Να έχετε ειρήνη

Μακάριοι όσοι φέρνουν την ειρήνη στους ανθρώπους, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού. Κατά Ματθαίον 5:9

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ένας ασκούμενος με ρώτησε πρόσφατα: «Ποιο είναι το σημαντικότερο εμπόδιο για την ειρήνη στην εκκλησία σήμερα;» Αμέσως, ένας καταιγισμός από συγκρουόμενα ζητήματα ήρθε στο μυαλό μου: μικροζήλιες, φιλοδοξίες που διαταράσσουν την ενότητα, οικογενειακές διαμάχες που διαλύουν γάμους και οδηγούν σε διαζύγιο, και ούτω καθεξής. Όμως, πάνω από όλα αυτά, ξεπροβάλει αυτό που ίσως είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη στην εκκλησία σήμερα — η πολιτική κομματικοποίηση, που δίνει προτεραιότητα σε αξίες του σύγχρονου πολιτισμού (πολλές από τις οποίες είναι απολύτως θεμιτές) σε βάρος της Μεγάλης Αποστολής.

Σήμερα, πολλοί Χριστιανοί ταυτίζουν το πολιτικό κόμμα που ψηφίζουν με στοιχεία που αποτελούν έκφραση της παρουσίας της βασιλείας του Χριστού και έτσι υιοθετούν μια κομματική στάση, όπου συνθήματα και εκρήξεις αγανάκτησης γίνονται οι κύριοι τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι αυτοί αυτοπροσδιορίζονται. Ως αποτέλεσμα, τα μέλη της αντίθετης πλευράς δεν εκπροσωπούν απλώς μια διαφορετική άποψη, αλλά χαρακτηρίζονται ως μια αποτρόπαια μορφή κακού. Τέτοια είναι η εχθρότητα που πλέον διχάζει αυτούς που τοποθετούνται σε πολιτικό επίπεδο με τους προοδευτικούς ή με τους συντηρητικούς, ακόμα και μέσα στην εκκλησία.

Υπάρχει τρόπος η εκκλησία να προσεγγίσει αυτή τη διαμάχη από διαφορετικό πρίσμα;

ΕΜΒΑΘΥΝΟΝΤΑΣ

Η προσπάθεια για ειρήνη δεν εκφράζεται με το να είμαστε απλώς ευγενικοί ή καλοσυνάτοι. Ούτε περιγράφεται απλά σαν ένας αγώνας για την κατάσβεση των φλογισμένων τόξων του μίσους που εξαπολύονται από τη μια κι από την άλλη πλευρά. Η ειρήνη είναι το σχέδιο του Θεού για τη ζωή των ανθρώπων μέσα σε μια κοινότητα, όπου ο Χριστός γεμίζει τις καρδιές όλων μας και, στη συνέχεια, διαχέεται στον κόσμο.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός δίνει ειρήνη μοιάζει με τον τρόπο που διαχέει τη δικαιοσύνη Του — προς εμάς, μέσα σε μας και προς άλλους μέσα από μας. Όπως εξηγεί ο Παύλος, ο Θεός προσφέρει ειρήνη στους δικαιωμένους - σε όσους πίστεψαν σε Αυτόν και δέχτηκαν τη σωτηρία Του - «με τη μεσολάβηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού» (Προς Ρωμαίους 5:1). Είναι όταν ο νους μας διαπνέεται από το Άγιο Πνεύμα που βαθιά ειρήνη απλώνεται μέσα μας (Προς Ρωμαίους 8:6). Και τέλος, καλούμαστε να αφήσουμε την ειρήνη του Θεού να ρέει μέσα από μας, επιδιώκοντας «ό,τι φέρνει την ειρήνη κι ό,τι συντελεί στην πνευματική οικοδομή του συνόλου της εκκλησίας» (Προς Ρωμαίους 14:19). Αυτή η ακολουθία είναι σημαντική, γιατί δεν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι που δεν έχουμε ήδη αποκτήσει.

Το άγχος, όμως, μπορεί να μας στερήσει την ειρήνη που μας έχει υποσχεθεί ο Θεός. Ζούμε στιγμές άγχους και εκνευρισμού — ίσως για μέρες, εβδομάδες ή ακόμα και για μια ολόκληρη περίοδο — αλλά δόξα τω Θεώ, δε διαρκεί για πάντα. Γιατί αυτή η εσωτερική αναστάτωση ωχριά μπροστά στη θεμελιώδη και ακλόνητη αλήθεια πως είμαστε ενωμένοι με το Χριστό, και πως το Άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα μας, ώστε πλέον η καινούρια μας ταυτότητα αναγράφει «παιδιά του Θεού». Και είναι το Πνεύμα που ενεργεί και κατευνάζει τις καρδιές μας και μας οδηγεί, πάνω από κάθε εμπόδιο, προς μια αδιατάραχτη ειρήνη.

Πρακτικά, το κάλεσμά μας να εφαρμόσουμε την ειρήνη στη ζωή μας, είναι απλώς η εξωτερίκευση της δράσης του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας — να αφήσουμε τους γύρω μας να δουν τη δουλειά που κάνει ο Χριστός μέσα μας.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Αντί για καχυποψία και εσωτερικές διαμάχες, τι θα γινόταν αν δείχναμε υπομονή και καλοσύνη, υπομένοντας όλα τα πράγματα στο όνομα του Χριστού (Προς Κορινθίους Α' 13:4,7); Τι θα γινόταν αν αντιμετωπίζαμε τους άλλους όπως θα θέλαμε να αντιμετωπίζουν οι άλλοι εμάς (Κατά Ματθαίον 7:12, Κατά Λουκάν 6:31); Τι θα γινόταν αν παίρναμε στα σοβαρά τα λόγια του Παύλου «Τα λόγια σας να είναι πάντα γεμάτα χάρη κι όχι ανούσια. Να ξέρετε πώς πρέπει να αποκρίνεστε στον καθένα» (Προς Κολοσσαείς 4:6);

Μπορούμε, για παράδειγμα, να διατηρήσουμε τη δέσμευσή μας στην προστασία των αγέννητων και στη διατήρηση του σχεδίου του Θεού για την οικογένεια, να αντιμετωπίζουμε τη φυλετική αδικία και να βοηθάμε τους φτωχούς; Αυτός ο τρόπος επιδίωξης της ειρήνης δεν απαιτεί από εμάς να συμβιβαστούμε με τις θεολογικές μας πεποιθήσεις. Απαιτεί, ωστόσο, να μιμηθούμε το σταυρωμένο Σωτήρα μας, εκείνον που έδειξε αγάπη ακόμη και στους εχθρούς Του (Κατά Ματθαίον 5:44).

Σαν γιοι και θυγατέρες του Θεού, οδηγούμαστε ολοένα και περισσότερο στην εφαρμογή του θεϊκού σχεδίου για ειρήνη. Μια ειρήνη που δεν επιτυγχάνεται εύκολα ή χωρίς κόστος, αλλά ο Θεός της ειρήνης, που ανέστησε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό από τους νεκρούς, σίγουρα θα κάνει τα πάντα για την επικράτησή της (Προς Εβραίους 13:20).