Παραμένοντας πράοι μέσα σ' έναν εχθρικό κόσμο

Μακάριοι όσοι φέρονται με πραότητα στους άλλους, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη της επαγγελίας. Κατά Ματθαίον 5:5

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το 1095, ο Πάπας Ουρβανός Β' κάλεσε την Πρώτη Σταυροφορία για να ανακτήσει την Ιερουσαλήμ από τους Μουσουλμάνους, με την κραυγή Deus Vult, «Ο Θεός το θέλει». Με την ίδια λογική, πολλοί κονκισταδόρες (από την Πορτογαλία και την Ισπανία) επιδίωξαν να διαδώσουν το Χριστιανισμό στη Βόρεια και Νότια Αμερική — άλλη μια ιστορία αγριότητας στο όνομα του Ιησού. Στο νου έρχεται επίσης ο Τριακονταετής Πόλεμος (1618-1648), όταν Καθολικοί και Προτεστάντες συγκρούστηκαν στο πεδίο της μάχης, κραδαίνοντας πρωτόγονα όπλα, με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να βρουν το θάνατο.

Όλα αυτά μας οδηγούν στο ερώτημα: ποια είναι η κατάλληλη εφαρμογή του όρου «δύναμη» στη χριστιανική ζωή — μήπως τα λόγια του Χριστού προς τους μαθητές Του στο Κατά Λουκάν 24:49, φωτίζουν αυτό το ερώτημα; «Κι εγώ θα σας στείλω αυτό που σας υποσχέθηκε ο Πατέρας μου. Εσείς καθίστε στην Ιερουσαλήμ ωσότου ο Θεός σας οπλίσει με τη δύναμή του». Μήπως μέσω αυτού του είδους δύναμης η Βασιλεία του Θεού κερδίζει έδαφος σε αυτόν τον κόσμο;

ΕΜΒΑΘΥΝΟΝΤΑΣ

Τον όρο «πραότητα» ενσαρκώνει απόλυτα η αυτοθυσιαστική αγάπη του Θεού, που εκφράζεται δυναμικά στο πρόσωπο του Χριστού καθώς θυσιάζει τη ζωή Του. Σε καμία περίπτωση, η πραότητα δεν πρέπει να συγχέεται με την αδυναμία. Τουναντίον, η πραότητα μπορεί να οριστεί σαν η ευγενής δύναμη, που, καθοδηγούμενη από το Άγιο Πνεύμα, θα κληρονομήσει τη γη.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Ο μακαρισμός που εξετάζουμε σήμερα λέει, «Μακάριοι όσοι φέρονται με πραότητα στους άλλους, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη της επαγγελίας» (κατά Ματθαίον 5:5). Το ρήμα "κληρονομώ" υποδηλώνει ένα ισχυρό δικαίωμα ιδιοκτησίας, ένα δώρο που ο Θεός τοποθετεί στα χέρια μας. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Η γη να περάσει στην ιδιοκτησία μας; Ο Ψαλμός 37 μιλά για τους πράους που θα κληρονομήσουν τη γη (τη γη της χώρας του Ισραήλ). Οι ευλογημένοι πράοι είναι εκείνοι που εμπιστεύονται τον Κύριο. Αποστρέφονται το θυμό. Περιμένουν με υπομονή — και ο Θεός τούς ανταμείβει με τη Γη της Επαγγελίας.

Το κείμενό μας, όμως, δεν μιλά για γη με την έννοια μιας οριοθετημένης χώρας. Ο Χριστός μιλά ξεκάθαρα όταν λέει ότι οι πράοι θα κληρονομήσουν τη «γη». Η ευλογία του Θεού έχει πλέον απλωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Τώρα πλέον, μετά την έλευση του Χριστού, η Βασιλεία ανήκει σε ανθρώπους από κάθε φυλή, γλώσσα και έθνος. Οι θεολόγοι χαρακτηρίζουν τη Βασιλεία του Θεού, χρησιμοποιώντας τον όρο «ήδη και όχι ακόμα». Δηλαδή, αν και, όπως είπε ο Χριστός, η Βασιλεία του Θεού είναι ήδη εδώ, η πλήρης εγκαθίδρυσή της θα έρθει στο μέλλον. Αλλά οι ευλογίες έχουν ήδη μπει σε ισχύ, συμπεριλαμβανομένης της στενής κοινωνίας με τον Θεό, της καθαρής συνείδησης, της ειρήνης και των καρπών του Πνεύματος.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Σε ολόκληρη τη Βασιλεία του Χριστού, δεν έχουμε αρκετούς ανθρώπους προετοιμασμένους να ηγηθούν της εκκλησίας Του με πραότητα — δηλαδή, με ευγενή δύναμη που εκπορεύεται και κατευθύνεται από το Άγιο Πνεύμα. Αντ’ αυτού, πολλοί μένουν στα μετόπισθεν, περιμένοντας άλλους να ηγηθούν, να αποφασίσουν και να συνεχίσουν το έργο της διακονίας. Η εκκλησία μαραζώνει — και ο διάβολος χασκογελά. Σε τέτοιες στιγμές, ξεχνάμε ότι ο Χριστός είναι ένα λιοντάρι, ενάντια στην αδύναμη θρησκεία, και καλεί τους πιστούς Του να εμπλακούν σε πνευματικές μάχες.

Για να αντιληφθούμε την απερίγραπτη δύναμη της πραότητας, δεν πρέπει να έχουμε κατά νου την πραότητα αυτή καθαυτή, αλλά τα μάτια στραμμένα στον Κύριο Ιησού Χριστό, το Βασιλιά της πραότητας, που ταπεινώθηκε μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου πάνω στον σταυρό (Φιλιππησίους 2). Με μια τέτοια εικόνα μπροστά μας, θα εμπνευστούμε να υπηρετήσουμε την εκκλησία και τους γύρω μας με εκείνη την ευγενή δύναμη που κατευθύνεται από το Άγιο Πνεύμα. Τότε μόνο, ο κόσμος που είναι παγιδευμένος σε μια ατέλειωτη σύγκρουση, θα δει τη διαφορά που φέρνει η δύναμη της πραότητας που τιμά το Χριστό.