Yn ein lle: Defosiynau'r Grawys o Time of GraceSampl

Beth wyt ti'n ei feddwl "Cablyd"?

Dechreuodd non nhw oson arestio a chondemnio Iesu mewn llysoedd Iddewig a Rhufeinig yn dawel gyda phryd y Pasg blynyddol mewn ystafell fawr i fyny grisiau. Defnyddiodd Iesu’r oriau euraidd olaf hynny o ryddid fel encil addysgu. Syfrdanodd llawer o'r hyn a ddywedodd ac a wnaeth y disgyblion: penlinio a golchi eu traed, rhagfynegodd ei farwolaeth a'i atgyfodiad, ac yna dywedodd hyn: "Dw i'n rhoi gorchymyn newydd i chi: Carwch eich gilydd. Rhaid i chi garu'ch gilydd yn union fel dw i wedi'ch caru chi" (Ioan, pennod 13, adnod 34).

Yn gynharach yn eu hyfforddiant roedd wedi dweud wrthon nhw mai nod masnach credwr dilys oedd cadw at Air Crist. Nawr, ychwanegodd orchymyn "newydd" nad oedd mwn gwirionedd yn newydd, ond yn fythol: "Carwch eich gilydd." r hyn sy'n ei gwneud yn newydd yw bod ein natur bechadurus yn cynhyrchu meddyliau hunanol a geiriau hunanol ac ymddygiadau hunanol yn barhaus. Gan fod gras maddeuol Crist yn newydd i ni bob bore, gan roi cawod o faddeuant i ni yn ysbrydol, felly gallwn ddewis o'r newydd i drin pobl eraill wrth i Grist ein trin - gyda chariad amyneddgar, cyson, diamod.

Y gair Lladin anm "orchymyn," "mandatum," fwy na thebyg roddodd yr enw i'r n od Iau sbesial cyn marwolaeth Iesu. Wrth inni fyfyrio ar y noson anhygoel honno a’i delweddau o Oen Duw yn bwyta cig oen Pasg gyda’i ffrindiau, yn golchi eu traed yn ostyngedig, ac yn datgloi dirgelion geiriau Duw er eu cysur, nid ydym yn ddim llai na’n hysbrydoledig. Wedi ein hysbrydoli i garu.