Mateo 26
26
A PAIXÓN
Conspiración contra Xesús (Mc 14, 1-2; Lc 22, 1-2; Xn 11, 45-53)
1Cando Xesús rematou este discurso díxolles ós seus discípulos:
2Xa sabedes que pasado mañá é a Pascua e van entregar o Fillo do Home para que o crucifiquen.
3Entón reuníronse os sumos sacerdotes e mais os senadores do pobo no pazo do sumo sacerdote chamado Caifás, 4e ordenaron prender a Xesús á traizón e matalo. 5Pero dicían: "Durante a festa non, para que non se arme un rebumbio cando hai aquí tanta xente".
Unción en Betania (Mc 14, 3-9; Xn 12, 1-8)
6Estando Xesús en Betania na casa de Simón o gafo, 7Achegouse a el unha muller cun frasco de alabastro cheo dun perfume moi caro, e untoulle a cabeza mentres estaba recostado á mesa. 8O veren aquilo, os discípulos indignáronse dicindo:
Pero, a que vén este estrago? 9Podíase vender por moitos cartos e dárllelos ós pobres.
10Xesús, decatándose, díxolles:
Por que molestades a esa muller? Ben está o que fixo comigo. 11Os pobres sempre os tendes convosco, pero a min non sempre me teredes. 12Unxindo con este perfume o meu corpo, preparoume para a sepultura. 13E asegúrovos que onde queira que se anuncie a Boa Nova, polo mundo enteiro, falarase, para honra dela, do que acaba de facer.
Traizón de Xudas (Mc 14, 10-11; Lc 22, 3-6)
14Entón foi un dos Doce, chamado Xudas Iscariote, onda os sumos sacerdotes e 15díxolles:
Canto me dades se volo entrego?
Eles acordaron darlle trinta moedas de prata. 16E desde entón andaba buscando o momento axeitado para llelo entregar.
Preparación da Pascua (Mc 14, 12-16; Lc 22, 7-13)
17No primeiro día dos Ácimos os discípulos fóronlle preguntar a Xesús:
Onde queres que che preparemos a cea pascual?
18El respondeu:
Ide á cidade, á casa de fulano e dicídelle: "O Mestre di: O momento está preto; vou celebrar a Pascua cos meus discípulos na túa casa".
19Os discípulos fixeron tal como Xesús lles mandara e prepararon a Pascua.
Anuncio da traizón (Mc 14, 17-21; Lc 22, 14. 21-23)
20Chegado o solpor, púxose á mesa cos Doce. 21E mentres ceaban díxolles:
Asegúrovos que un de vós me vai entregar.
22Moi tristes empezaron a preguntarlle un por un:
Non serei eu, Señor?
23El respondeu:
Un que meteu comigo a man no prato, ese entregarame.
24O Fillo do Home vaise, como está escrito del; pero ai daquel que entrega ó Fillo do Home! Máis lle valía non nacer.
25Entón Xudas, o que o ía entregar, preguntoulle:
Non serei eu, Mestre?
Respondeulle:
Ti o dixeches.
A Eucaristía (Mc 14, 22-25; Lc 22, 15-20)
26Mentres estaban a comer, Xesús colleu pan e, dando grazas, partiuno e déullelo ós seus discípulos, dicindo:
Tomade e comede: isto é o meu corpo.
27E collendo unha copa, dando grazas, déullela dicindo:
Bebede todos dela. 28Que isto é o meu sangue, o sangue da Alianza, vertido por todos para o perdón dos pecados. 29E asegúrovos que desde agora non volverei beber este produto da viña ata o día que o beba, noviño, convosco no Reino do meu Pai.
Anuncio das negacións de Pedro (Mc 14, 27-31; Lc 22, 31-34; Xn 13, 36-38)
30Despois de cantaren os Salmos, saíron para o Monte das Oliveiras. 31Entón díxolles Xesús:
Esta noite todos ides tropezar na vosa fe por causa miña, conforme está escrito:
Ferirei o pastor e dispersaranse as ovellas do rabaño. 32Pero cando resucite, irei diante de vós a Galilea.
33Replicoulle Pedro:
Aínda que todos tropecen pola túa causa, eu si que non tropezarei.
34Respondeulle Xesús:
Pois ti ten por seguro que esta mesma noite, antes de que cante o galo, hasme negar tres veces.
35Díxolle Pedro:
Aínda que teña que morrer contigo, endexamais non te negarei.
E o mesmo dixeron todos os discípulos.
A oración en Xetsemaní (Mc 14, 32-42; Lc 22, 39-46)
36Entón chegou Xesús cos seus discípulos a un terreo chamado Xetsemaní e díxolles:
Sentade aquí, mentres eu vou orar.
37E, levando consigo a Pedro e mais ós dous fillos do Zebedeo, empezou a poñerse triste e a sentirse fondamente angustiado. 38E díxolles:
Morro de tristura; quedade aquí, e vixiade comigo.
39E avantando un pouco, caeu rostro en terra, mentres rogaba:
Meu Pai, se é posible, arreda de min este cáliz. Pero non se faga o que eu quero, senón o que queres ti.
40E, volvendo onda os discípulos, atopounos durmindo. Díxolle a Pedro:
Non puidestes velar comigo nin tan sequera unha hora? 41Estade á espreita e orade, para que non entredes na tentación. O espírito está disposto, pero a carne é débil.
42E arredándose de novo, por segunda vez púxose a orar dicindo:
Meu Pai, se este cáliz non pode pasar sen que eu o beba, fágase a túa vontade.
43E, volvendo de novo, atopounos tombados, porque lles caían os ollos co sono. 44Deixounos e arredouse de novo, e púxose a orar por terceira vez, repetindo as mesmas palabras. 45Despois volveu onda os seus discípulos e díxolles:
Conque aínda durmides e descansades? Pois sabede que xa chega a hora e o Fillo do Home vai ser entregado nas mans dos pecadores. 46Veña, erguédevos e vaiámonos, que xa está aquí o que me vai entregar!
Detención de Xesús (Mc 14, 43-50; Lc 22, 47-53; Xn 18, 3-12)
47Aínda estaba falando cando chegou Xudas, un dos Doce, acompañado dun tropel de xente con espadas e paus, mandada polos sumos sacerdotes e polos senadores do pobo. 48O traidor déralles esta contrasinal:
A quen eu lle dea un bico, ese é, prendédeo.
49De seguida achegouse a Xesús e díxolle:
Saúde, Mestre!
E bicouno. 50Xesús respondeulle:
Amigo, e para isto viñeches?
Entón, adiantáronse, botáronlle a man enriba a Xesús e prendérono.
51Pero un dos que estaba con Xesús, botando man á súa espada, desenvaiñouna, e feriu ó criado do sumo sacerdote, rabenándolle unha orella. 52Pero Xesús díxolle:
Volve a espada ó seu sitio, pois todos os que levan espada pola espada perecerán. 53Seica pensas que non podo acudir a meu Pai? El poñería á miña disposición, agora mesmiño, máis de doce lexións de anxos. 54Pero, como se ían entón cumprir as Escrituras, que din que ten que suceder así?
55E naquela hora díxolle á xente:
Saístes prenderme con paus e espadas, coma se fose un bandido. A diario estiven sentado no templo ensinando e non me prendestes. 56Pero todo isto pasa para que se cumpra o que escribiron os profetas.
Entón todos os discípulos fuxiron, abandonándoo.
Xesús ante o Sanedrín (Mc 14, 53-65; Lc 22, 54-55. 63-71; Xn 18, 12-14. 19-24)
57Os que prenderon a Xesús levárono á casa de Caifás, o sumo sacerdote, onde estaban reunidos os letrados e mais os senadores. 58Pedro seguiuno de lonxe ata o patio do sumo sacerdote e, entrando dentro, sentou cos criados para ver como acababa todo aquilo.
59Os sumos sacerdotes e mais o Sanedrín teimaban por encontrar algún falso testemuño contra Xesús para o poderen condenar á morte. 60Pero non o atopaban por moitas falsas testemuñas que comparecían. O fin, viñeron dúas 61que dicían:
Este afirmou: podo destruír o templo de Deus e reconstruílo en tres días.
62Entón ergueuse o sumo sacerdote e díxolle:
Non respondes nada? Que é o que estes testemuñan contra ti?
63Pero Xesús calaba, e o sumo sacerdote dixo:
Conxúrote polo Deus vivo que me digas se ti es o Mesías, o Fillo de Deus.
64Xesús contestou:
Ti o dixeches. E dígovos máis: A partir de agora ides ver como o Fillo do Home senta á dereita do Todopoderoso e vén entre as nubes do ceo.
65Daquela o sumo sacerdote, rachando os vestidos, exclamou:
Que necesidade temos de testemuñas? Vós mesmos oístes a blasfemia. 66Que vos parece?
Eles responderon:
É culpable: merece a morte.
67Entón cuspíronlle na cara e uns déronlle unhas trompadas; outros zorregábanlle 68dicindo:
Cristo, ora, adiviña quen che pegou!
Negacións de Pedro (Mc 14, 66-72; Lc 22, 56-62; Xn 18, 15-18. 25-27)
69Pedro estaba sentado fóra, no patio. Acercouse a el unha criada e díxolle:
Ti tamén andabas con Xesús o Galileo.
70El negouno diante de todos:
Non sei de que me falas.
71O saír cara ó portalón viuno outra criada e díxolles ós que estaban alí:
Este andaba con Xesús de Nazaret.
72De novo volveu el negalo con xuramento:
Non coñezo a ese home.
73De alí a un pouco achegáronse os presentes, dicíndolle a Pedro:
Si, ti tamén es deles; descóbrete a túa mesma fala.
74Entón el empezou a maldicir e a xurar:
Que non coñezo a ese home!
E coa mesma cantou o galo. 75Pedro, acordándose das palabras que dixera Xesús: "Antes de que cante o galo hasme negar tres veces", saíu para fóra e chorou amargamente.
Currently Selected:
Mateo 26: ABGS
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dereitos reservados: SEPT