Mateo 25
25
Parábola das dez mociñas
1Entón o Reino dos Ceos parecerase a dez mociñas que, collendo os seus candís, saíron recibir o noivo. 2Cinco eran parvas e cinco asisadas. 3As parvas colleron os candís pero non os encheron de aceite; 4As asisadas, en troques, cos candís levaron tamén as aceiteiras cheas. 5Como o noivo tardaba, pegoulles o sono, e botaron unha durmidela.
6Alá pola media noite oíuse berrar: "Veña, que chega o noivo, ídeo recibir!"
7Erguéronse todas aquelas mociñas e prepararon os candís.
8Entón dixéronlles as parvas ás asisadas: "Dádenos un chisco de aceite, que os nosos candís esmorecen". 9Responderon as asisadas: "Non vaia ser que non chegue para vós e para nós; mellor será que vaiades á tenda e que o merquedes".
10No intre que elas ían mercalo, chegou o noivo, e as que estaban preparadas entraron con el no banquete de vodas, e pechouse a porta. 11Máis tarde chegaron as outras mociñas chamando: "Señor, Señor, ábrenos!" 12Pero el respondeulles: "Asegúrovos que non vos coñezo".
13Vixiade, logo, xa que non sabedes nin o día nin a hora.
Parábola dos talentos (Lc 19, 11-27)
14Si, é tamén coma un home que, tendo que saír de viaxe, chamou polos seus criados e deulles o coidado da súa facenda. 15A un deulle cinco talentos, a outro dous e a outro un, a cadaquén segundo a súa capacidade; despois marchou.
16De seguida, o que recibira cinco talentos foi negociar con eles e gañou outros cinco. 17Do mesmo xeito o que recibira dous, gañou outros dous. 18Pero o que recibira un foi cavar un burato na terra e escondeu os cartos do seu amo.
19O cabo de moito tempo chegou o señor daqueles criados, pedíndolles contas. 20Chegou o que recibira cinco talentos e presentoulle outros cinco dicindo: "señor, cinco talentos me entregaches, velaquí outros cinco que gañei". 21Díxolle o señor: "Ben, criado fiel e cumpridor; xa que fuches fiel no pouco, poñereite á fronte do moito: pasa a gozar da festa do teu señor". 22Chegou o que recibira dous talentos e dixo: "señor, dous talentos me entregaches, velaquí outros dous que gañei". 23E díxolle o señor: "Ben, criado fiel e cumpridor; xa que fuches fiel no pouco, poñereite á fronte do moito: pasa a gozar da festa do teu señor".
24Chegou tamén o que recibira un talento e díxolle: "señor, sei moi ben que es un home duro, que seituras onde non sementaches e recolles onde non botas. 25Por iso collín medo, e fun agachar na terra o teu talento; aquí tes o que é teu". 26Pero o señor respondeulle: "Mal criado, lacazán! Conque sabías que sego onde non semento e recollo onde non boto? 27Pois, poñías os meus cartos no banco e, así, cando eu volvese, podía coller os cartos e mais os intereses. 28Así que quitádelle o talento e dádello ó que ten dez. 29Porque ó que ten, háselle dar e abondo; pero ó que non ten, aínda o que ten se lle ha quitar. 30E ó criado inútil botádeo fóra á escuridade, onde será o pranto e mais o renxer dos dentes".
O xuízo final
31Cando veña o Fillo do Home na súa gloria e todos os anxos con el, sentará no seu trono glorioso. 32Diante del xuntaranse todas as nacións; e separará uns dos outros, como xebra o pastor as ovellas das cabras. 33E poñerá as ovellas á súa dereita e as cabras á súa esquerda. 34Entón dirá o Rei ós da súa dereita:
"Vinde, benditos do meu Pai; recibide a herdanza do Reino preparado para vós desde a creación do mundo. 35Porque tiven fame e déstesme de comer; tiven sede e déstesme de beber; fun forasteiro e acolléstesme; 36estiven espido e vestístesme; enfermo e visitástesme; estiven na cadea e viñéstesme ver".
37Entón preguntaranlle os xustos:
"Señor, cando te vimos famento e che demos de comer; ou sedento e che demos de beber? 38Cando te vimos forasteiro e te acollemos; ou espido e te vestimos? 39Cando te vimos enfermo ou na cadea e te visitamos?"
40O rei contestaralles:
"Asegúrovos que canto fixestes cun destes irmáns meus máis pequenos fixéstelo comigo".
41E diralles logo ós da súa esquerda:
"Arredade de min, malditos; ide para o lume eterno preparado para o Satán e para os seus anxos. 42Porque tiven fame e non me destes de comer; tiven sede, e non me destes de beber; 43fun forasteiro e non me acollestes; estiven espido e non me vestistes; enfermo e na cadea e non me visitastes".
44Eles replicaranlle:
"Señor, cando te vimos famento ou sedento, forasteiro ou espido, enfermo ou na cadea e non che acudimos?"
45El responderalles:
"Asegúrovos que canto deixastes de facerlle a un destes máis pequenos, deixastes de mo facer a min.
46Daquela irán estes ó castigo eterno, e os xustos á vida eterna".
Currently Selected:
Mateo 25: ABGS
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dereitos reservados: SEPT