Лука 6:27-49

Эмма, эй, Мени диңлейәнлер, сизе шейле диййәрин: душманларыңызы сөйүң, өзүңизи йигренйәнлере ягшылык эдиң. Өзүңизе гаргаянлар үчин ягшылык диләң, өзүңизи ынҗадянлар үчин Худая дога окаң. Бир яңагыңа урана бейлеки яңагыңы-да тут. Донуңы аландан көйнегиңи хем гайгырма. Саңа дилег салана бер, өзүңден бир зат аландан ызына сорама. Адамларың өзүңизе нәме этмегини ислейән болсаңыз, сиз-де олара шейле эдиң. Сиз өзүңизи сөййәнлери сөййән болсаңыз, мунуң билен нәме хормат газанярсыңыз? Гүнәкәрләр-де өзлерини сөййәнлери сөййәрлер ахырын. Сиз өзүңизе ягшылык эдйәнлере ягшылык эдйән болсаңыз, мунуң билен нәме хормат газанярсыңыз? Гүнәкәрлер-де шейле эдйәндирлер. Ызына алмак тамасы билен карз берйән болсаңыз, мунуң билен нәме хормата мынасыпсыңыз? Гүнәкәрлер-де долы ызына алмак ниети билен гүнәкәрлере карз берйәндирлер. Душманларыңызы сөйүң, ягшылык эдиң, ызына алмасыз карз бериң. Шонда сизиң сылагыңыз улы болуп, Бейик Худайың огуллары боларсыңыз, себәби Ол гадыр билмезлере-де, пислере-де мәхирлидир. Гөкдәки Атаңызың рехимли болшы ялы, сиз-де рехимли болуң. Башгалары язгармаң, шонда сиз хем язгарылмарсыңыз. Хич кими гүнәкәрлемәң, шонда сизе-де гүнә йөңкелмез. Багышлаң, сиз-де багышланарсыңыз. Бериң, сизе-де берлер. Хырын-дыкын долдурылып, пүрепүр эдилип, гуҗагыңызы долуп-дашян өлчег билен долдурылып берлер. Хайсы өлчег билен өлчесеңиз, сизе-де шол өлчег билен өлчелер». Иса олара бир тымсал хем айдып берди: «Көр көри идип билерми? Икиси хем чукура гачмазмы?! Шәгирт өз халыпасындан үстүн дәлдир, эмма кәмиллешенсоң, хер кес өз халыпасы ялы болар. Нәме үчин сен доганыңың гөзүндәки чөпи гөрйәрсиң-де, өз гөзүңдәки агаҗы сайгармаярсың? Нәдип сен өз гөзүңдәки агаҗы гөрмән, доганыңа: „Доган! Гел, гөзүңдәки чөпи чыкарайын“ дийҗек? Эй, икийүзли, илки өз гөзүңдәки агаҗы чыкар, шонда доганыңың гөзүндәки чөпи чыкармак үчин оңат сайгарарсың». «Оңат агаҗың эрбет миве бермейши ялы, эрбет агач-да оңат миве бермез. Агач өз мивесинден таналяндыр. Себәби яндакдан инҗир, чалыдан-да үзүм йыгылян дәлдир. Ягшы адам йүрегиниң ягшылык хазынасындан ягшылык чыкаряндыр, яман адам йүрегиниң яманлык хазынасындан яманлык чыкаряндыр. Ынсаның дили йүрегинден җошаныны сөзлейәндир. Нәме үчин Маңа: „Я Реб! Я Реб!“ дийип-де, айданларымы этмейәрсиңиз? Мениң яныма гелйән, сөзлерими эшидип, олары берҗай эдйән адамың киме меңзейәндигини сизе беян эдейин: ол өй салмак үчин ери чуң газып, онуң бинядыны гаяның үстүнде тутан адама меңзейәр. Сил геленде, деря җошуп, бу өе урулса-да, оны сарсдырып билмез, себәби ол берк салныпды. Эмма Мениң сөзлерими эшидип-де, берҗай этмедик киши топрагың үстүнде бинятсыз өй салан адам ялыдыр. Деря җошуп, ол өе уран бадына, өй йыкылар. Онуң даргайшы-да горкунч болар».