พระคริสต์ ยิ่งใหญ่กว่า โคโรนาตัวอย่าง

พรข้อที่ 7 : สอนให้เรารักโบสถ์

คุณลองนึกภาพความโดดเดี่ยวนี้ โดยไม่มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีดูสิ

อาทิตย์นี้ผมได้ดูการถ่ายทอดสดการนมัสการพระเจ้าจากโบสถ์ของเรา บวกกับการใช้กล้องหลายตัว เหล่านักดนตรีที่มีพรสวรรค์ และข้อความที่มีพระคริสต์เป็นศูนย์กลาง เสร็จแล้วหลังจากนั้นผมก็กดปุ่ม “เล่น” ในช่องอเมซอนมิวสิค ที่ผมชอบ (ช่อง Shane & Shane Hymns Live บอกไว้เผื่อคุณอยากรู้) และร้องเพลงให้กับพระเยซูร่วมกับภรรยาและลูก ๆ ของผม ในช่วงกลางวันผมส่งข้อความถึงเหล่าพี่น้องคริสเตียน และแบ่งปันกำลังใจผ่านทางเฟสบุค และอินสตาแกรม

ผมสังหรณ์ใจว่าชาวคริสเตียนที่ต้องอดทนเจอกับกาฬโรคที่ระบาดในตอนนั้น ไม่ได้มีเน็ตฟลิกซ์ให้ดู หรือเพื่อนสนิทให้มากินเลี้ยงสังสรรค์ด้วย…

แต่. . . ผมก็ยังไม่พอใจ

เพราะผมคิดถึงการอยู่ในโบสถ์ การร้องเพลงกับภรรยาและลูกสาวของผมผ่านการถ่ายทอดสดมันก็ดีนะ แต่มันก็ไม่ไพเราะเท่ากับการที่คนเป็นร้อยคนร่วมร้องเพลงประสานเสียงในที่เดียวกันเลยแม้แต่น้อย การนั่งบนโซฟา เขียนสิ่งที่ได้จากการฟังคำเทศนาลงในสมุด มันดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย แต่มันก็ไม่ได้ดีไปกว่าการได้ไปนั่งอยู่ในโบสถ์

เช่นเดียวกันกับคุณ ผมตระหนักได้ว่าโบสถ์ในบริเวณท้องที่นั้นมันยากที่จะเข้าใจ การเทศนาบางครั้งก็วกไปวนมา ยกคำสอนนู่นมานี่มา แต่ไม่ปะติดปะต่อกัน หาใจความไม่ได้ นักดนตรีบางคนก็ได้แต่ร้องเพลงผ่าน ๆ ไป ไม่ได้รู้สึกมีความสุขหรือสนุกสนาน แล้วคนที่ไปฟังก็.....ก็คนน่ะ

ยังไงก็ตามไวรัสโคโรนากำลังสอนให้ผมรักโบสถ์ของผม ผมรอวันที่เขาจะยกเลิกกฎต่าง ๆ และวันที่เราจะได้มาอยู่ในตำแหน่ง GPS เดียวกันไม่ไหวแล้ว ผมมีลางสังหรณ์ว่าความสุขของเรานั้นจะท่วมท้นยิ่งกว่าความกระหึ่มของเสียงกลองเสียอีก!

เมื่อสามพันปีก่อน การนมัสการพระเจ้าทุกอาทิตย์นั้นไม่ใช่เรื่องปกติ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้ที่เขียนบทสดุดีในสมัยนั้นถึงพูดไม่หยุดว่า “ข้าพเจ้าดีใจ เมื่อมีคนพูดกับข้าพเจ้าว่า ‘ให้พวกเราได้ไปยังพระวิหารของพระผู้เป็นเจ้าเถิด’” (สดุดี 122: 1) เยรูซาเลมในยุคนั้น ครอบครัวชาวคริสเตียนหลายพันคนรวมตัวกันเพื่อไปที่พระวิหารของพระเจ้า ซึ่งแตกต่างจากวิถีชีวิตของคนในหมู่บ้านเล็ก ๆ ในเขตกาลิลี 

เทคโนโลยีมอบครีมไฮซิ่งอันยอดเยี่ยมสำหรับการตกแต่งจิตวิญญาณของเราที่เปรียบดั่งก้อนเค้ก ทั้งคำเทศนาประจำวันในพอดแคสต์ และคลื่นวิทยุคริสเตียนที่เติมเต็มผมตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันเสาร์ แต่ไม่มีสิ่งใดสามรถแทนที่การรวมตัวกันในโบสถ์ของคนของพระเจ้าได้

หากการระบาดครั้งนี้สอนให้เรารักวันอาทิตย์มากขึ้นกว่าครั้งใด ๆ ที่ผ่านมา มันจะพิสูจน์ได้อีกครั้งว่า พระคริสต์ ยิ่งใหญ่กว่า โคโรนา