สดุดี 88:1-13

ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งความรอดของข้าพระองค์ กลางวันข้าพระองค์ร้องทูล กลางคืนก็อยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ ขอคำอธิษฐานของข้าพระองค์มาอยู่เฉพาะพระพักตร์ของพระองค์ ขอเงี่ยพระกรรณฟังเสียงร้องทูลของข้าพระองค์ เพราะจิตใจของข้าพระองค์ลำบากเต็มที และชีวิตของข้าพระองค์เข้าใกล้แดนคนตาย ข้าพระองค์ถูกนับเข้ากับบรรดาผู้ที่ลงไปยังหลุมมรณา ข้าพระองค์เป็นเหมือนชายที่ไม่มีกำลัง เหมือนคนที่เขาทิ้งไว้ท่ามกลางคนตาย เหมือนคนถูกฆ่าที่นอนอยู่ในหลุมศพ ที่พระองค์มิได้ทรงระลึกถึงอีก เพราะเขาทั้งหลายถูกพรากจากพระหัตถ์ของพระองค์ พระองค์ทรงวางข้าพระองค์ไว้ที่ก้นบึ้งของหลุมมรณา ในแดนที่มืดและลึก พระพิโรธของพระองค์อยู่บนข้าพระองค์ และพระองค์ทรงโถมทับข้าพระองค์ด้วยคลื่นใหญ่ทั้งสิ้นของพระองค์ เส-ลาห์ พระองค์ทรงให้เพื่อนสนิทของข้าพระองค์เหินห่างจากข้าพระองค์ พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์เป็นที่รังเกียจแก่เขาทั้งหลาย ข้าพระองค์ถูกขัง ข้าพระองค์จึงออกไปไม่ได้ ดวงตาของข้าพระองค์มัวไปเพราะความทุกข์ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ทุกวัน ข้าพระองค์ชูมือต่อพระองค์ พระองค์จะทรงทำการอัศจรรย์เพื่อคนตายหรือ? ผู้ตายจะลุกขึ้นยกย่องพระองค์ได้หรือ? เส-ลาห์ เขาประกาศความรักมั่นคงของพระองค์ในหลุมศพหรือ? หรือประกาศความซื่อสัตย์ของพระองค์ในแดนพินาศหรือ? การอัศจรรย์ของพระองค์จะเป็นที่รู้จักกันในความมืดหรือ? และการช่วยกู้ของพระองค์จะเป็นที่รู้จักในแผ่นดินแห่งความหลงลืมหรือ? ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่ข้าพระองค์ทูลขอความช่วยเหลือต่อพระองค์ ในเวลาเช้าคำอธิษฐานของข้าพระองค์ขึ้นไปเฝ้าพระองค์