Devocionet për Kreshmën nga Bibla e Shenjtë: MozaikuShembull

Mbështetu tek Unë (Karen Sloan)

"Mbështetu tek Unë." Perëndia e bën këtë ftesë për ju dhe mua në çdo moment të jetës sonë. Mund të zgjedhim t'i përgjigjemi: "Të lutem, o Zot, më shpëto! Eja shpejt, Zot, dhe më ndihmo". Por, për mua, fokusi im shpesh mbetet i mbërthyer në vetvete. Unë bëhem i kapur në të gjitha ato që bëj ose në të gjitha ato që unë kam lënë pa bërë. Besoj se rrethanat janë ose si rezultat i aftësive të mia ose fajit të kufizimeve të mia. Kur jeta ka të bëjë me mua, unë jam verbuar nga realiteti i varësisë sime të plotë ndaj Krijuesit tim. Zhurma e arrogancës dhe ankthit shurdhon thirrjen për t'u mbështetur në krahët e përjetshëm.

Ne jemi të dizenjuar nga Perëndia për të qenë të varur. Është një varësi e dyfishtë - së pari, drejtpërdrejt te Perëndia, dhe së dyti, indirekt mbi Perëndinë nëpërmjet atyre njerëzve që Perëndia sjell në jetën tonë. Ekzistenca jonë duhet të jetë një ndërlidhje, jo izolim.

Ndërsa Jezusi jetoi jetën e tij në tokë si Perëndi dhe si qenie njerëzore, ai jetoi jetën bazë të varësisë së vazhdueshme tek Ati i tij; por ai gjithashtu varej edhe nga furnizimi prej Atit të tij me anë të qenieve të tjera njerëzore. Perëndia siguroi jetën njerëzore të Jezusit nëpërmjet Marisë. Maria e mbajti së pari Jezuin brenda trupit të saj dhe pastaj në krahët e saj. Ushqimi që hëngri Maria ishte ushqimi i parë që hëngri edhe Jezusi. Ajo përgatiti bukën e tij të përditshme dhe e ndihmoi me gjithë zemrën e saj - duke përmbushur një nga nevojat më të thella të shpirtit njerëzor.

Në moshë madhore, Jezusi varej nga një bashkësi e madhe për të përmbushur punën për të cilën ai ishte thirrur. Një djalë i ri i siguroi pesë bukë dhe dy peshq që do të ushqenin pesë mijë njerëz. Jezusi pyeti një grua për të pirë ujë nga një pus - dhe varej nga fjala e saj për të ungjillizuar të gjithë qytetin e saj samaritan, duke bërë që shumë të besonin në të. I zhytur në pikëllim në kopshtin e Gjetsemanisë, Jezusi kërkoi ngushëllim në shoqërinë e Pjetrit, Jakobit dhe Gjonit, ashtu si ata flinin në gjumë vetëm kur Zoti i duhej më së shumti. Kur Jezusi vdiq në kryq, Maria ishte atje me gratë e tjera dhe Gjoni, ndoshta gati të mbante trupin e tij një herë të fundit. Jezusi i bëri thirrje dishepullit të tij që të bëjë një gjë tjetër për të - të kujdesej për nënën e tij (Gjoni 19: 26-27). Edhe varri i tij ishte një dhuratë nga një prej ndjekësve të tij (Mateu 27: 59-60).

Por Jezusi nuk qëndroi në këtë varr përtej tri ditëve. Sepse Ai nga i cili varej përpara se gjithë të tjerëve, e ringjalli nga vdekja në jetë.

Ka liri në varësi. Ajo na mundëson secilin prej nesh të pranojë cenueshmërinë tonë. Ne nuk duhet të fshihemi në turp apo vetë-mjaftueshmëri. Ju dhe unë mund të zgjedhim të mbështetemi te Ati ynë në mes të një vargu të plotë ngjarjesh katastrofike dhe të kënaqshme, duke u lutur: "Të lutem, o Zot, më shpëto, eja shpejt, Zot, dhe më ndihmo" (Psalmi 70: 1).

Ne mbështetemi në varësi në Zotin, varemi nga ata që janë më afër me ne, dhe ne mbështetemi edhe tek shenjtorët që kanë shkuar para nesh në besim. Njëmijëegjashtëqind vjet më parë, një udhëheqës i krishterë evropian i quajtur John Cassian (Gjon Kasian) botoi një përmbledhje të bisedave të tij me murgjit që jetonin në një shkretëtirë të Lindjes së Mesme. Një murg i vjetër, Isaku, e kishte ndarë këtë lutje nga Psalmi 70 me të riun John në vizitën e tij në manastirin e tyre. Libri i Gjonit - dhe lutja e Isakut - kishte një ndikim kaq të madh që edhe sot shumë të krishterë në mbarë globin fillonin kohë lutjesh me vargun e Shkrimit të Shenjtë që Isaku i përgëzoi Gjon Kasianit. Dhe në ditët kur unë jam ende i mjaftueshëm për të dëgjuar thirrjen, Mbështetu mbi mua, unë, gjithashtu, bashkohem në këtë praktikë lutjeje, falë pjesërisht Gjon Kasianit, Isakut dhe shokëve të tij murgj.