Boże Narodzenie z perspektywy ChrystusaSample

ŚWIĘTA Z PERSPEKTYWY CHRYSTUSA

Dlatego przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, ale przygotowałeś mi ciało. Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie (Hebrajczyków 10:5-6 UBG)

Ewangelie wg św. Mateusza i św. Łukasza przedstawiają całą gamę bożonarodzeniowych postaci, które dobrze znamy: Józefa, Marię, pasterzy, mędrców i innych. Czasami myślimy nawet o mniej znanych osobach, takich jak Zachariasz, Elżbieta, Anna i Symeon. W każdym kolejnym sezonie bożonarodzeniowym prawdopodobnie słuchaliśmy kazań i rozważań z perspektywy prawie każdego z bohaterów świątecznej narracji. Jest jednak jeden godny uwagi wyjątek: zaskakująco niewielu z nas rozważa Boże Narodzenie z punktu widzenia Jezusa.

W cytacie powyżej autor Listu do Hebrajczyków mówi, że kiedy Jezus wkroczył na scenę historii, z Jego ust wyszły słowa Psalmu 40. Tak jak szklany pantofelek Kopciuszka pasował tylko na jej stopę, tak te słowa pasują tylko do Jezusa.

Bóg przygotowywał się do pierwszego Bożego Narodzenia przez wiele stuleci opisanych w Starym Testamencie, gdyż wszystkie starotestamentalne ofiary były zaledwie cieniami rzeczywistości, na którą wskazywały. Ofiary te wiązały się ze śmiercią zwierząt, które trzeba było popychać do ołtarza. Zwierzęta nie miały wyboru; po prostu zmuszono je do służby. Jezus natomiast, jeszcze zanim doświadczył człowieczeństwa, wiedział, że Jego rola – Jego ofiara – będzie inna. On dobrowolnie wyraził swoją zgodę. W najskromniejszej postaci i w nieoczekiwanym otoczeniu Syn Boży przyjął ciało, które było dla Niego przygotowane „jako okup za wielu” (Mateusza 20:28 UBG). Spojrzał na ten zepsuty świat oraz jego grzesznych ludzi i powiedział: „Ojcze, tak, pójdę tam. Stanę się jednym z nich i umrę za nich”.

Święty Piotr rozumie wagę śmierci Chrystusa, kiedy pisze: „On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości; przez jego rany zostaliście uzdrowieni” (I Piotra 2:24 UBG). Jezus, będąc w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem, przyszedł na ten świat, aby dokonać w swoim ciele tego, czego nie mogła dokonać żadna ofiara ze zwierząt: poniósł karę za nas, oczyścił nasze sumienia i sprowadził Boże miłosierdzie. Doskonale zrobił wszystko, co jest konieczne, aby grzeszni ludzie mogli wejść do wspólnoty z Bogiem.

To bardzo różni się od obietnicy zwykłej religii, w której zasady i wysiłek stają się daremnymi mechanizmami prób wspięcia się do nieba. W przeciwieństwie do tego przesłanie ze żłobu jest przesłaniem wyzwalającego miłosierdzia. Bóg w cudowny sposób podjął inicjatywę i przyszedł nas uratować przez Jezusa. Nie musimy odbywać długiej podróży, aby znaleźć Boga, ponieważ Chrystus, nowo narodzony Król, znał swoją rolę. Jaka jest właściwa odpowiedź? Po prostu kłaniać się Mu pokornie, chwalić Go całym sercem i czekać na Niego przez wszystkie nasze dni życia.

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?