Loop mee met Marcus (Deel 1)Voorbeeld

Bevrijding en genezing

In slechts drie verzen vertelt Marcus over een eerste genezingswonder. We komen er heel wat tegen in zijn Evangelie en in dat van Matteüs, Lucas en Johannes. Blijkbaar hoort genezing bij de kern van Jezus’ werk op aarde. Het is een onmisbaar onderdeel van zijn missie om de komst van Gods Koninkrijk aan te kondigen. Dat doet Jezus door het Koninkrijk te proclameren én te demonstreren. Wonderen van genezing en bevrijding laten iets zien van het karakter van het Koninkrijk van God. Dít is wat er gebeurt wanneer God het helemaal voor het zeggen krijgt op aarde. Demonen, ziekte en dood verdwijnen waar Jezus zijn autoriteit aanwendt.

Als bevrijding en genezing zo’n belangrijke plek innemen, laten we dan aandachtig lezen wat Marcus schrijft in hoofdstuk 1 vers 29 tot en met 34. Hoe kort dit verslag ook is, er staan toch heel wat details in.

De eerste bevrijding gebeurde in de synagoge van Kafarnaüm, de eerste genezing nog dichter bij huis. Direct na de dienst in de synagoge gaat Jezus met Petrus en Andreas mee naar hun huis. Ook die andere twee broers, Jakobus en Johannes, zijn erbij. Daarmee is het viertal compleet. Hiervoor hebben we al gezien hoe Jezus deze vissers als eerste riep om Hem te volgen.

In het huis treffen we ook de schoonmoeder van Petrus aan. We weten niet of ze daar te gast was of permanent woonde. Het houdt in elk geval in dat Petrus getrouwd was. Lucas noemt het huis dan ook ‘het huis van Petrus’. Dat zou kunnen betekenen dat de nog ongetrouwde broer Andreas bij Petrus en zijn vrouw inwoonde. Hoe dan ook, Jezus is hier welkom. Het lijkt voor Hem geen grote stap te zijn van de synagoge naar het huis van Petrus. Hij gaat daar ‘meteen’ na de dienst naartoe. Kun je je voorstellen dat Hij letterlijk bij jou in huis komt? Zo vanuit de kerkdienst op zondag, met jou of jullie mee? Dat Hij bij je koffie komt drinken, met je mee-eet, bij je logeert?

Het gezelschap is nauwelijks binnen, of Petrus en Andreas spreken met Jezus over de schoonmoeder van Petrus. Ze vertellen Hem dat ze koorts heeft. Het gaat niet om een licht griepje. Volgens Lucas heeft ‘een zware koorts haar in de greep’. De broers kunnen wel wat hulp gebruiken. Misschien is het de bevrijding van de man in de synagoge, die hun het vertrouwen geeft om direct een beroep te doen op Jezus. Ze laten er in elk geval geen gras over groeien en grijpen deze kans met beide handen aan. Hoeveel tijd heb jij nodig voordat je Jezus om hulp vraagt bij een dringende nood?

Jezus aarzelt geen moment om op het verzoek in te gaan. Hij is niet bang om zelf besmet te worden en pakt direct de hand van de vrouw vast. Zo helpt Hij haar overeind. Dat zal Hij in hoofdstuk 5 ook doen bij het dochtertje van Jaïrus en in hoofdstuk 9 bij een man met een doofstomme geest. Dat typeert Jezus: Hij raakt mensen aan. De rest is geschiedenis: de koorts verlaat de vrouw meteen en ze is volledig hersteld. Dat blijkt wel uit hoe ze gelijk in actie komt om een goede gastvrouw te zijn.

Het is inmiddels avond geworden, de zon is ondergegaan. Het gaat Marcus er niet om dat Jezus overuren draait door ook ’s avonds nog te werken. Hij wil ermee benadrukken dat de Sabbat voorbij is, met het ondergaan van de zon. Dat betekent dat het de joodse mensen vrij staat om hun zieken naar Jezus te brengen. Tillen en dragen is immers niet toegestaan op de joodse rustdag.

Het gebeurt in groten getale: ‘de hele stad’ verzamelt zich bij de deur van het huis van Petrus. Hier moeten we Marcus niet al te letterlijk nemen, alsof er geen inwoner van Kafarnaüm thuis is gebleven. We horen hier de woorden van een ooggetuige, mogelijk Petrus zelf. Hij weet nog goed hoe hij heeft opgekeken van de enorme aantallen mensen die naar Jezus toestroomden. Ze passen met geen mogelijkheid in zijn huis en daarom blijven ze voor de deur staan. De tamtam heeft zijn werk goed gedaan: het verhaal over de bevrijding die ochtend en de genezing daarna is als een lopend vuurtje door de stad gegaan.

Iedereen die dit hoort en thuis iemand heeft die lijdt onder ziekte of bezetenheid komt nu in beweging. Dít is waarvoor men Jezus om hulp vraagt: zieken en bezetenen. Mensen die zwaar te lijden hebben onder allerlei kwalen, zowel fysiek als mentaal. In sommige gevallen vermoedt men de invloed van demonische machten, in andere niet of minder. Dikwijls lopen natuurlijke en spirituele oorzaken in elkaar over. Het gaat er dan ook niet om een strikte scheiding aan te brengen tussen de twee categorieën. Het is wel duidelijk dat het niet allemáál op te lossen is met ofwel medische zorg ofwel een bevrijdingsgebed. Het beeld dat de Bijbel geeft is even genuanceerd als duidelijk.

Voor Jezus maakt de exacte oorzaak of combinatie van oorzaken uiteindelijk niet zoveel uit. Hij heeft hoe dan ook de autoriteit om te genezen, te bevrijden en te herstellen. En Hij weet te onderscheiden op welke manier Hij moet handelen in elke specifieke situatie. ‘Hij genas vele zieken van allerlei kwalen. Ook dreef Hij veel demonen uit…’ Jezus is blijkbaar niet zuinig in het bieden van genezing en bevrijding. We lezen ook nergens over enige voorwaarde vooraf. Hij is gekomen om mensen het volle leven te geven. Bij het goede leven van God past geen karigheid.

Wat Marcus hier direct op laat volgen lijkt niet te getuigen van veel inzicht in PR en marketing: ‘maar Hij stond ze niet toe om iets te zeggen, want ze wisten wie Hij was.’ Is het niet juist de bedoeling dat de mensen gaan ontdekken wie Jezus is? Het punt is dat de demonen niet hun geloof belijden, wanneer ze luidkeels de identiteit van Jezus bekendmaken. Het is hun manier om te proberen macht over Hem te krijgen. ‘Denk maar niet dat we je niet doorhebben, Jezus!’ Hoewel in onze tijd vaak geldt dat het niet uitmaakt hoe er over je gesproken wordt, áls er maar over je gesproken wordt, ligt dat voor Jezus blijkbaar anders. Hij legt deze kwade geesten het zwijgen op en zal zelf wel voor de verspreiding van zijn boodschap zorgen. Voor de heilige Zoon van God heiligt het doel niet de middelen.