Loop mee met Marcus (Deel 1)Voorbeeld

Jezus volgen door de woestijn

Massa’s mensen zijn toegestroomd naar de Jordaan, aan de rand van de woestijn van Judea. Daar horen ze iemand roepen. De stem komt van een alternatief figuur. Hij ziet er ruig uit met zijn wilde haren, zijn lange baard en zijn parka van kameelhaar. Hij schreeuwt hun toe dat ze slecht zijn en dat ze zich moeten bekeren. Om te laten zien dat ze het menen, moeten ze zich laten onderdompelen in de rivier. Daarbij zeggen ze hardop wat ze allemaal verkeerd gedaan hebben. En ze beloven dat ze nooit meer de fout in zullen gaan.

Het valt op dat ook Jezus van Nazaret naar Johannes de Doper toekomt. Hij is een eerlijke timmerman, diepgelovig en Hij doet geen vlieg kwaad. Waarvan zou Híj zich nou moeten bekeren? Johannes stelt die vraag dan ook aan Jezus, vertelt Matteüs 3 vers 15. In de Bijbel in Gewone Taal klinkt dat zo: “Wáárom bent U bij mij gekomen? Ik zou juist door Ú gedoopt moeten worden!” Waarop Jezus antwoordt: “Tóch moet je het doen, want wij moeten álles doen wat God van ons vraagt.” Toen deed Johannes wat Jezus vroeg.

‘Wij moeten alles doen wat God van ons vraagt.’ Hier komt het bij Jezus allemaal op neer. Hij is er helemaal op gericht om Gods wil te doen. Wanneer je Jezus wilt volgen, is het goed om te beseffen wat dat betekent. Met zijn waterdoop nodigt Jezus je uit om niet langer voor jezelf te leven. Hij verwacht van je dat je alles doet wat God van je vraagt. Ondergedompeld zijn in Gods wil.

Jezus wordt door Johannes ondergedompeld in het water van de rivier. Wanneer Hij zich weer opricht, wordt Hij ook ondergedompeld in de Geest van God. Hier ondergaat Hij de geestesdoop.

Dit is het moment dat de Vader Hem bevestigt in zijn functie van ‘Messias’. Vanaf nu zal Hij zijn missie uitvoeren, in de kracht van de Heilige Geest. De woorden van de Vader herinneren alle aanwezigen aan Jesaja 42 vers 1. De Vader bevestigt Jezus niet alleen in zijn functie, maar ook in zijn identiteit. Wanneer Hij spreekt, horen we daarin de echo van Psalm 2 vers 7. God omarmt zijn Zoon met zijn vaderlijke liefde. Hij laat Hem weten en voelen dat Hij blij met Hem is. Voordat Jezus begint aan Gods opdracht aan Hem, hoort Hij wie Hij is in de ogen van de Vader.

God weet dat we het moeilijk vinden om niet op onszelf gericht te zijn maar op Hem. Hij weet ook dat we uit onszelf nooit kunnen voldoen aan zijn roeping voor ons leven. De Vader wil ons geven wat we nodig hebben om de weg van Jezus te kunnen gaan. Hij wil ons vullen met de Heilige Geest. En hij wil onze identiteit als kinderen van God bevestigen. Jezus geeft ons een voorbeeld, wanneer Hij zich laat dopen in het water en in de Geest. Laten we Hem hierin volgen! En laten we, net als Jezus, de kracht en bevestiging van de Vader ontvangen!

Leven voor God geeft veel voldoening en vreugde. Toch brengt het ook strijd en lijden met zich mee. Bij Jezus blijft het niet bij een of twee daden van gehoorzaamheid. Jezus is een lange weg van zelfopoffering gegaan. Die weg begint wanneer Hij van Galilea naar de Jordaan trekt om gedoopt te worden. Vervolgens reist Hij door naar de woestijn. Je zou kunnen zeggen dat Jezus daar, na waterdoop en geestesdoop, zijn vuurdoop krijgt. Een vuurdoop is een ultieme test of je in staat bent de strijd aan te gaan, waarop je bent voorbereid.

De Heilige Geest drijft Jezus de woestijn in. Letterlijk staat er: ‘De Geest wierp Hem uit naar de woestijn’. Dat komt nogal dwingend over. Urgent. Onvermijdelijk. Het is niet zo gek dat de Geest enige dwang moet gebruiken. De woestijn is een plaats van dorheid en droogte, hitte en honger, verlatenheid en verzoeking. Wilde dieren mogen zich er dan misschien thuis voelen, een mens heeft hier niets te zoeken.

Van nature proberen we allemaal zoveel mogelijk leed en strijd te voorkomen. En terecht! Het is goed dat we ons verzetten tegen het kwaad. We zijn bestemd voor het leven in Gods Koninkrijk van vrede en overvloed, niet voor de troosteloze wildernis. Toch is het nota bene de Heilige Geest die Jezus de woestijn in dwingt. Dat zou je misschien niet zo snel verwachten. Wordt Hij niet de Trooster genoemd? Is Hij dan niet de Geest van vrede, overvloed en kracht? Natuurlijk is Hij dat – en zoveel meer. Maar pas op: als we Hem alleen op bepaalde manieren willen kennen, herkennen we Hem misschien niet wanneer Hij iets heel anders doet.

Jezus onderneemt beslist geen plezierreisje. Veertig dagen verblijft Hij in de woestijn. Al die tijd wordt Hij door Satan getest. Mattheüs en Lucas vertellen uitgebreid hoe Gods tegenstander dat doet. Een drama in drie bedrijven. Marcus doet dat niet. Daarmee benadrukt hij dat die héle periode een beproeving is geweest, niet alleen de drie momenten van verleiding. Marcus vertelt ook niet hoe het afloopt. Hij beschrijft geen ‘happy end’. Het lijden houdt niet op wanneer Jezus weer uit de woestijn komt. De strijd is in feite nog maar net begonnen!

Dat betekent niet dat het leven van Jezus alleen maar kommer en kwel is geweest. Ja, Jezus verblijft bij de wilde dieren. Dat laat zien dat Hij niet op een toeristische trip is. Het laat echter ook zien dat Hij het met hen heeft weten uit te houden. Verwijst Jezus hiermee naar de tijd van Adam en Eva, die over de wilde dieren heersten? Blikt Hij ook alvast vooruit naar het einde, wanneer God de schepping verlost? Hoe dan ook, engelen dienen Jezus in de woestijn. Hij staat er niet alleen voor. Ook in de moeilijkste omstandigheden zorgt God voor zijn Zoon. Lucas vermeldt zelfs dat Jezus ‘gesterkt door de Geest’ terugkeert naar huis (Lucas 4:14). Jezus komt sterker uit de woestijn dan dat Hij erin is gegaan!

De weg van Jezus loopt door de woestijn. Dat is dé plaats waar je leert leven in gehoorzaamheid en afhankelijkheid. Ook hierin gaat Jezus jou voor. Herken je het werk van de Geest als Hij je leidt door een periode van afzien, lijden of strijd? Ben je bereid om Jezus ook op deze weg te volgen?