5
ทรงรักษา/คน/ถูก/ผีสิง
(มธ.8:28-34; ลก.8:26-39)
1เมื่อ/พวก/เขา/ข้าม/ฟาก/มาถึง/ดินแดน/เกราซา#5:1 หรือกาดารา 2เมื่อ/พระเยซู/ทรง/ขึ้น/จาก/เรือ/มี/ชาย/คน/หนึ่ง/ซึ่ง/ถูก/วิญญาณ/ชั่ว#5:2 ภาษากรีก/ว่าโสโครกเช่นเดียวกับ/ข้อ 8 และข้อ 13/เข้าสิง/ออกจาก/อุโมงค์/ฝังศพ/มาหา/พระองค์ 3เขา/อาศัยอยู่/ตาม/อุโมงค์ ใครๆ ก็/มัด/เขา/ไว้/ไม่อยู่/แม้/จะ/ใช้/โซ่/ตรวน/ก็/ตาม 4เพราะ/เคย/ล่าม/โซ่/ใส่/ตรวน/มือ/เท้า/ของ/เขา/หลาย/ครั้ง/แล้ว แต่เขา/ก็/กระชาก/โซ่/ตรวน/ขาด ไม่มีใคร/แข็งแรง/พอ/จะ/ทำให้/เขา/สิ้น/พยศ 5เขา/ร้อง/อึง/อยู่/ตาม/อุโมงค์/ฝังศพ/และ/ตาม/เนินเขา/ทั้งวัน/ทั้งคืน/และ/เอา/หิน/กรีด/เนื้อ/ตัว/เอง
6เมื่อ/เขา/เห็น/พระเยซู/แต่/ไกล/ก็/วิ่ง/มา/คุกเข่า/ต่อหน้า/พระองค์ 7และ/ตะโกน/สุด/เสียง/ว่า “พระเยซู พระบุตร/ของ/พระเจ้า/สูงสุด พระองค์/ต้องการ/อะไร/จาก/ข้าพระองค์/หรือ? ขอ/ทรง/สาบาน/ต่อ/พระเจ้า/ว่า/จะ/ไม่/ทรมาน/ข้าพระองค์!” 8เพราะ/พระเยซู/ได้ตรัส/กับ/มัน/ว่า “เจ้า/วิญญาณ/ชั่ว จง/ออกมา/จาก/ชาย/คน/นี้!”
9แล้ว/พระเยซู/ตรัส/ถามว่า “เจ้า/ชื่อ/อะไร?”
มัน/ตอบ/ว่า “ชื่อ/กอง เพราะ/เรา/มี/ด้วยกัน/หลาย/ตน” 10และ/มัน/พร่ำ/อ้อนวอน/พระเยซู/ไม่ให้/ขับไล่/พวก/มัน/ออก/จาก/ถิ่น/นั้น
11ไม่/ไกล/จาก/ที่นั่น/มี/สุกร/ฝูง/ใหญ่/หากิน/อยู่/บน/เนินเขา 12พวก/ผี/จึง/ทูล/วิงวอน/พระเยซู/ว่า “ขอให้/พวก/ข้าพระองค์/ไป/สิง/ใน/สุกร/ฝูง/นั้น/เถิด” 13เมื่อ/ทรงอนุญาต วิญญาณ/ชั่ว/เหล่านั้น/ก็/ออกจาก/ชาย/ผู้/นั้น/และ/เข้าไป/สิง/ใน/สุกร แล้ว/สุกร/ทั้ง/ฝูง/ราว/สองพัน/ตัว/ก็/กระโจน/จาก/หน้าผา/ลง/ทะเลสาบ/จมน้ำ/ตาย/หมด
14บรรดา/คน/เลี้ยง/สุกร/วิ่ง/เข้าไป/เล่า/เรื่อง/นี้/ใน/เมือง/และ/ใน/ชนบท/โดยรอบ ผู้คน/พากัน/ออกมา/ดูว่า/เกิด/อะไร/ขึ้น 15เมื่อ/พวก/เขา/มา/หา/พระเยซู/ก็/เห็น/ชาย/ที่/เคย/ถูก/ผี/ทั้ง/กอง/เข้าสิง/นั่ง/อยู่/ที่นั่น/สวมใส่/เสื้อผ้า/และ/มี/สติ/ดี พวก/เขา/ก็/กลัว 16ผู้/ที่/เห็น/เหตุการณ์/จึง/เล่า/เรื่อง/ที่/เกิด/กับ/คน/ที่/ถูก/ผีสิง/และ/สุกร/นั้น/ให้/ประชาชน/ฟัง 17พวก/เขา/จึง/ทูล/วิงวอน/พระเยซู/ให้/ไป/จาก/เขต/แดน/ของ/เขา
18ขณะ/พระเยซู/จะ/เสด็จ/ลง/เรือ คน/ที่/เคย/ถูก/ผีสิง/นั้น/อ้อนวอน/ขอ/ไปกับ/พระองค์ 19พระเยซู/ไม่ทรง/อนุญาต แต่/ตรัส/ว่า “จง/กลับบ้าน/ไป/หา/ครอบครัว/ของ/ท่าน และ/บอก/พวก/เขา/ว่า/องค์/พระผู้เป็นเจ้า/ทรง/กระทำ/การ/เพื่อ/ท่าน/มาก/เพียงใด/และ/ทรง/เมตตา/ต่อ/ท่าน/อย่างไร” 20เขา/จึง/ทูล/ลา/ไป/ป่าว/ประกาศ/ใน/แคว้น/เดคาโปลิส#5:20 คือทศบุรี/ว่า/พระเยซู/ทรง/กระทำ/การ/เพื่อ/เขา/มาก/เพียงไร คน/ทั้งปวง/ก็/ประหลาดใจ
เด็ก/ที่/เสีย/ชีวิต/และ/หญิง/ที่/ป่วย
(มธ.9:18-26; ลก.8:41-56)
21เมื่อ/พระเยซู/ทรง/นั่ง/เรือ/ข้าม/ฟาก/กลับมา/อีก/ครั้ง ขณะที่/พระองค์/ทรงอยู่/ที่/ริม/ทะเลสาบ ฝูงชน/กลุ่มใหญ่/พากัน/มา/ห้อมล้อม/พระองค์ 22มี/นายธรรมศาลา/คนหนึ่ง/ชื่อ/ไยรัส/มา/ที่นั่น เมื่อ/เห็น/พระเยซู/ก็/หมอบ/ลง/แทบ/พระบาท/พระองค์ 23แล้ว/ทูล/อ้อนวอน/ด้วย/ความร้อนใจ/ว่า “ลูกสาว/เล็กๆ ของ/ข้าพระองค์/กำลังจะ/ตาย โปรด/เสด็จ/ไป/ทรงวาง/มือ/ให้/ด้วยเถิด/เพื่อ/เขา/จะ/หาย/และ/ไม่/ตาย” 24ดังนั้น/พระเยซู/จึง/เสด็จ/ไปกับ/เขา
ผู้/คน/คับคั่ง/ตาม/มา/เบียดเสียด/กัน/อยู่/รอบ/พระองค์ 25ที่นั่น/มี/หญิง/คน/หนึ่ง/ตกเลือด/เรื้อรัง/มา/สิบสอง/ปี/แล้ว 26นาง/ทุกข์/ทรมาน/มาก เสีย/เงิน/หา/หมอ/มา/หลายคน/จน/หมด/ตัว แต่/แทนที่จะ/ดี/ขึ้น/อาการ/กลับ/ทรุด/ลง 27เมื่อ/นาง/ได้ยิน/เรื่อง/พระเยซู/จึง/เดิน/ปะปน/กับ/ฝูงชน/ตามมา/ข้างหลัง/พระองค์/และ/แตะ/ฉลอง/พระองค์ 28เพราะ/นาง/คิดว่า “ขอเพียง/ได้/แตะ/ฉลองพระองค์/เท่านั้น/เรา/ก็/จะ/หาย/โรค” 29ทันใดนั้น/เอง/เลือด/ก็/หยุด/ไหล/และ/นาง/รู้สึก/ว่า/ตน/หาย/โรค/แล้ว
30พระเยซู/ทรงทราบ/ทันที/ว่า/ฤทธิ์/ซ่าน/ออกจาก/พระองค์ พระองค์/จึง/ทรง/หัน/กลับมา/ทาง/ฝูงชน/และ/ตรัส/ถามว่า “ใคร/แตะต้อง/เสื้อผ้า/ของ/เรา?”
31เหล่า/สาวก/ทูล/ว่า “พระองค์/ทรง/เห็น/อยู่/แล้ว/ว่า/ผู้คน/เบียดเสียด/พระองค์/กัน/แน่น/แล้ว/พระองค์/ยัง/จะ/ทรง/ถาม/อีก/หรือ/ว่า ‘ใคร/มา/แตะต้อง/เรา?’ ”
32แต่/พระเยซู/ยัง/ทอดพระเนตร/ไป/รอบๆ ดู/ว่า/ใคร/เป็น/ผู้/ทำ/เช่นนั้น 33หญิง/นั้น/ซึ่ง/รู้ดี/ว่า/เกิด/อะไร/ขึ้น/กับ/นาง/ก็/กลัว/จน/ตัวสั่น เข้ามา/หมอบลง/แทบ/พระบาท แล้ว/กราบทูล/ความจริง/ทั้งหมด 34พระองค์/ตรัส/กับ/นาง/ว่า “หญิง/เอ๋ย ความเชื่อ/ของ/เจ้าทำ/ให้/เจ้า/หาย/โรค จง/กลับไป/ด้วย/สันติสุข/และ/พ้น/จาก/ความทุกข์/ทรมาน/เถิด”
35พระองค์/ตรัส/ยัง/ไม่/ทัน/ขาดคำ/ก็/มี/คน/จาก/บ้าน/ของ/ไยรัส/นาย/ธรรม/ศาลา/มา/บอก/ว่า “ลูกสาว/ของ/ท่าน/เสีย/ชีวิต/แล้ว จะ/รบกวน/พระ/อาจารย์/อีก/ทำไม?”
36พระเยซู/ไม่ทรง/ฟัง/แต่/ตรัส/กับ/นาย/ธรรม/ศาลา/ว่า “อย่า/กลัว/เลย จง/เชื่อ/เท่านั้น”
37พระองค์/ไม่ทรง/อนุญาต/ให้/ใคร/ติดตาม/ไป/ยกเว้น/เปโตร ยากอบ และ/ยอห์น/น้องชาย/ของ/ยากอบ 38เมื่อ/มาถึง/บ้าน/ของ/นาย/ธรรม/ศาลา/พระเยซู/ทรง/เห็น/ความ/อึกทึก/วุ่นวาย ผู้/คน/ร้องไห้/สะอึกสะอื้น/กัน/เสียง/ดัง 39พระองค์/ทรงเข้า/ไป/ข้างใน/และ/ตรัส/กับ/พวก/เขา/ว่า “ร้องไห้/วุ่นวาย/กัน/ไป/ทำไม? เด็กน้อย/ยัง/ไม่/ตาย/เพียงแต่/หลับ/อยู่” 40แต่/พวก/เขา/พากัน/หัวเราะเยาะ/พระองค์
หลังจาก/พระองค์/ทรงให้/ผู้คน/ออกไป/แล้ว/ก็/ทรง/พา/พ่อแม่/ของ/เด็ก/กับ/เหล่า/สาวก/ที่/อยู่/กับ/พระองค์/เข้าไป/หา/เด็ก/นั้น 41พระองค์/ทรง/จับ/มือ/เด็กน้อย/ตรัส/ว่า “ทาลิธา คูม!” (ซึ่ง/แปลว่า “แม่/หนู/เอ๋ย เรา/บอก/เจ้า/ให้/ลุก/ขึ้น!”) 42ทันใดนั้น/เด็กหญิง/ก็/ลุกขึ้น/เดิน/ไป/รอบๆ (เด็ก/คนนี้/อายุ/สิบสอง/ขวบ) คน/ทั้งปวง/ตกตะลึง/พรึงเพริด 43พระองค์/ทรง/กำชับ/เด็ดขาด/ไม่ให้/บอก/เรื่อง/นี้/กับ/ใคร/และ/ตรัส/สั่งให้/นำ/อาหาร/มา/ให้/เด็ก/รับประทาน