لوقای انجیل 10
10
عیسی هفتاد شاگردِ سرادئنه
1بازین، عیسای خُداوند هفتاد نفر دیگرم سیوا بوده و اوشونه دوته دوته خوشِ جلوتر هر شهر و ولایت سو که قصد داشت اوره بشی سرا دا. 2ایشونه بوته: «بار فراوونِ، امّا کارگر کمَ. پَس، صاب بارای بخوائین خوشِ بار بِئنه به کارگر سرادای. 3بشین! مو شمره برِّه أن مورسؤن ورگون میئن سرا دِئنَم. 4شیمه أمره نه پول نه کول بار و نه یکته چاروق وینگیرین، و راه میئن شیمه وختِ سلام احوالپرسی به هم ننَین. 5هر خونه ای که دیرون شنَین، اول بوگوین: ”سلام به ایی خونه بای.“ 6اگه او خونه میئن کَسی صلح و سلام اهل ببی، شیمه سلام اونه سر قرار گینه؛ وگرنه، شیمه به وگردنه. 7او خونه میئن بَیسین و هرچی شمره هدئن، بُخورین و وودوشین، چونکه کارگر مُزد اونه حقِ. از ایی خونه به او خونه جابجا نبین. 8هیطو که یکته شهر میئن بُشوین و شمره گرمی امره قبول بودَن، هرچی شیمه جلو بنئن، بُخورین. 9اوره ناخوشؤن شفا بَدین و بوگوین: ”خُدا پادشاهی شمه به نزدیکِ.“ 10امّا هروخت که یکته شهر میئن بوشوین و شمره قبول نودَن، او شهر کوچه أن میئن بشین و بوگوین: 11”اَمه حتی شیمه شهر خاکم که امه پائان سر بنیشته، شیمه ضد فلاکِئنیم. با ایی حال بودؤنین که خُدا پادشایی نزدیکَ بودره.“ 12شمره گونم که داوری روز میئن، مجازات تاب، شهر سُدوم که گناه میئن غرقَ بؤ، سهلتر بنه تا او شهر به.
13«وای بر تو، ای شهر خورَزین! وای بر تو، ای شهر بِیت‌صِیْدا! چونکه اگه مُعجزاتی که شیمه میئن عمل بوبؤ صور و صِیدون شهرون میئن دکته بی، اوره مَردم خیلی پیشتر پلاس دودَن و خاکستر سر نیشتَن و توبه گودَن. 14امّا داوری روز میئن، مجازات تاب، صور و صِیدون شهرون به سهلتر بنه تا شیمه به. 15و تو ای شهر کَفَرناحوم، تا آسمؤن گوف جؤر، شنی؟ هَرگی، بَلکه جیرترین جای جهنم میئن کِئنی.
16«هرکس شمره گوش بدای، مَه گوش بدا و هر کس شمره قبول نکونی، مَه قبول نُوده و هرکس مَه قبول نکونی، اونی که مَه سرا دا، قبول نُوده.»
17او هفتاد نفر، ذوق امره وگرسَن و بوتَن: «آقا، حتی دیوون هم تی ایسم واسه اَمَرای فرمون بِئنَن.» 18عیسی ایشونه بوته: «شیطونِ بدِم که بَرق مورسؤن آسمونای جیر کتدره. 19مو شمره قدرت و ایختیار هدَئم که میلونون و عقربون و تمام دُشمن قُدرت پامال بکونین، و هیچی شمره آسیب نرسؤنئنه. 20با ایحال اینای ذوق نکونین که پلید روحؤن شمرای فرمون بِئنَن، بَلکه اینای ذوق بکونین که شیمه ایسم آسمؤن میئن بنویشته بوبوُ.»
21هو وخت میئن، عیسی روح القدسِ شادیاجی پورا بو و بوته: «ای پئر، آسمؤن و زمین صاب، تَه ستایش کُوئنم که ایی حقیقتون از حکیمون و فهمیده أن جا بدای و کوشتای زاکونِ به آشکار بودی. بله، ای پئر، چونکه خواستهء پر از لطف تو، اینه واسه بو. 22می پئر همه چیزهِ مَه بسپورده. هیشکی نودؤنه ریکه کیسه جز پئر، و هیشکی نودؤنه پئر کیسه جز ریکه، و هرکسِ که ریکه بخوای، پئرِ اونه به آشکارَ کوئنه.»
23بازین عیسی وگرسه و خلوتی شاگردؤنِ بوته: «خوشا به حال چیشمؤنی که اوچیزی شمه اینین، بَینه. 24چونکه شیمه به گونَم خیلی از پیغمبرون و پادشاهون ناجه داشتن اوچیکه شمه اینینِ بَینَن و ندئن، و اوچیکه شمه ایشتؤنینِ، بشتؤئن و نشتؤسَن.»
خُروم سامری حیکایت
25یه روز یکته از قاضی أن ویریسَه تا ایی پرسش امره، عیسی مَحَک بزَنی: «ای اوستاد، چی بکونم تا ابدی زندگی بدست بئرم؟» 26عیسی اونه بوته: «تورات میئن چی بنویشته بوبوُ؟ اونای چی فَهمنی؟» 27جواب بَدَه: «”خداوندْ تی خُداِ تمام دیل و تمام جون و تمام قوّت و تمام فکر أمره دوست بدار و تی همسایه تی مورسؤن دوست بدار.“» 28عیسی بوته: «دُرُست جواب بَدای. اینه انجوم بدی که زنده مؤنی.»
29اَمّا او قاضی چونکه خواس خوشِ توجیه بکونی عیسای بپورسه: «ولی می همسایه کیسه؟» 30عیسی اونه جواب بده: «یکته مَرداکای اورشلیمای اَریحا شهر سو شوئدبو. راه میئن راهزنونِ دَس دکَته. اوشون اونه لُختَ گودن، بکوتّن، و نیمه‌جون اونه وِیلهَ گودَن و بُوشوئن. 31از قضا یکته از یهود کاهنون معبد اورای شوئدبو. امّا هیطو که اونه چیشم او مَرداکاکه دکته، خوشِ راه کَج گوده و از اوطرف جاده بُشو. 32یکته لاوی که معبد خدمتکار بو هم از اوره ردّ بؤدبو. اونم هیطو اورَه برسه و او مَرداکاکه بدِه، خوشِ راهِ کَج گوده و از یک طرف دیگره جاده بُشو. 33امّا یکته مسافر که سامری بو هیطو که اوره برسه و او مَرداک بدِه، اینه دیل اونه حالِ به بسوته. 34پَس اونه ورجه بُوشو و اونه زخمؤن سر شراب فُوده و روغن امره بمالسه و اونه دَوَسّه. بازین اونه خوشِ الاغ سر بنه و یکته کارمسره سو بَبَرده و اونه فرس درَس بوده. 35فردایی، دو روز کارگری دستمزد شی کارمسره صابِ هَدَه و بوته:”ایی مَرداکاکه فرس درَس بکون و اگه بیشتر از ایی خرج بودی، هیطو که وگرسَم تَه هَدِئنَم.“ 36الؤن تو چی گونی کویکته از ایی سُه نفر، او مَردکاکی که راهزنون دَس دکَته همسایه بو؟» 37جواب بَدَه: «اونی که اونه به رحم بوده.» عیسی اونه بوته: «بُشو و تو هم هیطوری بکون.»
مریم و مارتا
38هیطو که راه میئن شوئدبُن، یکته دهات برسئن. اوره یکته زناک، به ایسم مارتا عیسی خوشِ خونه مِیمُؤن بوده. 39مارتا یکته خاخور داشت به ایسم مریم. مریم عیسی پائانِ ورجه نیشتِبو و اونه گبونِ گوش دائدبو. 40امّا مارتا حسّابی مِیمُؤن داری به سرگرم بو. مارتا عیسی ورجه بومه و بوته: «آقا، تِه مهم نیه که می خاخور، مَه میمونداری میئن دَس تنها بنه؟ اونه بگو که مَه کمک بکونی!» 41اما عیسای خُداوند جواب بَدَه: «مارتا! مارتا! تو خیلی چیزون واسه ته پریشون و دَمَغَ کوئنی، 42اما فقط یه چی لازم ایسّه؛ و مریم هو خوروم چیه سیوا بوده، و اونای هَیته نبنه.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
لوقای انجیل 10: EGB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
لوقای انجیل 10
10
عیسی هفتاد شاگردِ سرادئنه
1بازین، عیسای خُداوند هفتاد نفر دیگرم سیوا بوده و اوشونه دوته دوته خوشِ جلوتر هر شهر و ولایت سو که قصد داشت اوره بشی سرا دا. 2ایشونه بوته: «بار فراوونِ، امّا کارگر کمَ. پَس، صاب بارای بخوائین خوشِ بار بِئنه به کارگر سرادای. 3بشین! مو شمره برِّه أن مورسؤن ورگون میئن سرا دِئنَم. 4شیمه أمره نه پول نه کول بار و نه یکته چاروق وینگیرین، و راه میئن شیمه وختِ سلام احوالپرسی به هم ننَین. 5هر خونه ای که دیرون شنَین، اول بوگوین: ”سلام به ایی خونه بای.“ 6اگه او خونه میئن کَسی صلح و سلام اهل ببی، شیمه سلام اونه سر قرار گینه؛ وگرنه، شیمه به وگردنه. 7او خونه میئن بَیسین و هرچی شمره هدئن، بُخورین و وودوشین، چونکه کارگر مُزد اونه حقِ. از ایی خونه به او خونه جابجا نبین. 8هیطو که یکته شهر میئن بُشوین و شمره گرمی امره قبول بودَن، هرچی شیمه جلو بنئن، بُخورین. 9اوره ناخوشؤن شفا بَدین و بوگوین: ”خُدا پادشاهی شمه به نزدیکِ.“ 10امّا هروخت که یکته شهر میئن بوشوین و شمره قبول نودَن، او شهر کوچه أن میئن بشین و بوگوین: 11”اَمه حتی شیمه شهر خاکم که امه پائان سر بنیشته، شیمه ضد فلاکِئنیم. با ایی حال بودؤنین که خُدا پادشایی نزدیکَ بودره.“ 12شمره گونم که داوری روز میئن، مجازات تاب، شهر سُدوم که گناه میئن غرقَ بؤ، سهلتر بنه تا او شهر به.
13«وای بر تو، ای شهر خورَزین! وای بر تو، ای شهر بِیت‌صِیْدا! چونکه اگه مُعجزاتی که شیمه میئن عمل بوبؤ صور و صِیدون شهرون میئن دکته بی، اوره مَردم خیلی پیشتر پلاس دودَن و خاکستر سر نیشتَن و توبه گودَن. 14امّا داوری روز میئن، مجازات تاب، صور و صِیدون شهرون به سهلتر بنه تا شیمه به. 15و تو ای شهر کَفَرناحوم، تا آسمؤن گوف جؤر، شنی؟ هَرگی، بَلکه جیرترین جای جهنم میئن کِئنی.
16«هرکس شمره گوش بدای، مَه گوش بدا و هر کس شمره قبول نکونی، مَه قبول نُوده و هرکس مَه قبول نکونی، اونی که مَه سرا دا، قبول نُوده.»
17او هفتاد نفر، ذوق امره وگرسَن و بوتَن: «آقا، حتی دیوون هم تی ایسم واسه اَمَرای فرمون بِئنَن.» 18عیسی ایشونه بوته: «شیطونِ بدِم که بَرق مورسؤن آسمونای جیر کتدره. 19مو شمره قدرت و ایختیار هدَئم که میلونون و عقربون و تمام دُشمن قُدرت پامال بکونین، و هیچی شمره آسیب نرسؤنئنه. 20با ایحال اینای ذوق نکونین که پلید روحؤن شمرای فرمون بِئنَن، بَلکه اینای ذوق بکونین که شیمه ایسم آسمؤن میئن بنویشته بوبوُ.»
21هو وخت میئن، عیسی روح القدسِ شادیاجی پورا بو و بوته: «ای پئر، آسمؤن و زمین صاب، تَه ستایش کُوئنم که ایی حقیقتون از حکیمون و فهمیده أن جا بدای و کوشتای زاکونِ به آشکار بودی. بله، ای پئر، چونکه خواستهء پر از لطف تو، اینه واسه بو. 22می پئر همه چیزهِ مَه بسپورده. هیشکی نودؤنه ریکه کیسه جز پئر، و هیشکی نودؤنه پئر کیسه جز ریکه، و هرکسِ که ریکه بخوای، پئرِ اونه به آشکارَ کوئنه.»
23بازین عیسی وگرسه و خلوتی شاگردؤنِ بوته: «خوشا به حال چیشمؤنی که اوچیزی شمه اینین، بَینه. 24چونکه شیمه به گونَم خیلی از پیغمبرون و پادشاهون ناجه داشتن اوچیکه شمه اینینِ بَینَن و ندئن، و اوچیکه شمه ایشتؤنینِ، بشتؤئن و نشتؤسَن.»
خُروم سامری حیکایت
25یه روز یکته از قاضی أن ویریسَه تا ایی پرسش امره، عیسی مَحَک بزَنی: «ای اوستاد، چی بکونم تا ابدی زندگی بدست بئرم؟» 26عیسی اونه بوته: «تورات میئن چی بنویشته بوبوُ؟ اونای چی فَهمنی؟» 27جواب بَدَه: «”خداوندْ تی خُداِ تمام دیل و تمام جون و تمام قوّت و تمام فکر أمره دوست بدار و تی همسایه تی مورسؤن دوست بدار.“» 28عیسی بوته: «دُرُست جواب بَدای. اینه انجوم بدی که زنده مؤنی.»
29اَمّا او قاضی چونکه خواس خوشِ توجیه بکونی عیسای بپورسه: «ولی می همسایه کیسه؟» 30عیسی اونه جواب بده: «یکته مَرداکای اورشلیمای اَریحا شهر سو شوئدبو. راه میئن راهزنونِ دَس دکَته. اوشون اونه لُختَ گودن، بکوتّن، و نیمه‌جون اونه وِیلهَ گودَن و بُوشوئن. 31از قضا یکته از یهود کاهنون معبد اورای شوئدبو. امّا هیطو که اونه چیشم او مَرداکاکه دکته، خوشِ راه کَج گوده و از اوطرف جاده بُشو. 32یکته لاوی که معبد خدمتکار بو هم از اوره ردّ بؤدبو. اونم هیطو اورَه برسه و او مَرداکاکه بدِه، خوشِ راهِ کَج گوده و از یک طرف دیگره جاده بُشو. 33امّا یکته مسافر که سامری بو هیطو که اوره برسه و او مَرداک بدِه، اینه دیل اونه حالِ به بسوته. 34پَس اونه ورجه بُوشو و اونه زخمؤن سر شراب فُوده و روغن امره بمالسه و اونه دَوَسّه. بازین اونه خوشِ الاغ سر بنه و یکته کارمسره سو بَبَرده و اونه فرس درَس بوده. 35فردایی، دو روز کارگری دستمزد شی کارمسره صابِ هَدَه و بوته:”ایی مَرداکاکه فرس درَس بکون و اگه بیشتر از ایی خرج بودی، هیطو که وگرسَم تَه هَدِئنَم.“ 36الؤن تو چی گونی کویکته از ایی سُه نفر، او مَردکاکی که راهزنون دَس دکَته همسایه بو؟» 37جواب بَدَه: «اونی که اونه به رحم بوده.» عیسی اونه بوته: «بُشو و تو هم هیطوری بکون.»
مریم و مارتا
38هیطو که راه میئن شوئدبُن، یکته دهات برسئن. اوره یکته زناک، به ایسم مارتا عیسی خوشِ خونه مِیمُؤن بوده. 39مارتا یکته خاخور داشت به ایسم مریم. مریم عیسی پائانِ ورجه نیشتِبو و اونه گبونِ گوش دائدبو. 40امّا مارتا حسّابی مِیمُؤن داری به سرگرم بو. مارتا عیسی ورجه بومه و بوته: «آقا، تِه مهم نیه که می خاخور، مَه میمونداری میئن دَس تنها بنه؟ اونه بگو که مَه کمک بکونی!» 41اما عیسای خُداوند جواب بَدَه: «مارتا! مارتا! تو خیلی چیزون واسه ته پریشون و دَمَغَ کوئنی، 42اما فقط یه چی لازم ایسّه؛ و مریم هو خوروم چیه سیوا بوده، و اونای هَیته نبنه.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company