يوحنای انجیل 8

زناکار زناک بخشِئن

1امّا عیسی زیتون کوه سو بوشو. 2صوبه دم عیسی هنده معبدِ صاراکی میئن بومَه. اوره مردم همه اینه دور جومَه بوئن؛ و عیسی بنیشته بنا بوده مردومِ آموتَن. 3تورات معلمون و فریسی فرقه عالمون، زناکیِ که زنا گودَن موقع بِیته بوئن، بأردن و اونه مردم میئن بدأشتن. 4عیسی بوُتن: «اوستاد، ایی زنکَه زناگودن موقع بَیتن. 5موسای پیغمبر، شریعت میئن اَمره حکم بُوده که ایجور زناکؤن، سنگسار بوبؤئن. الون تو چی گونی؟» 6اینه بوُتن تا عیسی امتحون بکونَن و یه چی اونه متهم گودنِ بِه بیاجن. ولی عیسی هچیمسه، و خوشِ انگوشت اَمره زمین سر بنویشته. 7ولی چونکه اوشؤن هَی عیسی جَی پورسِئن، عیسی ویریسَه و اوشونه بوته: «شیمه میئنای هر کس که گوناه نوده، اوّلی سنگ اونه بزنی.» 8هنده هچیمسه و زمین سر بنویشته. 9ولی وختی اوشؤن ایی گب بشتوسَن، یکته یکته، پیله تر تا کوشتر اورای بوشوئن و عیسی، او زناکِ أمره که اونه جلو سرپا ایسابو تنها بیسه. 10عیسی ویریسَه و او زنکه بوته: «ای زناک، اوشون کوره ایسَئن؟ هیشکس تَه محکوم نوده؟» 11او زنکه جواب بدا: «هیشکس آقا!» عیسی اونه بوته: «منم تَه محکومَ نوکؤنَم. بشو و ده گوناه نکون.»

دونیا نور مو ایسّم

12عیسی دومَرته مردم اَمره گب بزه و بوته: «دونیا نور مو ایسّم، هر کس می دومبال بای، هرگی ظلمات میئن نشنه، بلکه زندگی نور دَئنه.» 13پس فریسی أن اونه بوُتن: «تو خودت، ته بِه گوایی دِئنی، پس تی گوایی اعتبار ندَئنه.» 14عیسی اوشونِ جواب بده: «حتی اگه مو خودم مِه بِه گوایی بدَئم، می گوایی راستِ، چونکه دؤنم کورهَ جی بومئم و کوره شنَم، ولی شمه ندؤنین که مو کورَه جی بومئم و کورا شنَم. 15شمه آدمی فکر مورسؤن داوری کؤنین، امّا مو هیشکسِ داوری نوکؤنَم. 16با ایی حال حتی اگر داوریم بکونَم، می داوری درست، چونکه تنها نیَیم، بلکه پئری هم که مه سرادا، می أمره‌ ایسّه. 17شیمه شریعت میِئن بنویشته هنّه که دوته شاهد گوایی اعتبار دَئنه. 18مو خودم مهبِه گوایی دِئنم و می پئری أم که مه سرا دا، مه بِه گوایی دِئنه.» 19بازین اونه بوُتن: «تی پئر کورا ایسأ؟Ÿ» عیسی جواب بدا: نه مه شنأسنین نه می پئره. اگر مه شنأختین می پئرم شنأختین.» 20عیسی ایی گبون زمونی که معبد خزؤنه میئن مردومِ آموت بوته. امّا هیشکس اونه نیته چونکه اونه وخت حله نرسه بو.

21بازین عیسی یبار ده اوشونه بوته: «مو شنَم و شمه می دومبال گردنین، ولی شیمه گوناهِ میئن مینین. او جایی که مو شوئدرم شمه منئین أَمئن.» 22پس یهودی أن بوُتن: «مگه خوائنه خوشِ بکوشی که گونه ”او جایی که مو شوئودرم شمه منئین أَمئن“؟». 23عیسی ایشؤنه بوته: «شمه زمین شی ایسین و مو آسمون شی. شمه ایی دونیاشی ایسّین، ولی مو ایی دونیا شی نییم. 24شمره بوُتم که شیمه گوناأن میئن مینین.» چون اگه ایمؤن نأرین که مو هو ایسّم. شیمه گوناأن میئن مینین.» 25پس عیسی بوتَن: «توکی ایسّی؟» او جواب بدا: «هونی که از اوّل شمره بوُتم. 26خیلی چیزؤن دَئنم که شیمه باره بوگؤم و شمره محکومَ کونم، امّا اونی که مه سرا دا، حق ایسه و مو اوچیزی که اونای بشتؤسَم، دونیا به اعلؤم کوئنم.» 27اوشؤن نفهمسن که آسمونی پئرِ باره ایشونِ بِه گوتدره. 28پس عیسی اوشونه بوته: «وختی که انسون ریکه چوب سر جؤر ببرین و بکوشین، هووخت فَهمنین که مو هو ایسّم و خودمَ جی کاری نوکؤنَم، بلکه فقط اوچیزیه گونم که می آسمونی پِئر مه باموته. 29و اونی که مه سرا دا، می أمره‌ ایسّه. او مه تنها ننَه، چونکه مو همش اوچیزی که اونه راضی کؤئنه، انجؤم دِئنَم.» 30ایی گبؤنِ أمره خیلیأن اونه ایمؤن بأردن.

حقیقت شَمره آزادَ کوئنه

31بازین عیسی یهودی أنی که اونه ایمؤن بارده بون، بوته: «اگه می کلامِ میئن بَیسین، راست راستِ می شاگرد بنین. 32و حقیقت شنأسنین و حقیقت شمره آزادَ کوئنه.» 33اوشؤن جواب بدئن: «اَمه ابراهیم پیغمبرِ زأکؤنیم و هرگی هیشکسِ نوکر نوبویم. پس چوطو ایسه که گونی آزادَ بنیم؟» 34عیسی جواب بدا: «راست راستِ، شمره گونم، کسی که گوناه کؤئنه، گوناه نوکر ایسّه! 35نوکر همش خونه میئن نیسنه، ولی ریکهِ همش خونه میئن ایسَه. 36پس اگه ریکه شمره آزادَه کونی، راست راستِ آزادَ بنین.

37«دؤنم که ابراهیم پیغمبرِ زاکؤنین. با ایی حال اینه دومبالین که مه بکوشین، چونکه می کلام شیمه میئن جائی ندَئنه. 38مو هرچی جی که آسمونی پئرَ جی بدِئم گب زِئنَم و شَمَرَم اوچیزی که شیمه پئرای بشتؤسین انجوم دِئنین.» 39اوشؤن بوُتن: «امه پئر، ابراهیم پیغمبر ایسّه.» عیسی بوته: «اگه شمه ابراهیم زاکؤن بین، کارؤنی که ابراهیم گودِ، انجوم دَین. 40ولی شمه می کوشتَن دومبال ایسّین؛ و مو اونی ایسّم که حقیقتیکه خدا جَی بشتؤسَم، شیمه به بوتَم! ابراهیم ایجور کار نوُده. 41اما شمه شیمه پئرِ کارؤنِ انجوم دِئنین.»

اوشؤن بوتَن: «اَمه مولکوته نییم! یکته پئر دَئنیم اونم خدا ایسّه.» 42عیسی ایشؤن بوته: «اگه خدا شیمه پئر بو، مه دوست داشتین، چونکه مو خدا طرفای بومئم. و الؤن إرِه ایسَم. مو مه به نومئم، بلکه او مه سرا دا. 43چی وَسه می گبؤن نفَهمنین؟ اینه واسه که منیئن اوچیه که گونمِ تحمل بکونین. 44شمه شیمه پِئر، ابلیس زاک ایسّین و خوانین اونه خوأسته أن انجوم بدین. او از اوّل قاتل بو و حقیقت اَمره کاری نداشت، چونکه هیچ حقیقتی اونه میئن ننأ. هروخت دروغ گونه، خو ذاتَ جی گونه. چونکه دروغگو ایسّه و دروغؤنِ پئرِ. 45ولی چونکه حقیقتِ شمره گونم، می گبؤنِ باور نوکؤنین. 46کویکته شیمه جَی تینه مَه، به یکته گوناه محکوم بکونی؟ پس اگه حقیقت شمره گونم، چرِء می گبؤنِ باور نوکؤنین؟ 47کسی که خداجی ایسّه، خدا کلامِ گوش دِئنه، دلیل اینکه شمه خدا کلام گوش ندِئنین اینه واسه ایسّه که خدا جی نییَن.»

ابراهیم پیشتر مو ایسَئم

48یهودیِ أن عیسی جواب بدَئن: «مگه درست نوتیم که تو سامری ایسّی و دیو دَئنی؟» 49عیسی جواب بدا: «مو دیو ندَئنم، بلکه می آسمونی پئرِ حرمت نِئنَم. امّا شمه مَه، بی حرمتی کوئنین. 50با ایی که مو می جلال دومبال نییم، ولی ینفر ایسأ که اونه دومبال و داوری اونه أمره‌ ایسّه. 51راست راستِ، شمره گونم، اگه کسی می کلامِ انجوم بدای، مرگ هرگی نینه!» 52یهودی أن اونه بوُتن: «الؤن ده حَتم دئنیم که تو دیو بزه کی! ابراهیم بمورده و پیغمبرؤنم بموردَن، الؤن تو گونی که ”اگه کسی می کلامِ انجوم بدای، مرگِ هرگی ونچیشَنه!“ 53مگه تو امه پئر ابراهیمَ جی هم پيله‌تری؟ او بمورده، پیغمبرؤنم بموردَن، فکر کوئنی کی ایسّی؟» 54عیسی بوته: «اگه مو مَه جلال بدِم، می جلال ایرزش ندَئنه. اونی که مه جلال دِئنه، می آسمونی پئره، هونی که شمه گونین، امه خدا ایسّه. 55ولی شمه اونه نشنأسنین. امّا مو اونه شنأسنم. اگه بوگؤم که اونه نشنأسنَم، شیمه مورسون دروغگو بنم. ولی مو اونه شنأسنم و اونه کلامِ انجوم دِئنم. 56شیمه پئر، ابراهیم، شادی گود تا می روزِ بَینی؛ و اونه بدِه و شادَ بوُ.» 57یهودی أن اونه بوُتن: «حلِه پنجاه سالم ندئنی، ابراهیم بدِه دئنی؟» 58عیسی اوشونه بوته: «راست راستِ، شمره گونم، پیش از اونکه ابراهیم بِئسی، مو ایسَئم!» 59پس اوشؤن سنگ ویتَن تا اونه سنگسار بکونَن. امّا عیسی خوشِ جا بده و معبدَ جی بیرون بوشو.

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

يوحنای انجیل 8: EGB

គំនូសចំណាំ

ចែករំលែក

ចម្លង