يوحنای انجیل 6
6
عیسی پنج هزار نفرِ غذا دِئنه
1چندوخت بعد، عیسی او طرفِ جلیل دریا که هو تيبِریه دریا ایسّه، بوشؤ. 2یکته پیله جماعت اونه دومبالسر راه دکتن، چونکه نیشونه و معجزأنی که ناخوشؤنِ شفا دَئنِ امره انجوم دا، بدِه بوئن. 3پس عیسی یکته کوه جؤر بوشؤ و خوشِ شاگردؤنِ اَمره اوره بنیشته. 4یهودی أنِ عیدِ پِسخ نزدیک بو. 5وختی عیسی خو سرِ راستَیته و بدِه که یکته پیل جمعیت اونه طرف أمَئدرن، فیلیپسِ بوته: «کورای نون بَینیم تا ایی مردم بخورَن؟» 6او، اینه بوته تا فیلیپسِ امتحون بکونی، چونکه عیسی خودوش دؤنس که چی خا بکونی. 7فیلیپُس جواب بدا: «اگه دویست دینارِ قد نون بَینیمَم ایشؤنِ به کفاف نوکُوئنه، حتی اگه فقط هر نفر أَنی بخورن.» 8یکته از شاگردؤن بایسمِ آندریاس که شمعون پطرس برأر بو، عیسی بوته: 9«یکته ریکه زاک اِره ایسأ که پنج ته نون جو و دوته ماهی دئنه، امّا ایی، جماعتِ به چی کؤئنه؟» 10عیسی بوته: «مردم بنیشؤنین.» اوره خیلی علف دبو. پس اوشؤن که دوروبرِ پنج هزارته مرداک بؤئن، بنیشتَن. 11هو وخت عیسی نونؤن هَیته و شکرگزاری بوده پس، اوشؤنِ میئن که نیشته بُوئن، تقسیم بوده. و هوقدر که خواستنم ایشونِ ماهی هَده. 12وختیکه بوخوردن و سیرهَ بؤن، عیسی، شاگردؤنِ بوته: «زیاد بأرده نون خوردهأنِ، جومه کونین تا هیچی لا نبی.» 13پس اوشؤنِ جومَه گودَن و زیاد بأرده تیکه أنِ او پنج ته نون جو أجی که مردم بخوردهبون، دوازده ته سبد پوره بوُ.
14وختی مردم ایی نیشونه و معجزه ایی که عیسی انجوم بده بو، بدئن، بوُتن: «راست راستِ ایی هو پیغمبری ایسّه که باء دونیا میئن بای.» 15عیسی وختی بفَهمسه که مردوم خوأنن بَئن و به زور اونه ببورن و پادشاه بکونَن، اوشؤنِ بنه و دومرته تنهایی بوشو كوه.
عیسی راه شوئون دریا آؤ سر
16غروب دَمی عیسی شاگردؤن دریا سو بوشوئن 17و نوء سواره بوئن و او طرفِ دریا، کفرناحوم شهر سو راه دکتن. هوا تاریکَ بُوبؤ، و عیسی حلِه اوشونه ورجه نمابو. 18هی مِئنه دریا کولاک بوبوُ، چونکه پیله باد اَمَئدبو. 19وختي اوشون دوربرِ شیش کیلومتر پارو بزه بُوئن، عیسی بدِئن که دریا سر راه شوئدره و نوءِ نزدیکَ بوئدره. پس اوشون زأل بودَن. 20امّا عیسی اوشونه بوته: «مو ایسّم؛ واهیمه ندارین!» 21هو وخت خواسّن عیسی نوءِ مِیئن سوار کونَن که نوء هو دم او جایی که خواسّن بوشوئنِ، برسه.
عيسي، نؤن زندگی
22فردایی، جماعتی که او طرف دریا بیسه بون، بفهمسن جز هویکته نو، نوِ دیگهای اوره ننأ بو و دونَسَن که عیسی خوشِ شاگردؤن اَمره او نوءِ سواره نوبوُ بو، بلکه شاگردؤن تنهایی بوشؤبون. 23هو وخت چندته ده نو تيِبریه جی بومَئن نزدیک او جایی که جمعیت، خداوند شکر بوده پس، نون بخوردبون. 24پس وختی جماعت بدِئن که نه عیسی اوره ایسأ و نه اونِ شاگردؤن، او نوئؤنه سواره بوئن و کفرناحوم شهر بوشوئن تا عیسی دومبال بگردن. 25اوشؤن وختی عیسی، اوطرفه دریا بیاتّن، اونه بوُتن: «اوستاد، کِی اِره بومای؟»
26عیسی جواب بدا: «راست راستِ، شمره گونم، نیشونه و معجزه أنی که بدیِن وَسه نیه که می دومبال گردنین، بلکه او نونؤنی وَسه ایسه که بوخُوردین و سیرَ بوین. 27او غذایی وَسه که ازبین شنه کار نکونین، بلکه او غذائی وَسه کار بکونین که تا اَبدی زندگی بجا موئنه، غذائی که انسون ریکه شمره هدِئنه، چونکه خدای پِئر، انسون ریکه سر مهر تایید بزه.» 28هووخت اوشؤن عیسی جی بپورسِئن: «چی کارونی بکونیم که خدا کارؤنِ انجوم بدَئبیم؟» 29عیسی اوشؤنِ جواب بده: «کاری که خدا شمرای خوائنه که انجوم بدین اینه که اونِ سرا دأکه، ایمؤن بأرین.» 30اوشون عیسی بوُتن: «چی نیشونه و معجزه ای اَمه به انجوم دِئنی تا اونه بَینیم و تَه ایمؤن بأریم؟ چی معجزه ای کؤئنی؟ 31امه اجداد بیابؤن میئن منّا، هو نونی که آسمونای ببارسه بوخوردن، اوطوری که مقدس بنویشته أنِ مِیئن بنویشته بوبؤ: ”موسای پیغمبر، آسمؤنای اوشونِ نون هَدأ تا بخورن“» 32عیسی جواب بدا: «راست راستِ، شمره گونم، موسای پیغمبر نبو که آسمؤنای او نونِ شمره هَدأ، بلکه می آسمونی پئر ایسّه که حقیقی نونِ آسمونَ جی شمره هَدئنه. 33چونکه خدا نون، اوکسیه که آسمؤنای جیرهنه و دونیاءِ زندگی هَدئنه.» 34اوشون عیسی بوُتن: «آقا، ایی نونِ همیشه اَمَره هدی.» 35عیسی اوشون بوته: «او نؤنی که زندگی هَدئنه مو ایسّم، هر کس می ورجه بائ، وشته نَبنه و هر کس مه ایمؤن بأری، هرگی تشنه نبنه. 36ولی هیطو که شمره بوُتم، با ایی که مه بدِه دئنین، ولی حله مه ایمؤن نأبِنین. 37همه او آدمونی که آسمونی پئر مه هدِئنه، می ورجه هَنن؛ و او کسی که می ورجه بائ، هیچ وخت اونه می جَی دورَ نوکوئنم. 38چونکه آسمؤنَ جی جیر نومَئم که می خوأسته انجوم بدِئم، بلکه بومَئم تا می سرادَکسِ خوأسته انجؤم بدِئم. 39و می سرادَکس خوأسته اینه که، او کسؤنییه که او مَه هَده، هیتّه از دست ندَئم، بلکه اوشونه قیامت میئن زنده کوئنم. 40چونکه می آسمونی پئرِ خوأسته اینه که هر کس ریکَه امید دَوَدی و اونه ایمؤن بأری، ابدی زندگی بداری و مو اونه قیامت روز مِیئن زنده کوئنم.»
41او زمون یهودیِ أن اونه باره بنا بودَن میسمیره گودن، چونکه عیسی بوته بو: «مو ایسّم او نونی که آسمونای جیر بومه.» 42اوشون گوتَن: «مگه ایی مردکای عیسی، یوسفِ ریکه نییه؟ هونی که اونِ پئر و مئرهِ شنأسنیم؟ پس چوطوری ایسه که الون گونه: ”آسمؤنای جیر بومَئم“؟» 43عیسی جواب بده: «همدیگرِ اَمره میسمیره نکونین. 44هیشکس منئه می ورجه بائ مگه پئری که مه سرا دا اونه می سو هکشی، و مو قیامت روزِ میئن اونه زنده کوئنم. 45پیغمبرؤن نیویشته أنِ میئن بومَه که ”همه خدا جی آموجنن. هر کس آسمونی پئرِ جی بشتوسه و اونای باموته، می ورجه هنه. 46هیشکس آسمونی پئرِ بدِه ندَئنه، مگه اوکسی که خدا طرفَ جی ایسه؛ اونه که آسمونی پِئرِ بدِه دئنه. 47راست راستِ، شمره گونم که، هر کس ایمؤن دَئنه، ابدی زندگی دَئنه. 48او نؤنی که زندگی هَدئنه مو ایسّم. 49شیمه اجداد، منّا بیابان میئن بوخوردَن، با ایی حال بموردَن. 50ایی هو نونی ایسّه که آسمؤنای جیر هنه که هر کس اونای بخوری، نمینه. 51مو ایسّم او نونی که زندگی هدِئنه و آسمؤنای جیر بوُمه. هر کس ایی نونِ بخوری، تا ابد زنده مؤنه. او نونی که مو دونیا زندگی بِه بخشنَم، می تن ایسّه.»
52پس یهودیِ أن میئن حسّابی میسمیره دکته که «ایی مردکای چوطو تینه خوشِ تنِ، اَمَره هدای تا بخوریم؟»
53عیسی اوشونه بوته: «راست راستِ، شمره گونم تا انسونِ ریکه تنِ نوخورین و اونه خونِ ووندوشین، شیمه میئن زندگی ندَئنین. 54هر کسی می تن بخوری و می خونِ وودوشی، ابدی زندگی دَئنه و مو قیامت روز میئن، اونه زنده کوئنم. 55چونکه می تن حقیقی خوردنی و می خون حقیقی وودوشتنی ایسّه. 56اوکسی که می تن خؤئنه و می خونِ وودوشنه میمیئن زیندگی کوئنه و منم اونه میئن. 57هوطو او پئری که زندگی هدِئنه مَه سرا دا و منم می پئر واسه زنده ایسّم، هرکسم که مَه بوخوری، می وسه زنده موئنه. 58ایی ایسّه او نونی که آسمونای جیر بوُمه؛ نه او نؤنِ مورسؤن که شیمه اجداد بوخوردن با ایی حال بموردَن، بلکه هر کس ایی نونای بخوری، تا اَبد زنده موئنه.» 59عیسی ایی گبؤنِ وختی بوته که یهودِ عبادتگاه أن، که کفرناحومِ میئن هنه بو آموت.
پطرس، اعتراف کوئنه
60خیلی از اونه شاگردؤن ایی گبؤنِ ایشتؤسنه اَمره بوُتن: «ایی گبؤن خیلی سنگینِ، کی تینه اونه قبول بکونی؟» 61ولی عیسی دونَس که اینه شاگردؤن ایی قضیه وسه میسمیره کأدرن اوشونه بوته: «هی قضیه ایسّه که شمره ناراحتَ کوئنه؟ 62پس اگه انسون ریکه بینین که او جایی که از اول ایسابو، جؤر بشی، چی کوئنین؟ 63خدا روح ایسّه که زنده کؤئنه؛ جسم فایده ندئنه. گبؤنی که مو شمره زِئنَم، روح و زندگی ایسّه. 64امّا بعضی از شمه ایسَئن که ایمؤن نأبِئنَن.» چونکه عیسی از اوّل دؤنس که چه کسؤنی ایمؤن نَئبِئنَن و کیایسه که اونه دشمن دست هدِئنه. 65بازین عیسی دومباله بده: «هینه وَسه شمره بوتم که هیشکس منئه می ورجه بائ، مگر اونکه آسمونی پئرِ طرفای اونه ببخشه بوبُو بی.»
66از ایی وخت ببعد خیلی از شاگردؤن وگَرسَن و ده اونه همراهی نوُدَن. 67پس عیسی او دوازده ته شاگردِ بوته: «شَمَرَم خوانین بشین؟» 68شمعون پطرس جواب بدا: «آقا، کی ورجه بشیم؟ ابدی زندگی کلام، تی ورجه هنّه. 69و اَمه ایمؤن بأردیم و بودؤنسیم که تو او قدوسِ خدا ایسّی.» 70عیسی اوشونه جواب بدا: «مگه شمه دوازده نفره مو انتخاب نؤدَم؟ ولی با ایی حال یکته از شمه ابلیس ايسّه.» 71عیسی، یهودا، شمعونِ اَسخَریوطی ریکه، اِشاره گود، چونکه او یکته از او دوازده نفر بو، که خواست چندوخت بعد عیسی دشمن دست هدای.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
يوحنای انجیل 6: EGB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
يوحنای انجیل 6
6
عیسی پنج هزار نفرِ غذا دِئنه
1چندوخت بعد، عیسی او طرفِ جلیل دریا که هو تيبِریه دریا ایسّه، بوشؤ. 2یکته پیله جماعت اونه دومبالسر راه دکتن، چونکه نیشونه و معجزأنی که ناخوشؤنِ شفا دَئنِ امره انجوم دا، بدِه بوئن. 3پس عیسی یکته کوه جؤر بوشؤ و خوشِ شاگردؤنِ اَمره اوره بنیشته. 4یهودی أنِ عیدِ پِسخ نزدیک بو. 5وختی عیسی خو سرِ راستَیته و بدِه که یکته پیل جمعیت اونه طرف أمَئدرن، فیلیپسِ بوته: «کورای نون بَینیم تا ایی مردم بخورَن؟» 6او، اینه بوته تا فیلیپسِ امتحون بکونی، چونکه عیسی خودوش دؤنس که چی خا بکونی. 7فیلیپُس جواب بدا: «اگه دویست دینارِ قد نون بَینیمَم ایشؤنِ به کفاف نوکُوئنه، حتی اگه فقط هر نفر أَنی بخورن.» 8یکته از شاگردؤن بایسمِ آندریاس که شمعون پطرس برأر بو، عیسی بوته: 9«یکته ریکه زاک اِره ایسأ که پنج ته نون جو و دوته ماهی دئنه، امّا ایی، جماعتِ به چی کؤئنه؟» 10عیسی بوته: «مردم بنیشؤنین.» اوره خیلی علف دبو. پس اوشؤن که دوروبرِ پنج هزارته مرداک بؤئن، بنیشتَن. 11هو وخت عیسی نونؤن هَیته و شکرگزاری بوده پس، اوشؤنِ میئن که نیشته بُوئن، تقسیم بوده. و هوقدر که خواستنم ایشونِ ماهی هَده. 12وختیکه بوخوردن و سیرهَ بؤن، عیسی، شاگردؤنِ بوته: «زیاد بأرده نون خوردهأنِ، جومه کونین تا هیچی لا نبی.» 13پس اوشؤنِ جومَه گودَن و زیاد بأرده تیکه أنِ او پنج ته نون جو أجی که مردم بخوردهبون، دوازده ته سبد پوره بوُ.
14وختی مردم ایی نیشونه و معجزه ایی که عیسی انجوم بده بو، بدئن، بوُتن: «راست راستِ ایی هو پیغمبری ایسّه که باء دونیا میئن بای.» 15عیسی وختی بفَهمسه که مردوم خوأنن بَئن و به زور اونه ببورن و پادشاه بکونَن، اوشؤنِ بنه و دومرته تنهایی بوشو كوه.
عیسی راه شوئون دریا آؤ سر
16غروب دَمی عیسی شاگردؤن دریا سو بوشوئن 17و نوء سواره بوئن و او طرفِ دریا، کفرناحوم شهر سو راه دکتن. هوا تاریکَ بُوبؤ، و عیسی حلِه اوشونه ورجه نمابو. 18هی مِئنه دریا کولاک بوبوُ، چونکه پیله باد اَمَئدبو. 19وختي اوشون دوربرِ شیش کیلومتر پارو بزه بُوئن، عیسی بدِئن که دریا سر راه شوئدره و نوءِ نزدیکَ بوئدره. پس اوشون زأل بودَن. 20امّا عیسی اوشونه بوته: «مو ایسّم؛ واهیمه ندارین!» 21هو وخت خواسّن عیسی نوءِ مِیئن سوار کونَن که نوء هو دم او جایی که خواسّن بوشوئنِ، برسه.
عيسي، نؤن زندگی
22فردایی، جماعتی که او طرف دریا بیسه بون، بفهمسن جز هویکته نو، نوِ دیگهای اوره ننأ بو و دونَسَن که عیسی خوشِ شاگردؤن اَمره او نوءِ سواره نوبوُ بو، بلکه شاگردؤن تنهایی بوشؤبون. 23هو وخت چندته ده نو تيِبریه جی بومَئن نزدیک او جایی که جمعیت، خداوند شکر بوده پس، نون بخوردبون. 24پس وختی جماعت بدِئن که نه عیسی اوره ایسأ و نه اونِ شاگردؤن، او نوئؤنه سواره بوئن و کفرناحوم شهر بوشوئن تا عیسی دومبال بگردن. 25اوشؤن وختی عیسی، اوطرفه دریا بیاتّن، اونه بوُتن: «اوستاد، کِی اِره بومای؟»
26عیسی جواب بدا: «راست راستِ، شمره گونم، نیشونه و معجزه أنی که بدیِن وَسه نیه که می دومبال گردنین، بلکه او نونؤنی وَسه ایسه که بوخُوردین و سیرَ بوین. 27او غذایی وَسه که ازبین شنه کار نکونین، بلکه او غذائی وَسه کار بکونین که تا اَبدی زندگی بجا موئنه، غذائی که انسون ریکه شمره هدِئنه، چونکه خدای پِئر، انسون ریکه سر مهر تایید بزه.» 28هووخت اوشؤن عیسی جی بپورسِئن: «چی کارونی بکونیم که خدا کارؤنِ انجوم بدَئبیم؟» 29عیسی اوشؤنِ جواب بده: «کاری که خدا شمرای خوائنه که انجوم بدین اینه که اونِ سرا دأکه، ایمؤن بأرین.» 30اوشون عیسی بوُتن: «چی نیشونه و معجزه ای اَمه به انجوم دِئنی تا اونه بَینیم و تَه ایمؤن بأریم؟ چی معجزه ای کؤئنی؟ 31امه اجداد بیابؤن میئن منّا، هو نونی که آسمونای ببارسه بوخوردن، اوطوری که مقدس بنویشته أنِ مِیئن بنویشته بوبؤ: ”موسای پیغمبر، آسمؤنای اوشونِ نون هَدأ تا بخورن“» 32عیسی جواب بدا: «راست راستِ، شمره گونم، موسای پیغمبر نبو که آسمؤنای او نونِ شمره هَدأ، بلکه می آسمونی پئر ایسّه که حقیقی نونِ آسمونَ جی شمره هَدئنه. 33چونکه خدا نون، اوکسیه که آسمؤنای جیرهنه و دونیاءِ زندگی هَدئنه.» 34اوشون عیسی بوُتن: «آقا، ایی نونِ همیشه اَمَره هدی.» 35عیسی اوشون بوته: «او نؤنی که زندگی هَدئنه مو ایسّم، هر کس می ورجه بائ، وشته نَبنه و هر کس مه ایمؤن بأری، هرگی تشنه نبنه. 36ولی هیطو که شمره بوُتم، با ایی که مه بدِه دئنین، ولی حله مه ایمؤن نأبِنین. 37همه او آدمونی که آسمونی پئر مه هدِئنه، می ورجه هَنن؛ و او کسی که می ورجه بائ، هیچ وخت اونه می جَی دورَ نوکوئنم. 38چونکه آسمؤنَ جی جیر نومَئم که می خوأسته انجوم بدِئم، بلکه بومَئم تا می سرادَکسِ خوأسته انجؤم بدِئم. 39و می سرادَکس خوأسته اینه که، او کسؤنییه که او مَه هَده، هیتّه از دست ندَئم، بلکه اوشونه قیامت میئن زنده کوئنم. 40چونکه می آسمونی پئرِ خوأسته اینه که هر کس ریکَه امید دَوَدی و اونه ایمؤن بأری، ابدی زندگی بداری و مو اونه قیامت روز مِیئن زنده کوئنم.»
41او زمون یهودیِ أن اونه باره بنا بودَن میسمیره گودن، چونکه عیسی بوته بو: «مو ایسّم او نونی که آسمونای جیر بومه.» 42اوشون گوتَن: «مگه ایی مردکای عیسی، یوسفِ ریکه نییه؟ هونی که اونِ پئر و مئرهِ شنأسنیم؟ پس چوطوری ایسه که الون گونه: ”آسمؤنای جیر بومَئم“؟» 43عیسی جواب بده: «همدیگرِ اَمره میسمیره نکونین. 44هیشکس منئه می ورجه بائ مگه پئری که مه سرا دا اونه می سو هکشی، و مو قیامت روزِ میئن اونه زنده کوئنم. 45پیغمبرؤن نیویشته أنِ میئن بومَه که ”همه خدا جی آموجنن. هر کس آسمونی پئرِ جی بشتوسه و اونای باموته، می ورجه هنه. 46هیشکس آسمونی پئرِ بدِه ندَئنه، مگه اوکسی که خدا طرفَ جی ایسه؛ اونه که آسمونی پِئرِ بدِه دئنه. 47راست راستِ، شمره گونم که، هر کس ایمؤن دَئنه، ابدی زندگی دَئنه. 48او نؤنی که زندگی هَدئنه مو ایسّم. 49شیمه اجداد، منّا بیابان میئن بوخوردَن، با ایی حال بموردَن. 50ایی هو نونی ایسّه که آسمؤنای جیر هنه که هر کس اونای بخوری، نمینه. 51مو ایسّم او نونی که زندگی هدِئنه و آسمؤنای جیر بوُمه. هر کس ایی نونِ بخوری، تا ابد زنده مؤنه. او نونی که مو دونیا زندگی بِه بخشنَم، می تن ایسّه.»
52پس یهودیِ أن میئن حسّابی میسمیره دکته که «ایی مردکای چوطو تینه خوشِ تنِ، اَمَره هدای تا بخوریم؟»
53عیسی اوشونه بوته: «راست راستِ، شمره گونم تا انسونِ ریکه تنِ نوخورین و اونه خونِ ووندوشین، شیمه میئن زندگی ندَئنین. 54هر کسی می تن بخوری و می خونِ وودوشی، ابدی زندگی دَئنه و مو قیامت روز میئن، اونه زنده کوئنم. 55چونکه می تن حقیقی خوردنی و می خون حقیقی وودوشتنی ایسّه. 56اوکسی که می تن خؤئنه و می خونِ وودوشنه میمیئن زیندگی کوئنه و منم اونه میئن. 57هوطو او پئری که زندگی هدِئنه مَه سرا دا و منم می پئر واسه زنده ایسّم، هرکسم که مَه بوخوری، می وسه زنده موئنه. 58ایی ایسّه او نونی که آسمونای جیر بوُمه؛ نه او نؤنِ مورسؤن که شیمه اجداد بوخوردن با ایی حال بموردَن، بلکه هر کس ایی نونای بخوری، تا اَبد زنده موئنه.» 59عیسی ایی گبؤنِ وختی بوته که یهودِ عبادتگاه أن، که کفرناحومِ میئن هنه بو آموت.
پطرس، اعتراف کوئنه
60خیلی از اونه شاگردؤن ایی گبؤنِ ایشتؤسنه اَمره بوُتن: «ایی گبؤن خیلی سنگینِ، کی تینه اونه قبول بکونی؟» 61ولی عیسی دونَس که اینه شاگردؤن ایی قضیه وسه میسمیره کأدرن اوشونه بوته: «هی قضیه ایسّه که شمره ناراحتَ کوئنه؟ 62پس اگه انسون ریکه بینین که او جایی که از اول ایسابو، جؤر بشی، چی کوئنین؟ 63خدا روح ایسّه که زنده کؤئنه؛ جسم فایده ندئنه. گبؤنی که مو شمره زِئنَم، روح و زندگی ایسّه. 64امّا بعضی از شمه ایسَئن که ایمؤن نأبِئنَن.» چونکه عیسی از اوّل دؤنس که چه کسؤنی ایمؤن نَئبِئنَن و کیایسه که اونه دشمن دست هدِئنه. 65بازین عیسی دومباله بده: «هینه وَسه شمره بوتم که هیشکس منئه می ورجه بائ، مگر اونکه آسمونی پئرِ طرفای اونه ببخشه بوبُو بی.»
66از ایی وخت ببعد خیلی از شاگردؤن وگَرسَن و ده اونه همراهی نوُدَن. 67پس عیسی او دوازده ته شاگردِ بوته: «شَمَرَم خوانین بشین؟» 68شمعون پطرس جواب بدا: «آقا، کی ورجه بشیم؟ ابدی زندگی کلام، تی ورجه هنّه. 69و اَمه ایمؤن بأردیم و بودؤنسیم که تو او قدوسِ خدا ایسّی.» 70عیسی اوشونه جواب بدا: «مگه شمه دوازده نفره مو انتخاب نؤدَم؟ ولی با ایی حال یکته از شمه ابلیس ايسّه.» 71عیسی، یهودا، شمعونِ اَسخَریوطی ریکه، اِشاره گود، چونکه او یکته از او دوازده نفر بو، که خواست چندوخت بعد عیسی دشمن دست هدای.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company