لوقا 10
10
اعزام هفتاد شاگرد
1بعد اَ ایی، خداوند عیسی به هفتاد نُفر دگه مشخص ایکه و به اُشُ دو نُفر دو نُفر کَبل اَ خوش به همه شهرُ و جائُویی که خوش شَواستَه بِرِت، ایفِرِستا. 2بهشُ ایگُفت: «محصول فَرایُنِن، ولی کارگر کَمِن. پَ، اَ صاحب محصول بُخواین که بِی جمع کِردِنِ محصولُ خو کارگر بفرسته. 3بِرِی! مه به شما مثه برّه ئُو میون گُرگُ اَفِرِستُم. 4کیسۀ پول یا کوله‌بار یا جوتی با خو مَبِری، توو راه با سلام کِردِن وختُ خو هدر مَدِی. 5وا هر لَهَری که داخل اِبی، اَوِّل بِگِی: ”به ایی لَهَر صُل و سلامتی بَشِت.“ 6اگه کسی اُجا اهلِ صُل و سلامتی بَشِت، سلام شما بَر اُ آدم اَمونِت، اگه نَبَشِت، سلامتُ به خوتُ بَراَگَردِه. 7توو اُ لَهَر بُمونی و اَ هرچه که به شما شُدا، بُخاری، بُنوشی چون کارگر دستمزدی حکشِن. اَ ایی لَهَر وا اُ لَهَر مَرِی. 8هر وَه به شهری رَفتی که به شما کبول شُکِه، هرچه که جلوتُ شُناها، بُخاری. 9توو اُ شهر به مریضُ شفا هادِی و به اُشُ بِگِی: ”پادشاهی خدا به شما نِزیکِن.“ 10ولی وختی وا شهری اَرِی که به شما کبول شُنَکِه، به کُنچیل‌ئُوی اُ شهر بِرِی و بِگِی: 11”ما حتی خاکی که اَ شهر شما رو پائُومُ نِشتِن، به ضدّ شما اَتَکُنیم تا بُدُنین خدا نسبت به شما خشم ایشَن. ولی بُدُنین که پادشاهی خدا نِزیک بودِن.“ 12بهتُ اَگَم که تو روز داوری، تحمل مجازات به شهر سُدوم آسُنتِرِن تا به اُ شهر.
13«وُی به حال تو، ای شهر خورَزین! وُی به حال تو، ای شهر بِیت‌صِیْدا! چون اگه معجزه‌ئُویی که داخل شما اَنجُم بو تویِ شهروی صور و صیدون اَنجُم بودَه، مردم اُجا خیلی پِشتِه اَ ایی، پِلاس گَرُ خو شاکِردَه و تو خاک و پُر شانِشت و توبه شاکِردَه. 14ولی توو روز داوری تحمل مجازات به شهروی صور و صیدون آسُنتِرِن تا به شما. 15و تو ای شهر کَفَرناحوم، تا آسَمُن سرُ خو بلند اَکُنی؟ ابداً، بلکه تا قعر جَهَندم پایین تَکِشَن.»
16«هَرکَ به شما گوش هادِه، به مه گوش ایدادِن؛ اُیی که به شما کبول نَکُن به مه کبول اینَکِردِن، اُیی که به مه کبول نَکُنت کسی که به مه ایفِرِستادِنُ کبول اینَکِردِن.»
17اُ هفتاد تا شاگرد با شادی برگشتِن و شُگُو: «سرورُمُ، حتی زارُ هم به نُم تو اَ ما اطاعت اَکُنِن.» 18عیسی بهشُ ایگو: «به شِیطُن اُمدی که مثه بَرخ اَ آسَمُن کَ. 19بیگینی مه به شما کُدرَت اُمدادِن تا مارُ و عکربُ و تَمُنی کُدرَت دشمنُ زیر پا لِه بُکنین، و هیچ چیزی به شما ضرر نازَنت. 20ولی اَ ایی خوشال مَبَشی که، زارُ اَ شما اطاعت اَکُنِن، بلکه اَ ایی خوشال بِشی که نُمِتُ توو آسَمُن نوشته بودِن.»
عیسی در اراده بَپ شادی و خاشی اَکُنت
21همو موکَع، عیسی در روح قدوسِ خدا شادی ایکه و ایگُفت: «ای بَپ صاحب آسَمُن و زمین شُکرت اَکُنُم که ایی چیزُ اَ عاکلُ و بافهمُ زَفت اِدکِردِن و به چولنگُ نَمایُن اِدکِردِن؛ بله، ای بَپ، به چه که خواستَت اییَ. 22بَپ آسَمُنی مه همه چیزُ دَس مه ایدادِن. هیچکَ نادونت پُس کِن جُلَ بَپ، هیچکَ هم نادونت بَپ کِن جُلَ پُس و کسوئی که پُس بُخواد بَپُ به اُشُ نَمایُن اَکُنت.»
23و بعد توو خلوت، رو به شاگردُن ایکه ایگو: «خوش به حال اُ چِهمویی که اُ چیزُیی که شما اَگینیُ اَگینَن.» 24چون به شما اَگَم، خیلی اَ پیغُمبَرُن و پادشاهُ آرزو شُهَستَه اُچه که شما اَگینین، بیگینَن ولی شُنِدی، و اُچه شما اَشنُوی بِشنُوِن، ولی شُنَشنُت.»
مَثَل سامری خُب
25یه رو یه تا اَ قاضیوی شریعت پا بو و وا خاطریکه به عیسی امتحان بُکن، ازش ایپُرسی: «ای استاد چه بُکنُم تا زندگی ابدی اُمبَشِت؟» 26عیسی جواب ایدا: «توو تورات چه نوشته بودِن؟ اَزی چه اَفَهمی؟» 27جواب ایدا: «به خداوند خدا خو با تَمُن دل و تَمُن جُن و با تَمُن کُوَت و با تَمُن فکرُ خو دوست اِتبَشِت و به هَمسادَت مثه خوت دوست اِتبَشِت.» 28عیسی ایگو: «جواب درست اِتدا. ایی کار بُکن که زنده اَمونی.»
29ولی اُ مرد وا خاطریکه به خوش توجیه بُکنت اَ عیسی ایپُرسی: «هَمسادَه مه کِن؟» 30عیسی جواب ایدا: «یه مرد اَ شهر اورشلیم وا شهر اَریحا شَرَفتَه. توو راه دَسِ راهزنُ کَفت. راهزنُ به اُ لُخت شُکِه، داری شُزَه و بی جُن ولی شُکِه و رفتَن.» 31اَ کَضا یه کاهن معبد اَ اُ راه شَگذَشت. ولی وختی به اُ مرد ایدی، راهُ خو کج ایکه و اَ یه راه دگه رَه. 32همیطو هم یه لاوی هم که خادم معبد هَستَه به اُجا رِسی و وختی به اُ ایدی، اَ یه راه دگه رد ایکهُ رَه. 33ولی وختی یه مسافر سامری اُجا رِسی و به اُ مرد ایدی، دلی سُخت. 34پَ نِزیکِ اُ مرد رَه با شراب زخمُش ایشوشت و روغن ایموشیُ زخمُش ایبَست. و بعد به اُ مرد رو الاغ خو ایناها و به کاروانسرایی ایبُرد و سارِش ایکه. 35روز بعد کَد مُزد دو روز یه کارگر به صاحب کاروانسرا ایدا و ایگو: ”واسار ایی مرد بَش و اگه بِشتِه خرج اِتکه، برگشتِنی به تو اَدَم.“ 36حالا به نظر تو کَم یه تا اَ ایی سه نُفر ثابت ایکه که، هَمسادَه مردیَ که دَسِ راهزنُ کَفتَه؟» 37اُ قاضی جواب ایدا: «اُ کسی که دلی بهش سُخت.» عیسی بهش ایگُفت: «بِرَه و همی کار رو بُکن.»
میریَم و مارتا
38وختی توو راه هَستَرِن، عیسی داخل یه داهاتی بو. یه زن که نُمی مارتائَه به عیسی وا لَهَر خو دعوت ایکه. 39مارتا یه تا دادا ایشَستَه که نُمی میریَم. میریَم پهلو پائُوی خداوند عیسی نِشتَه و به گَپُنِشُ گوش شَدا. 40ولی مارتا درگیر پذیرایی هَستَه. مارتا پهلو عیسی هُند و ایگُفت: «سرور مه، بهت مهم نین که دادام به مه دَس تهنا ول ایکِردِن تا اَ مهمونُ پذیرایی بُکنُم؟ بهش بِگَه که به مه کمک هادِه.» 41ولی خداوند عیسی به اُ جواب ایدا: «مارتا! مارتا! تو به چیزُی زیادی نِگَرُن و پریشونی، 42ولی فَکَه یه چیز لازِمِن؛ میریَم اُ چیزِ خُبُ گُزین ایکِردِن، که ازش گِفتَه نابو.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
لوقا 10: PES
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
©️2024 Korpu Company
لوقا 10
10
اعزام هفتاد شاگرد
1بعد اَ ایی، خداوند عیسی به هفتاد نُفر دگه مشخص ایکه و به اُشُ دو نُفر دو نُفر کَبل اَ خوش به همه شهرُ و جائُویی که خوش شَواستَه بِرِت، ایفِرِستا. 2بهشُ ایگُفت: «محصول فَرایُنِن، ولی کارگر کَمِن. پَ، اَ صاحب محصول بُخواین که بِی جمع کِردِنِ محصولُ خو کارگر بفرسته. 3بِرِی! مه به شما مثه برّه ئُو میون گُرگُ اَفِرِستُم. 4کیسۀ پول یا کوله‌بار یا جوتی با خو مَبِری، توو راه با سلام کِردِن وختُ خو هدر مَدِی. 5وا هر لَهَری که داخل اِبی، اَوِّل بِگِی: ”به ایی لَهَر صُل و سلامتی بَشِت.“ 6اگه کسی اُجا اهلِ صُل و سلامتی بَشِت، سلام شما بَر اُ آدم اَمونِت، اگه نَبَشِت، سلامتُ به خوتُ بَراَگَردِه. 7توو اُ لَهَر بُمونی و اَ هرچه که به شما شُدا، بُخاری، بُنوشی چون کارگر دستمزدی حکشِن. اَ ایی لَهَر وا اُ لَهَر مَرِی. 8هر وَه به شهری رَفتی که به شما کبول شُکِه، هرچه که جلوتُ شُناها، بُخاری. 9توو اُ شهر به مریضُ شفا هادِی و به اُشُ بِگِی: ”پادشاهی خدا به شما نِزیکِن.“ 10ولی وختی وا شهری اَرِی که به شما کبول شُنَکِه، به کُنچیل‌ئُوی اُ شهر بِرِی و بِگِی: 11”ما حتی خاکی که اَ شهر شما رو پائُومُ نِشتِن، به ضدّ شما اَتَکُنیم تا بُدُنین خدا نسبت به شما خشم ایشَن. ولی بُدُنین که پادشاهی خدا نِزیک بودِن.“ 12بهتُ اَگَم که تو روز داوری، تحمل مجازات به شهر سُدوم آسُنتِرِن تا به اُ شهر.
13«وُی به حال تو، ای شهر خورَزین! وُی به حال تو، ای شهر بِیت‌صِیْدا! چون اگه معجزه‌ئُویی که داخل شما اَنجُم بو تویِ شهروی صور و صیدون اَنجُم بودَه، مردم اُجا خیلی پِشتِه اَ ایی، پِلاس گَرُ خو شاکِردَه و تو خاک و پُر شانِشت و توبه شاکِردَه. 14ولی توو روز داوری تحمل مجازات به شهروی صور و صیدون آسُنتِرِن تا به شما. 15و تو ای شهر کَفَرناحوم، تا آسَمُن سرُ خو بلند اَکُنی؟ ابداً، بلکه تا قعر جَهَندم پایین تَکِشَن.»
16«هَرکَ به شما گوش هادِه، به مه گوش ایدادِن؛ اُیی که به شما کبول نَکُن به مه کبول اینَکِردِن، اُیی که به مه کبول نَکُنت کسی که به مه ایفِرِستادِنُ کبول اینَکِردِن.»
17اُ هفتاد تا شاگرد با شادی برگشتِن و شُگُو: «سرورُمُ، حتی زارُ هم به نُم تو اَ ما اطاعت اَکُنِن.» 18عیسی بهشُ ایگو: «به شِیطُن اُمدی که مثه بَرخ اَ آسَمُن کَ. 19بیگینی مه به شما کُدرَت اُمدادِن تا مارُ و عکربُ و تَمُنی کُدرَت دشمنُ زیر پا لِه بُکنین، و هیچ چیزی به شما ضرر نازَنت. 20ولی اَ ایی خوشال مَبَشی که، زارُ اَ شما اطاعت اَکُنِن، بلکه اَ ایی خوشال بِشی که نُمِتُ توو آسَمُن نوشته بودِن.»
عیسی در اراده بَپ شادی و خاشی اَکُنت
21همو موکَع، عیسی در روح قدوسِ خدا شادی ایکه و ایگُفت: «ای بَپ صاحب آسَمُن و زمین شُکرت اَکُنُم که ایی چیزُ اَ عاکلُ و بافهمُ زَفت اِدکِردِن و به چولنگُ نَمایُن اِدکِردِن؛ بله، ای بَپ، به چه که خواستَت اییَ. 22بَپ آسَمُنی مه همه چیزُ دَس مه ایدادِن. هیچکَ نادونت پُس کِن جُلَ بَپ، هیچکَ هم نادونت بَپ کِن جُلَ پُس و کسوئی که پُس بُخواد بَپُ به اُشُ نَمایُن اَکُنت.»
23و بعد توو خلوت، رو به شاگردُن ایکه ایگو: «خوش به حال اُ چِهمویی که اُ چیزُیی که شما اَگینیُ اَگینَن.» 24چون به شما اَگَم، خیلی اَ پیغُمبَرُن و پادشاهُ آرزو شُهَستَه اُچه که شما اَگینین، بیگینَن ولی شُنِدی، و اُچه شما اَشنُوی بِشنُوِن، ولی شُنَشنُت.»
مَثَل سامری خُب
25یه رو یه تا اَ قاضیوی شریعت پا بو و وا خاطریکه به عیسی امتحان بُکن، ازش ایپُرسی: «ای استاد چه بُکنُم تا زندگی ابدی اُمبَشِت؟» 26عیسی جواب ایدا: «توو تورات چه نوشته بودِن؟ اَزی چه اَفَهمی؟» 27جواب ایدا: «به خداوند خدا خو با تَمُن دل و تَمُن جُن و با تَمُن کُوَت و با تَمُن فکرُ خو دوست اِتبَشِت و به هَمسادَت مثه خوت دوست اِتبَشِت.» 28عیسی ایگو: «جواب درست اِتدا. ایی کار بُکن که زنده اَمونی.»
29ولی اُ مرد وا خاطریکه به خوش توجیه بُکنت اَ عیسی ایپُرسی: «هَمسادَه مه کِن؟» 30عیسی جواب ایدا: «یه مرد اَ شهر اورشلیم وا شهر اَریحا شَرَفتَه. توو راه دَسِ راهزنُ کَفت. راهزنُ به اُ لُخت شُکِه، داری شُزَه و بی جُن ولی شُکِه و رفتَن.» 31اَ کَضا یه کاهن معبد اَ اُ راه شَگذَشت. ولی وختی به اُ مرد ایدی، راهُ خو کج ایکه و اَ یه راه دگه رَه. 32همیطو هم یه لاوی هم که خادم معبد هَستَه به اُجا رِسی و وختی به اُ ایدی، اَ یه راه دگه رد ایکهُ رَه. 33ولی وختی یه مسافر سامری اُجا رِسی و به اُ مرد ایدی، دلی سُخت. 34پَ نِزیکِ اُ مرد رَه با شراب زخمُش ایشوشت و روغن ایموشیُ زخمُش ایبَست. و بعد به اُ مرد رو الاغ خو ایناها و به کاروانسرایی ایبُرد و سارِش ایکه. 35روز بعد کَد مُزد دو روز یه کارگر به صاحب کاروانسرا ایدا و ایگو: ”واسار ایی مرد بَش و اگه بِشتِه خرج اِتکه، برگشتِنی به تو اَدَم.“ 36حالا به نظر تو کَم یه تا اَ ایی سه نُفر ثابت ایکه که، هَمسادَه مردیَ که دَسِ راهزنُ کَفتَه؟» 37اُ قاضی جواب ایدا: «اُ کسی که دلی بهش سُخت.» عیسی بهش ایگُفت: «بِرَه و همی کار رو بُکن.»
میریَم و مارتا
38وختی توو راه هَستَرِن، عیسی داخل یه داهاتی بو. یه زن که نُمی مارتائَه به عیسی وا لَهَر خو دعوت ایکه. 39مارتا یه تا دادا ایشَستَه که نُمی میریَم. میریَم پهلو پائُوی خداوند عیسی نِشتَه و به گَپُنِشُ گوش شَدا. 40ولی مارتا درگیر پذیرایی هَستَه. مارتا پهلو عیسی هُند و ایگُفت: «سرور مه، بهت مهم نین که دادام به مه دَس تهنا ول ایکِردِن تا اَ مهمونُ پذیرایی بُکنُم؟ بهش بِگَه که به مه کمک هادِه.» 41ولی خداوند عیسی به اُ جواب ایدا: «مارتا! مارتا! تو به چیزُی زیادی نِگَرُن و پریشونی، 42ولی فَکَه یه چیز لازِمِن؛ میریَم اُ چیزِ خُبُ گُزین ایکِردِن، که ازش گِفتَه نابو.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
©️2024 Korpu Company