2 Макавејска 14
14
Првосвештеникот Алким одново разгорува непријателство
1 #
13,1
По три години, до Јуда и оние што беа со него, стигна вест дека Димитриј, синот на Селевк, допловил до пристаништето Триполис со голема сувоземна и поморска војска; 2тој, откако ја завладеал земјата, ги убил Антиох и неговиот настојник Лисиј. 3А некојси Алким, кој порано бил првосвештеник, а потоа, во текот на бунтот, самоволно се осквернил, гледајќи дека за него нема никаков спас и дека засекогаш му е оневозможено приближувањето до светиот жртвеник, 4#1 Мак 10,29-30; 11,35; 13,37во сто педесет и првата година појде кај царот Димитриј и му однесе златна круна и маслинова гранка, кои се сметаа како сопственост на храмот; инаку тој ден Алким не стори ништо друго. 5Но при една погодна ситуација за неговата безумна замисла, кога потоа го повика Димитриј во собранието на советот и го запраша за расположението и намерите на Јудејците, тој одговори: 6#1 Мак 2,42„Јудејците, нарекувани Хасидеи, чиј водач е Јуда Макавејски, постојано војуваат и креваат востанија, не давајќи му мир на царството. 7Затоа и јас, кој сум лишен од честа на моите дедовци, односно од свештеничкото достоинство, сега дојдов кај тебе; 8ги имам на ум, пред сѐ, царските права, ги имам предвид и моите сограѓани, зашто поради неразумноста на тие луѓе – сиот народ многу страда. 9А ти, царе, откако го слушна сето ова, според твојата љубов што ја имаш спрема сите луѓе, погрижи се и за нашата земја и за нашиот измачен народ; 10сѐ додека е жив Јуда, во државата не може да има мир.“ 11#1 Мак 2,18Кога ги изрече овие зборови, другите царски советници, кои беа непријателски расположени спрема Јуда, почнаа уште повеќе да го разгневуваат царот против него. 12#8,9; 1 Мак 7,26Тој веднаш го повика Никанор, во чија надлежност беа слоновите и, откако го постави за управител на Јудеја, 13го испрати со заповед да го убие Јуда, и неговите луѓе да ги разгони, а Алким да го постави за првосвештеник на големиот храм. 14Тогаш сите незнабошци, кои беа избегале од Јудеја поради Јуда, во голем број му се придружија на Никанор, надевајќи се дека страдањата и незгодите на Јудејците ќе се свртат во нивна полза.
Никанор во бој со Јудејците
15 #
1,26; 10,25; 5 Мојс 32,9; 4 Цар 21,7 А Јудејците, кога чуја за походот на Никанор и за тоа дека кон него се придружиле и незнабошците, ги посипаа своите глави со пепел и почнаа да Му се молат на Оној, Кој го одбрал Својот народ засекогаш и постојано го бранел. 16#1 Мак 7,31По заповед на својот водач, тие тргнаа веднаш и се судрија со нив кај гратчето Десау. 17Симон, братот на Јуда, влезе во бој со Никанор, но набргу потоа, поради ненадејниот напад од непријателите, претрпе пораз. 18Но Никанор, откако слушна за храброста на оние, што беа со Јуда во битките за татковината, се уплаши исходот на војната да го реши со крвопролевање. 19Затоа ги испрати Посидониј, Теодот и Мататија да склучат мир со Јудејците. 20По сестрано разгледување на тие предлози, Јуда им ги соопшти на народот, па тогаш сите пројавија еднодушна желба да се согласат на преговорите. 21Штом го определија денот кога требаше да се сретнат и кога дојде тој ден, поставија почесен стол за секого. 22Јуда постави вооружени луѓе на погодни места, за да може веднаш да се спречи секакво евентуално злодело од страна на непријателите. Разговорите се завршија мирно. 23Никанор остана извесно време во Ерусалим, и не направи никакво зло, а ги отпушти и луѓето што се беа собрале околу него. 24Јуда, пак, го имаше постојано покрај себеси, зашто духовно му беше наклонет; 25тој го убеди да се ожени и да има деца. Јуда потоа се ожени, живееше во благосостојба и му се радуваше на животот.
Алким и Никанор
26А Алким, кога ја виде нивната меѓусебна наклоност и сфати дека се во сојуз, па појде кај Димитрија и му рече дека Никанор има непријателски намери спрема царството, бидејќи го постави Јуда, непријателот на царството, за свој наследник. 27Царот, разгневен од клеветите на тој лош човек, му напиша на Никанор писмо дека е многу незадоволен од таквиот договор и му заповеда веднаш да му го испрати Макавеј во окови во Антиохија. 28Кога го прими писмото, Никанор се растажи многу што треба да го раскине склучениот сојуз со човекот, кој воопшто не направил никаква неправда. 29Но бидејќи не можеше да не ја исполни царската наредба, чекаше погодни услови, тоа да го направи со лукавство. 30Кога забележа дека Никанор се однесува студено со него, дека станува за време на средбите сѐ погруб, Макавеј заклучи дека таа грубост не доаѓа од нешто добро, па собра околу себе голем број свои приврзаници и почна да го одбегнува Никанор. 31А Никанор кога дозна дека овој маж итро го надмудрил, отиде во големиот и светиот храм, токму тогаш кога свештениците принесуваа вообичаени жртви и им нареди да му го предадат Јуда. 32Па, кога тие се заколнаа и му рекоа дека не знаат каде е човекот што го бара, 33тој ја пружи десната рака кон храмот, се заколна и рече: „Ако не ми го предадете Јуда окован во вериги, овој Божји храм ќе го срамнам со земјата, ќе го разурнам жртвеникот и на ова место ќе му изградам храм на Дионис.“ 34И штом го рече тоа, си отиде. А свештениците, кревајќи ги своите раце кон небото, повикаа кон Оној, Кој отсекогаш го заштитувал нашиот народ, велејќи: 35#2 Мојс 25,9; Ис.Н. 22,19; 2 Цар 7,6; 1 Лет 6,18„Господи, Ти Кој немаш потреба од ништо, Твоја волја беше овој храм да биде Твој дом меѓу нас. 36#2,16И сега, Господи, Ти си светоста на секоја светост, запази го засекогаш чист и неосквернет овој неодамна очистен дом и затвори ја неправедната уста.“
Смртта на Разис
37Тогаш кај Никанор беше обвинет некојси Разис, еден од ерусалимските старешини, човек што ги сакаше своите сограѓани и беше на многу добар глас, па поради неговата добрина го нарекуваа татко на Јудејците. 38И во претходните немирни времиња тој се беше истакнал во јудејското движење и од сѐ срце и со сета своја душа постојано се жртвуваше за својот народ. 39Никанор, сакајќи да покаже колкава е неговата омраза спрема Јудејците, испрати повеќе од петстотини војници да го фатат, 40зашто си мислеше дека, ако го фати, ќе им зададе тежок удар и ќе им направи непријатности. 41#1 Цар 31,4-5И кога народот јуреше кон кулата и речиси ја беше освоил, кршејќи ја портата, кога беше заповедано да донесат оган за да ја изгорат, тој, наоѓајќи се во неизбежна опасност, со меч се прободе, 42сакајќи повеќе храбро да умре, отколку да падне во рацете на безбожниците, да поднесува навреди недостојни за неговата благородност. 43Но, бидејќи ударот поради брзината беше неуспешен, а народот навлегуваше низ портата, смело се искачи на ѕидот и храбро се фрли врз народот. 44А кога сите што стоеја брзо се потргнаа, па остана празен простор, тој падна среде нив на земјата. 45Уште жив и пламнат од негодување, не гледајќи ја сопствената крв, која течеше од него, ниту тешките рани, тој се исправи, потрча кон народот, па застана на една стрмна карпа. 46#7,11.14.22-23; 7,29.36И кога крвта речиси му беше веќе истекла, си ја извлече утробата со обете раце и ја фрли врз народот, молејќи Му се на Господарот на животот и на духот, пак да му даде живот и дишење. Така го заврши тој својот земен живот.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
2 Макавејска 14: MK2006D
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
© Библиско Здружение на Р. Македонија 2006
© Bible Society of the Republic of Macedonia 2006
2 Макавејска 14
14
Првосвештеникот Алким одново разгорува непријателство
1 #
13,1
По три години, до Јуда и оние што беа со него, стигна вест дека Димитриј, синот на Селевк, допловил до пристаништето Триполис со голема сувоземна и поморска војска; 2тој, откако ја завладеал земјата, ги убил Антиох и неговиот настојник Лисиј. 3А некојси Алким, кој порано бил првосвештеник, а потоа, во текот на бунтот, самоволно се осквернил, гледајќи дека за него нема никаков спас и дека засекогаш му е оневозможено приближувањето до светиот жртвеник, 4#1 Мак 10,29-30; 11,35; 13,37во сто педесет и првата година појде кај царот Димитриј и му однесе златна круна и маслинова гранка, кои се сметаа како сопственост на храмот; инаку тој ден Алким не стори ништо друго. 5Но при една погодна ситуација за неговата безумна замисла, кога потоа го повика Димитриј во собранието на советот и го запраша за расположението и намерите на Јудејците, тој одговори: 6#1 Мак 2,42„Јудејците, нарекувани Хасидеи, чиј водач е Јуда Макавејски, постојано војуваат и креваат востанија, не давајќи му мир на царството. 7Затоа и јас, кој сум лишен од честа на моите дедовци, односно од свештеничкото достоинство, сега дојдов кај тебе; 8ги имам на ум, пред сѐ, царските права, ги имам предвид и моите сограѓани, зашто поради неразумноста на тие луѓе – сиот народ многу страда. 9А ти, царе, откако го слушна сето ова, според твојата љубов што ја имаш спрема сите луѓе, погрижи се и за нашата земја и за нашиот измачен народ; 10сѐ додека е жив Јуда, во државата не може да има мир.“ 11#1 Мак 2,18Кога ги изрече овие зборови, другите царски советници, кои беа непријателски расположени спрема Јуда, почнаа уште повеќе да го разгневуваат царот против него. 12#8,9; 1 Мак 7,26Тој веднаш го повика Никанор, во чија надлежност беа слоновите и, откако го постави за управител на Јудеја, 13го испрати со заповед да го убие Јуда, и неговите луѓе да ги разгони, а Алким да го постави за првосвештеник на големиот храм. 14Тогаш сите незнабошци, кои беа избегале од Јудеја поради Јуда, во голем број му се придружија на Никанор, надевајќи се дека страдањата и незгодите на Јудејците ќе се свртат во нивна полза.
Никанор во бој со Јудејците
15 #
1,26; 10,25; 5 Мојс 32,9; 4 Цар 21,7 А Јудејците, кога чуја за походот на Никанор и за тоа дека кон него се придружиле и незнабошците, ги посипаа своите глави со пепел и почнаа да Му се молат на Оној, Кој го одбрал Својот народ засекогаш и постојано го бранел. 16#1 Мак 7,31По заповед на својот водач, тие тргнаа веднаш и се судрија со нив кај гратчето Десау. 17Симон, братот на Јуда, влезе во бој со Никанор, но набргу потоа, поради ненадејниот напад од непријателите, претрпе пораз. 18Но Никанор, откако слушна за храброста на оние, што беа со Јуда во битките за татковината, се уплаши исходот на војната да го реши со крвопролевање. 19Затоа ги испрати Посидониј, Теодот и Мататија да склучат мир со Јудејците. 20По сестрано разгледување на тие предлози, Јуда им ги соопшти на народот, па тогаш сите пројавија еднодушна желба да се согласат на преговорите. 21Штом го определија денот кога требаше да се сретнат и кога дојде тој ден, поставија почесен стол за секого. 22Јуда постави вооружени луѓе на погодни места, за да може веднаш да се спречи секакво евентуално злодело од страна на непријателите. Разговорите се завршија мирно. 23Никанор остана извесно време во Ерусалим, и не направи никакво зло, а ги отпушти и луѓето што се беа собрале околу него. 24Јуда, пак, го имаше постојано покрај себеси, зашто духовно му беше наклонет; 25тој го убеди да се ожени и да има деца. Јуда потоа се ожени, живееше во благосостојба и му се радуваше на животот.
Алким и Никанор
26А Алким, кога ја виде нивната меѓусебна наклоност и сфати дека се во сојуз, па појде кај Димитрија и му рече дека Никанор има непријателски намери спрема царството, бидејќи го постави Јуда, непријателот на царството, за свој наследник. 27Царот, разгневен од клеветите на тој лош човек, му напиша на Никанор писмо дека е многу незадоволен од таквиот договор и му заповеда веднаш да му го испрати Макавеј во окови во Антиохија. 28Кога го прими писмото, Никанор се растажи многу што треба да го раскине склучениот сојуз со човекот, кој воопшто не направил никаква неправда. 29Но бидејќи не можеше да не ја исполни царската наредба, чекаше погодни услови, тоа да го направи со лукавство. 30Кога забележа дека Никанор се однесува студено со него, дека станува за време на средбите сѐ погруб, Макавеј заклучи дека таа грубост не доаѓа од нешто добро, па собра околу себе голем број свои приврзаници и почна да го одбегнува Никанор. 31А Никанор кога дозна дека овој маж итро го надмудрил, отиде во големиот и светиот храм, токму тогаш кога свештениците принесуваа вообичаени жртви и им нареди да му го предадат Јуда. 32Па, кога тие се заколнаа и му рекоа дека не знаат каде е човекот што го бара, 33тој ја пружи десната рака кон храмот, се заколна и рече: „Ако не ми го предадете Јуда окован во вериги, овој Божји храм ќе го срамнам со земјата, ќе го разурнам жртвеникот и на ова место ќе му изградам храм на Дионис.“ 34И штом го рече тоа, си отиде. А свештениците, кревајќи ги своите раце кон небото, повикаа кон Оној, Кој отсекогаш го заштитувал нашиот народ, велејќи: 35#2 Мојс 25,9; Ис.Н. 22,19; 2 Цар 7,6; 1 Лет 6,18„Господи, Ти Кој немаш потреба од ништо, Твоја волја беше овој храм да биде Твој дом меѓу нас. 36#2,16И сега, Господи, Ти си светоста на секоја светост, запази го засекогаш чист и неосквернет овој неодамна очистен дом и затвори ја неправедната уста.“
Смртта на Разис
37Тогаш кај Никанор беше обвинет некојси Разис, еден од ерусалимските старешини, човек што ги сакаше своите сограѓани и беше на многу добар глас, па поради неговата добрина го нарекуваа татко на Јудејците. 38И во претходните немирни времиња тој се беше истакнал во јудејското движење и од сѐ срце и со сета своја душа постојано се жртвуваше за својот народ. 39Никанор, сакајќи да покаже колкава е неговата омраза спрема Јудејците, испрати повеќе од петстотини војници да го фатат, 40зашто си мислеше дека, ако го фати, ќе им зададе тежок удар и ќе им направи непријатности. 41#1 Цар 31,4-5И кога народот јуреше кон кулата и речиси ја беше освоил, кршејќи ја портата, кога беше заповедано да донесат оган за да ја изгорат, тој, наоѓајќи се во неизбежна опасност, со меч се прободе, 42сакајќи повеќе храбро да умре, отколку да падне во рацете на безбожниците, да поднесува навреди недостојни за неговата благородност. 43Но, бидејќи ударот поради брзината беше неуспешен, а народот навлегуваше низ портата, смело се искачи на ѕидот и храбро се фрли врз народот. 44А кога сите што стоеја брзо се потргнаа, па остана празен простор, тој падна среде нив на земјата. 45Уште жив и пламнат од негодување, не гледајќи ја сопствената крв, која течеше од него, ниту тешките рани, тој се исправи, потрча кон народот, па застана на една стрмна карпа. 46#7,11.14.22-23; 7,29.36И кога крвта речиси му беше веќе истекла, си ја извлече утробата со обете раце и ја фрли врз народот, молејќи Му се на Господарот на животот и на духот, пак да му даде живот и дишење. Така го заврши тој својот земен живот.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
© Библиско Здружение на Р. Македонија 2006
© Bible Society of the Republic of Macedonia 2006