ខគម្ពីរពេញនិយមពី Enzimäine Moisein kirju 39

ចែក​រំលែក

Ižändy oli Josifanke, i händy ozitti kaikes. Josif eli oman ižändän, jegiptalazen kois.

Kai, midä hänel oli, ižändy andoi Josifan hantuzih, iče tiezi vai syvvä da juvva. Josif oli ylen čoma rungal dai rožal.

Häi uskoi Josifale kačottavakse kai muut kiinniotetut. Josif vastai kaikes, midä hyö sie ruattih

Häi käski tavata Josifua da panna händy tyrmäh, kus piettih suarin kiinniotettuloi. Muga Josif puutui tyrmäh. Ižändy oli Josifanke tyrmäsgi da ozutti hänele omua armuo: tyrmän piällikkö mieldyi Josifah.

Ižändän mučoi pani silmän Josifah da sanoi hänele: «Viere minunke.» Josif vastusti sidä da sanoi ižändän akale: «Ižändy ni tiediä ei tahto, midä on kois; kai, midä on, häi andoi minule käzih. Minuu suurembua ei ole täs talois. Minul ei ole kielty ni mi paiči sinuu: sinä olet hänen akku. Kuibo sit minä voin luadie tämän suuren pahuon da riähkän Jumalan ies?»

Sit kerran, konzu Josif tuli ižändän taloih, gu ruadua omat ruavot, a talois ei olluh nikedä sie eläjis, naine tartui Josifan sobih da sanoi: «Viere minunke!» Josif lähti pagoh, sovatgi jiädih naizen käzih, a Josif pagei taloispäi.