انسانه زا آمیین زمان، نوح پیغمبره زمانه شوار بی. اَ روجانک، تا اَ روجی که نوح پیغمبر کشتی دله دیشی، یعنی پیش از اِم که سیل بایه، مردمه خَردَردِه و آخَرَدرده، زنشان بَردرده و شو شسنده و نزانسردشانه چه اتفاقی گه دگنه. تا اِم که سیل بامه و اَوش همبلنه اِشتن نه ببردنده. انسانه زا آمیین نی ایزه بی.