ខគម្ពីរពេញនិយមពី انجیل متی 10

ចែក​រំលែក

«از شاما پَسان شوار خرسانم ورگان وَ‌ر. پس مارِه شوار هوشیار و کوتر شوار ساده ببا.

هر کی بِگَشه اِشتن جانه نیا بداره، اَوه از دس دیه و هر کی چِمن واسنه اِشتن جانه فدا بکره، اِشتن جانه نیا داره.

اَوانی که تاننده شاما جانه اَرگیرنده امّا نِتاننده شاما روح کوشتن، اَوانک مترسا؛ خداک بترسا که هم شاما روح و هم شاما جانه تانه جهنمک نابود بِکَره.

هر کی اِشتن عذابه صلیبه اَمَگیره و چِمن پشدنه مایه؛ چِمن لایق نی.

«هر‌ کی مردمه وَرک اقرار بکره که چِمَن کینه، از نی چِمن آسمانیه پییر وَرک، اقرار کَرِم که اَ چِمن کینه؛ امّا هر کی من مردمه وَرک هاشا بکره، از نی چِمن آسمانیه پییر ورک، اَوه هاشا کَرِم.

مریضان شفا آدَیا، مَردان زنده بِکَرا، جذامیان شفا بدیا و دیوان بَر کَراه. مِفتَه ران اَرَکته، مِفتَه نی آدَیا.

پس مَتَرسا، چون شاما ارزش هزاران کیجه گلک پرتره.

«ایزه زانسرا که از آمییم تا اِشتن نه صلح زمینک بوعَرم. آمییه نییِم که صلح بوعرم، بلکم آمییم تا شمشیر بوعرم!