ខគម្ពីរពេញនិយមពី مرقس انجیل 4

ចែក​រំលែក

عیسی ویرسَه و باد تَشَر بزِه و دریا بفرماسّه: «تام بزَن! آرؤم بو!» هووقت باد بنیشته و دریا کامیلا آرومَ بؤ. بازین عیسی خوشِ شاگردؤن بوته: «چرِه هنچی واهیمه دئنین؟ هله ایمؤن ندئنین؟»

شاگردون دل میئن یکته پیله ترس دکته بو همدیگر گوتَن: «ایی کیسه که حتی باد و دریا هم اونای فرمون بِئنَن!»

امّا عیسی نوء پَس، خو سرِ جیر یکته بالش بنابو و خوته بو. شاگردؤن اونه ویریسوئنِئن و بوتَن: «اوستاد، ته به مهم نیه که هلاکَ بوء دریم؟»

بازین دُومباله بَدَه، بوته: «مواظب ببین که چی ایشتونین. هو عیار امره که بکشین، شیمه به بکشه بنه، و حتی بیشتر عوض گینین.

عیسی بوته: خُدا پادشایی یکته مَرداک مؤئنه که زمین سر دنه فوکوئنه. شبنده روز، چه او خؤ میئن دبی چی بیدار ببی، دنه سبزَ بنه و پیله بنه. ولی او مردک نودوئنه چُطو ایطوری بنه.

هرکس گوش ایشتؤسنه دئنه بشتؤئه.»