ខគម្ពីរពេញនិយមពី متّای انجیل 16

ចែក​រំលែក

بازین عیسی وگرسه و خو شاگردؤن بوته: «اگه کسی بخوای می دومبال بای، باید خوشِه حشا بِکونی، خوشِ صلیبه ویگیری و می دومبالسر بائ.

منم گونم که پطرس توی، یعنی سنگ. و ایی سنگ سر، می کلیسا چاکؤنم و جهندمِ قدرت هرگی منئه اونه حریف ببی.

آسمونِ پادشاهی کلیدؤنِ تَه هَدِئنَم. اوچیزی که زمینِ سر دَودی، آسمونِ میئن دوَسّه بنه و اوچیزیکه زمینِ سر بازَ کوئنی، آسمونِ میئن وأگوده بنه.»

چونکه هر کی بخوای خوشِ جونِ نجات بدای، اونه از دست دِئنه؛ امّا هر کی مي وَسه خوشِ جونِ از دست بدای، اونه هَندِه هگینه.

آدمِ به چی فایده دَئنه که تموم دنیا بداری، امّا خوشِ جونه دبازی؟ آدمی اونه واسه که هنده خوشِ جونِ پسا گیره، چی تینه هدای؟

عیسی بپورسه: «ولی شمه چی گونین؟ شیمه نظر مو کی ایسم؟» شمعون پطرس جواب بدا: «تو مسیح موعودی، خدای زنده ریکای!»

عیسی بوته: «خوش‌بحال تو، ای شمعون، یونا ریکه! چونکه ایی حقیقت آدمَ جی تِه به آشکار نؤبو، بلکه می پئرای که آسمونِ میئن ایسأ.