ខគម្ពីរពេញនិយមពី لوقا 12

ចែក​រំលែក

پَ شما هم بایه آماده بَشین، به چه که پُس انسان، توو ساعتی اَتا که شما انتظارش تُنی.»

در عوض دُمبال پادشاهی خدا بَشین، که همه ایی چیزُ به شما داده اِبوت.

پَ به اُشُ ایگو: «واسار بُبین و اَ طمع دوری بُکنین، چون زندگی آدم به زیادی مال و مِنالِش نین.»

چون هر جا که گنجِتُ بَشِت، دِلِتُ هم اُجان.

کَم یه تا اَ شما اِتونت با نِگَرُنی یه ساعت به عمر خو اضافه بُکنت؟

عیسی به شاگردُنُ خو ایگو: «پَ به شما اَگَم نِگَرُن زندگی خو مَبَشی که چه بُخارین! و نه نِگَرُن بدن خو بِشی که چه گَرُ خو بُکنین.

حتی تَمُنِ مودُنِ سرِ شما شُشماردِن. پَ مَتِرسی؛ ارزش شما بِشتِه اَ هزار تا جوشکِن.

«ای گَلِه کوچِک، مَتِرسین، چونکه خاشیِ بَپِ آسَمُنی شما ایین که پادشاهی رو به شما هادِه.

به کلاغُ بیگینی: اُشُ نه اَکارِن و نه دِرُو اَکُنِن، نه کاهدُن شُهَه و نه همبار؛ با ایی حال خدا به اُشُ خوراک اَدِت و شما چِکَک با ارزشتِه اَ پرندئُنین!

و نه دُمبال ایی بِشی که چه بُخاری؛ یا چه بُنوشین نِگَرُن ایی چیزُ مَبَشین.

پَ اگه خدا به علف صَحرا ایطو جِمه گَرِش اَکُنت، به علفی که اِمرو هَستِن و صَبا توو تنور اَکَردُنِن، پَ چِکَک بِشتِه جِمه گَرِ شما اَکُنت، ای کَم ایمُنُ!

هیچ چیزِ پِنهونی نین که معلوم نَبَشِت و هیچ چیز زَفت بودَه ای که فهمیده نَبَشِت.