ខគម្ពីរពេញនិយមពី Marcus 2

ចែក​រំលែក

Ar a ċluinstin seo do Íosa deir sé leo: Ní ar na daoine slána a ḃíos liaiġ do ḋíṫ aċt ar na daoine breoiḋte; óir ní ṫáinic mise le glaoḋaċ ar ḟíréin aċt ar peacaiġ.

Agus ar ḟeiceáil a gcreidiṁ do Íosa, deir sé leis an té a raiḃ an galar creaṫaċ air: A ṁic, tá do ṗeacaiḋe maiṫte duit.

Agus duḃairt sé leo: Is ar son an duine a rinneaḋ an tsabóid, agus ní ar son na sabóide an duine.

Agus mar nárḃ ḟéidir leo é a ṫaḃairt ina láṫair mar ġeall ar an tsluaġ, noċt siad mullaċ an tiġe ina raiḃ sé, rinne poll air, agus leig síos an tsráideog ar a raiḃ fear an ġalair ċreaṫaiġ ina luiġe.

Aċt ċun go raiḃ a ḟios agaiḃ go ḃfuil cuṁaċt ag Mac an Duine peacaiḋe a ṁaiṫeaṁ ar talaṁ (deir sé le fear an ġalair ċreaṫaiġ). Deirim leat: Éiriġ; tóg do ṡráideog; agus gaḃ aḃaile ċun do ṫiġe.

Cé acu is fusa a ráḋ le fear an ġalair ċreaṫaiġ: Tá do ṗeac-aiḋe maiṫte duit; nó a ráḋ: Éiriġ, tóg do ṡráideog agus siuḃal?

Agus dʼéiriġ sé ar an ḃomaite, ṫóg leis a ṡráideog, agus dʼimṫiġ sé i ḃfiaḋnaise a raiḃ ann, ionnas gur ġaḃ iongantas iad uilig agus go dtug siad glóir do Ḋia, ag ráḋ: Ní ḟacamar a leiṫéid ariaṁ.