“എത്തിനതാൻ കേട്ടാലും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാതെ താൻ ഇരുക്കും; എത്തിനതാൻ നോയ്ക്കാലും കാണാതെ താൻ ഇരുക്കും. എന്തൊണ്ണാ ഇം മാനടവൻ മനമെല്ലാം അടഞ്ചിരുക്കിനെ; അവറെ ചെവിയാരെ കോളാതെ ഇരുക്കിനെ; അവറെ കൺകാട് അടഞ്ചുമിരുക്കിനെ; അല്ലാതായപ്പെ തെയ്വമാനെ ഏൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടുപ്പേക്കുചൂട്ടി അവറെ ചെവികാട് കേട്ടും അവറെ മനശ് അതെ ഏത്തെടുത്തും എൻകാക്ക് തിരുമ്പുവനായെ”
ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവ് വശി നിങ്കെ വലിയോരുകാട്ടുകാൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനത് ചരിതാൻ.