ខគម្ពីរពេញនិយមពី MARKUS 5

ចែក​រំលែក

Pangandikane marang wong wadon iku: “He, ngger, pangandelmu kang mitulungi kowe. Wis mundura kanthi tentrem rahayu, lan lestaria marine lelaramu iku.”

Nalika samana ing kono ana wong wadon kang lara nggrajag getih wis rolas taun. Wis bola-bali ditambani dhukun pirang-pirang, nganti kabeh barang darbeke entek, nanging ora bisa waras, malah kosokbaline, larane saya banget.

padha sanalika anggone nggrajag getih mampet lan krasa yen awake wis waras, larane wis mari.

Tangane bocah nuli kaasta kalawan ngandika: “Talita kum,” tegese: “He, ngger, kowe Dakkandhani, tangia!”

Nalika Gusti Yesus isih ngandika, ana wong saka ing omahe lurah papan pangibadah mau, kang teka lan matur: “Ingkang putra sampun tilar, punapa prelunipun taksih ngribedi Sang Guru?” Nanging Gusti Yesus ora karsa maelu marang pawarta mau, lan banjur ngandika marang lurah papan pangibadah: “Aja wedi, kumandela bae!”

Jalaran sadurunge iku Gusti Yesus wus ngandika marang wong mau: “Heh, dhemit, lungaa saka wong iku!” Wasana panjenengane banjur ndangu: “Sapa jenengmu?” Atur wangsulane: “Nama kawula Legion, jalaran cacah kawula kathah sanget.”