ខគម្ពីរពេញនិយមពី N. Matu 26

ចែក​រំលែក

Dianaibh faire agus urnaigh, gus nach tuit sibh ann am buaireadh. Tha an spiorad gu dearbh toileach, ach tha ʼn fheoil lag.

An sin thuirt e riu: Tha mʼanam brònach eadhon gu bàs: fanaibh an so, agus dianaibh faire maille rium.

ʼSa dol ceum air adhart, thuit e air aghaidh a g-urnaigh ʼsa g-radh: Mʼ Athair, ma ghabhas e dianamh, rachadh a chailis so seachad orm: ach co dhiu, cha n-ann mar is aill leamsa, ach mar is aill leatsa.

Oir si so mʼfhuilse an tiomnaidh nuaidh, a dhoirtear air son morain gu mathanas pheacannan.

ʼS air dhaibh a bhith ri ʼn suipeir, ghlac Iosa aran, agus bheannaich e, agus bhrist e, agus thug e dha dheisciopuil, us thuirt e: Gabhaibh, agus ithibh: se so mo chorpsa.

ʼSa glacadh na cailis, thug e taing, us thug e dhaibh, a g-radh: Olaibh uile dhe so.

Agus thainig e dhʼionnsuidh a dheisciopul, us fhuair e ʼnan cadal iad, us thuirt e ri Peadar: Ciod e so? an e nach bʼurrainn duibh aon uair a chaithris maille rium?

Oir tha mi g-radh ribh: cha n-ol mi á so suas de thoradh so na fionain, gus an latha sin air an ol mi ùr e maille ribh ann an rioghachd mʼAthar.

Agus chuimhnich Peadar facal Iosa, a thuirt e: Mun goir an coileach, aicheadhaidh tu mi tri uairean. ʼSa dol a mach, ghuil e gu goirt.

Eiribh, siubhlamaid; seall, tha ʼm fear a bhrathas mi aig laimh.

An sin thuirt Iosa ris: Cuir air ais do chlaidheamh gu aite fhein: oir iadsan uile a ghlacas an claidheamh, theid iad a dhith leis a chlaidheamh.