ខគម្ពីរពេញនិយមពី Юҳанно 19

ចែក​រំលែក

Исо шаробни татиб кўргач: — Амалга ошди! — деди–ю, бошини эгиб, жон берди.

Исо ҳамма ишларини тугатганини биларди. Муқаддас битиклар бажо бўлсин деб, У: — Чанқадим! — деди.

Исо онасини ва онаси ёнида турган севикли шогирдини кўрди. Исо онасига: — Мана бу сизнинг ўғлингиз! — деди. Кейин шогирдига қараб: — Мана бу сенинг онанг! — деди. Ўша вақтдан бошлаб шогирд Марямни ўз уйига олди.

Исонинг олдига келиб, Унинг ўлиб бўлганини кўрдилар. Шунинг учун болдирларини синдирмадилар. Лекин аскарлардан бири Исонинг биқинини найза билан тешди, шу заҳоти Унинг биқинидан қон билан сув оқиб чиқди.

Бу ҳодиса Муқаддас битиклардаги: “Биронта ҳам суяги синдирилмайди” деган сўзлар амалга ошиши учун рўй берди. Муқаддас битикларнинг бошқа бир жойида шундай дейилган: “Улар ўзлари найза санчган Одамга қарайдилар.”

Исо Ўз хочини кўтариб, шаҳар ташқарисидаги Бош суяги деган жойга келди (бу жойнинг орамийча номи Гўлгота эди).

Рим аскарлари тиканлардан тож ўриб, Исонинг бошига қўйдилар, устига сафсар тўн кийдирдилар.