ខគម្ពីរពេញនិយមពី Марк 14

ចែក​រំលែក

– Баба-Бабачыгъым! Сен эр шейни япа билесинъ! Бу азаплар къадесини Менден ал! Лякин Меним истегеним дегиль, Сенинъки олсун, – деди О.

– Сынавдан кечмек ичюн, козь-къулакъ олып, дува окъунъыз! Рух джесюр, беден исе такъатсыз!

Сизге догърусыны айтам: Къуванчлы Хаберни дюньянынъ къайсы еринде илян этселер, бу къадыннынъ япкъан ишини де икяе этип, оны хатырлатаджакълар, – деди.

Шегиртлерине: – Джаным сыкъылып, олю гъамынен тола. Мында къалынъыз, козь-къулакъ олунъыз, – деди.

‌Олар ашап отургъанда, Иса отьмекни алды, шукюр этип парчалады ве шегиртлерине берип: – Алынъыз. Бу – Меним тенимдир, – деди.

Сонъ, къадени алып, шукюр этти ве оларгъа берди. Эписи ондан ичтилер. Иса оларгъа: – Бу – чокъ адамлар ичюн тёкюледжек Меним къанымдыр, васиет къаны, – деди.

‌Иса шегиртлерине: – Сиз эпинъиз ёлдан уруладжакъсыз. Языда шойле язылгъан: Чобанны урып йыкъсам – къойлар да дагъытыладжакъ.

Турунъыз, кетейик! Бакъынъыз, Манъа хиянетлик япкъан адам якъынлашты, – деди.

Иса онъа: – Санъа догърусыны айтам: бугунь, шу геджеси, хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджексинъ, – деди.