ខគម្ពីរពេញនិយមពី Лука 5

ចែក​រំលែក

Битирген сонъ исе, Симонгъа: – Сувнынъ терендже ерине бар да, балыкъ тутмакъ ичюн сачмаларны тюшюринъиз, – деди.

Симон джевап берип: – Саибим, биз бутюн гедже чалыштыкъ, амма бир шей тутып оламадыкъ. Лякин Сен буюрсанъ, мен сачмаларны ташларым, – деди. Ташлагъанынен, о къадар чокъ балыкъ туттылар ки, тап балыкъ сачмалары йыртыла башладылар.

Иса Озю исе адам ёкъ олгъан ерлерге барып, дува окъуй эди.

Мен инсафлы адамларны дегиль, гуналыларны тёвбе этмеге чагъырмакъ ичюн кельдим, – деп джевап берди.

Симон Пётр буны корьди де, Исанынъ алдында тиз чёкип: – Раббим, менден кет. Мен гуналы адамым, – деди.

Иса оларгъа: – Эким сагъламларгъа дегиль, хасталаргъа керек.

Олар къайыкъларны ялыгъа чыкъардылар да, эр шейни къалдырып, Исанынъ артындан кеттилер.

‌Иса бир шеэрде олгъанда, Онынъ янына бутюн бедени лепра хасталыгъынен къаплангъан бир адам кельди. О, Исаны корип, ерге йыкъылып: – Эфендим, эгер истесенъ, мени эляллап тедавийлерсинъ, – деп ялварды. Иса къолуны узатты ве онъа тийип: – Мен истейим, элял ол! – деди. Шу ань лепра адамны къалдырды.

Иса акъкъындаки лафлар эп чокълаша эди. Оны динълемек ве хасталыкъларындан къуртулмакъ ичюн, халкъ Онъа топнен келе башлады.