ខគម្ពីរពេញនិយមពី Матфей 14

ចែក​រំលែក

Че улуғ чилні кӧрбинең, ол хорых парып, суға пат сыххан. – Хан-пигім! Арачыла мині! – хысхырған ол. Сах андох Иисус, холын андар сунып, аны тудып алып, теен ағаа: – Киртінізі ас кізі! Ноға ікінҷілебіскезің?

Че улуғ чилні кӧрбинең, ол хорых парып, суға пат сыххан. – Хан-пигім! Арачыла мині! – хысхырған ол.

Че сах андох Иисус оларнаң чоохтас сыххан: – Махачы полыңар! Минмін. Хорыхпаңар, – теен Ол.

Хан-пигім! Сынап Син ползаң, мағаа Синзер суғҷа парарға чахииң пир, – теен андада Ағаа Пётр. – Кил! – теен Иисус. Пётр, кимедең сығып, суғҷа Иисуссар пар сыххан.

Кимеде одырғаннар, Иисуссар пас киліп, мӧкейіп пазырып чоохтанғаннар: – Син сынап таа Худай Оолғы полтырзың.

Че Иисус оларға теен: – Оларға парарға кирек чоғыл. Сірер оларға чіҷең ниме пиріңер. – Пістің мында пис ле халас паза ікі ле палых, – нандырғаннар Ағаа ӱгренҷілері.

Ағылыңар ол чиисті пеер Мағаа, – теен Иисус. Анаң Ол, чонға кӧк отха одырарға чахып, ағылған пис халасты паза ікі палыхты алып, тигірзер кӧріп, Худайны алғыстап, анаң халасты, сындырып, ӱгренҷілеріне пирген, олар, тізең, кізілерге ӱлееннер.

Прайзы, азыранып, тос парған. Чиистің артхан-халғанын он ікі торасха толдыра чыып алғаннар.