ខគម្ពីរពេញនិយមពី رومیان 4

ចែក​រំលែក

و در وعده خدا از بیایمانی شک ننمود، بلکه قوی الایمان گشته، خدا را تمجیدنمود، و یقین دانست که به وفای وعده خود نیزقادر است.

(چنانکه مکتوب است که تو را پدر امت های بسیار ساختهام )، در حضورآن خدایی که به او ایمان آورد که مردگان را زنده میکند و ناموجودات را به وجود میخواند؛

که بهسبب گناهان ما تسلیم گردید و بهسبب عادل شدن ما برخیزانیده شد.

که او در ناامیدی به امید ایمان آورد تا پدرامت های بسیار شود، برحسب آنچه گفته شد که «ذریت تو چنین خواهند بود.»

و ازاین جهت از ایمان شد تا محض فیض باشد تاوعده برای همگی ذریت استوار شود نه مختص به ذریت شرعی بلکه به ذریت ایمانی ابراهیم نیزکه پدر جمیع ما است،

«خوشابحال کسانی که خطایای ایشان آمرزیده شد وگناهانشان مستور گردید؛ خوشابحال کسیکه خداوند گناه را به وی محسوب نفرماید.»

زیرا کتاب چه میگوید؟ «ابراهیم به خدا ایمان آورد و آن برای او عدالت محسوب شد.»