ខគម្ពីរពេញនិយមពី Битие 32

ចែក​រំលែក

Тогаш му рече: „Отсега името нема да ти биде Јаков, туку Израил; зашто се бореше со Бога, и со луѓето и ги победи.“

Па тогаш рече: „Пушти Ме веќе, зора е!“ Но Јаков одговори: „Нема да Те пуштам, додека не ме благословиш!“

А кога остана Јаков сам, тогаш Некој се бореше со него до зори.

И Јаков го нарече она место со име­то Пениел, зашто рече: „Бога Го видов лице в лице, и останав жив.“

И кога виде дека не може да го совлада, му го стегна зглобот на бедрото негово, така што на Јаков му се измести колкот од зглобот додека се бореше со Него.

И му рече: „Како се викаш?“ А тој одговори: „Јаков.“

А Јаков праша и рече: „Кажи ми го името Твое!“ А Тој одговори: „Зошто прашуваш за името Мое? (Тоа е чудно.)“ И го благослови таму.

Не сум достоен за сите милости и добрини што му ги направи на слугата Твој; зашто само со стап го минав овој Јордан, а сега сум господар на два табора.

Затоа синовите на Израил не ја ја­дат жилата кај зглобот од бедрото сѐ до денешен ден, бидејќи Јаков беше повреден во зглобната жила од бедрото.

И пак рече Јаков: „Боже на таткото мој Авраам, Боже на таткото мој Исак, Господи, Ти, Кој ми рече – ‚Врати се во земјата каде што си роден, и Јас ќе ти бидам добротвор!‘

Спаси ме од рацете на братот мој, од рацете Исавови, зашто се плашам од него да не би, кога ќе дојде, да ме убие мене, и мајките и децата.