ខគម្ពីរពេញនិយមពី 1. Korintar 12

ចែក​រំលែក

Hos kvar einskild openberrar Anden seg slik at det tener til det gode.

Men de er Kristi kropp, og kvar av dykk ein lem på han.

For om ein lem lid, så lid alle dei andre med. Og om ein lem blir æra, gleder alle dei andre seg.

For ved Anden blir det gjeve den eine å forkynna visdom, den andre å forkynna kunnskap ved den same Anden. Éin får ei særskild tru ved den same Anden, ein annan nådegåver til å lækja ved den eine Anden. Éin får gåva å gjera mektige gjerningar, éin å tala profetisk, ein annan å prøva ånder. Éin får gåva å tala ulike tunger, ein annan får tyding av tungene.

Alt dette er eit verk av den eine og same Anden, som deler ut sine gåver til kvar einskild som han vil.

så det ikkje skal vera strid i kroppen, men at lemene skal ha same omsorg for kvarandre.

Nådegåvene er ulike, men Anden er den same. Tenestene er ulike, men Herren er den same. Dei kraftige verknadene er ulike, men Gud er den same, han som er verksam og gjer alt i alle.

I kyrkja har Gud for det første sett nokre til apostlar, for det andre profetar, for det tredje lærarar, deretter gåva å gjera mektige gjerningar, deretter nådegåver til å lækja, til å hjelpa, til å leia og til å tala i ulike tunger.

For kroppen er heller ikkje éin lem, men mange.

Tvert imot! Dei lemene på kroppen som synest vera veikast, kan vi ikkje vera utan.

Om heile kroppen var auge, kvar vart det då av høyrsla? Om alt var høyrsle, kvar vart det då av luktesansen? Men no har Gud gjeve kvar einskild lem sin plass på kroppen, så som han ville det. Om dei alle var éin lem, kvar vart det då av kroppen?