عِزرا 9
9
باخبر شدن عِزرا از ازدواج با غیریهودیان
1پس از این‌که تمام این کارها انجام شد، رهبران قوم یهود نزد من آمده گفتند که مردم، کاهنان و لاویان، خود را از قوم‌های همسایه یعنی مردم عَمون، موآب و مصر و همچنان از کنعانیان، حِتّیان، فِرزّیان، و یِبوسیان و اَموریان جدا نگاه نداشته‌اند، بلکه آن‌ها کارهای ناشایست این مردمان را انجام می‌دادند، 2زیرا آن‌ها از زنان بیگانه برای خود و پسرانشان همسر اختیار نموده قوم مقدّس خدا را آلوده کرده‌اند. رهبران و بزرگان قوم در این خیانت پیش‌قدم بوده‌اند. 3وقتی این را شنیدم، از شدّت غم لباس خود را دریدم، موهای سروصورتم را کندم و از شدّت غم و ناراحتی بر زمین نشستم. 4من تا وقت تقدیم قربانی شامگاه همان‌طور در آنجا در حالت اندوه و ماتم بودم. مردم به‌تدریج اطراف من جمع شدند، مخصوصاً کسانی که از آنچه خدای اسرائیل در مورد بی‌وفایی تبعیدیانِ بازگشته گفته بود، ترسیده بودند.
5هنگام قربانی شامگاه در‌حالی‌که هنوز لباس پاره شده بر تنم بود، از جایی که به حالت غم و اندوه نشسته بودم، برخاستم. به حالت دعا زانو زدم و دست‌های خود را به‌سوی یَهْوه، خدای خود بلند کردم، 6و گفتم: «ای خدای من، آن‌قدر شرمگین هستم که نمی‌توانم سَرخود را در حضور تو بلند کنم. گناهان ما انباشته شده و از سر ما نیز گذشته به آسمان‌ها می‌رسد. 7از روزگار اجدادمان تا به امروز، ما، قوم تو، مرتکب گناهان فراوانی شده‌‌ایم. ما، پادشاهان و کاهنان ما به‌خاطر گناهانمان به دست پادشاهان بیگانه افتاده‌ایم. ما دچار کشتار، غارت و اسارت شده و کاملاً رسوا گشته‌ایم، چنان‌که تا به امروز هستیم. 8ای یَهْوه، خدای ما، اکنون مدّت کوتاهی است که به ما لطف کرده‌ای و اجازه داده‌ای که عدّه‌ای از ما از اسارت خلاص شویم و در این مکان مقدّس در امنیّت زندگی کنیم تا چشمانمان روشن گردند و در بردگی نیروی تازه کسب کنیم. 9هرچند ما برده هستیم، ولی تو ما را در حالت بردگی ترک نمی‌کنی، تو پادشاهان پارس را واداشتی تا بر ما لطف کنند و به ما اجازه دهند به زندگی خود ادامه دهیم و معبدِ بزرگ تو را که ویران شده بود، دوباره بسازیم و در اینجا، در یهودیه و اورشلیم، ایمن باشیم.
10«امّا بعد از این‌همه وقایع، دیگر چه می‌توانیم بگوییم؟ ما بازهم از فرمان‌های تو، ای خدا، 11که به‌وسیلهٔ خادمان خود انبیا به ما داده‌ای، سرکشی کرده‌ایم. آن‌ها به ما گفتند که این سرزمین که ما تصرّف خواهیم کرد، سرزمینی که به‌وسیلهٔ کارهای ناشایست و زشت اقوامی که در سرتاسر آن سکونت دارند، ناپاک شده است. 12آن‌ها به ما گفتند که اگر می‌خواهیم از این سرزمین بهره‌مند شویم و آن را تا ابد به فرزندان خود واگذار کنیم، هرگز نباید با این مردم ازدواج کنیم یا کاری کنیم که باعث موفّقیّت و سعادت آن‌ها شود. 13حتّی بعد از آن‌همه مجازات و سختی که به‌خاطر گناهان و خطاهای خود متحمّل شده‌‌ایم، ما می‌دانیم که تو، خدای ما، ما را کمتر از آنچه سزاوار بودیم، تنبیه کرده‌ای و به ما اجازه دادی تا زنده بمانیم. 14پس چگونه ممکن است بازهم فرمان‌های تو را نادیده بگیریم و با این مردمان شریر ازدواج کنیم؟ اگر چنین کنیم، تو آن‌چنان خشمگین خواهی شد که ما را به‌کلّی از بین خواهی برد و دیگر اجازه نخواهی داد که زنده بمانیم؟ 15ای یَهْوه، خدای اسرائیل تو عادل هستی، امّا بازهم اجازه داده‌ای عدّه‌ای از ما زنده بمانیم. ما به گناهان خود در حضور تو اعتراف می‌کنیم؛ ما هیچ شایستگی برای آمدن به حضور تو نداریم.»
اکنون انتخاب شده:
عِزرا 9: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023