مزامیر 30

30
سرود داوود برای تقدیس معبد بزرگ
دعای سپاسگزاری
1خداوندا، تو را ستایش می‌کنم،
چون تو مرا نجات دادی و نگذاشتی دشمنانم مرا مسخره کنند.
2ای خداوند، ای خدای من، به درگاه تو برای کمک التماس کردم
و تو مرا شفا دادی.
3خداوندا، پایم به لب گور رسیده بود،
تو مرا از مرگ نجات دادی
و زندگی تازه‌‌ای به من بخشیدی.
4ای مؤمنین او،
خداوند را سپاس گویید!
و آنچه را که آن قدّوسِ یگانه انجام داده به یاد آورید،
و او را شکر کنید.
5غضب او فقط یک لحظه‌ است،
امّا رحمت او ابدی است.
اشکهای شبانه،
صبحِ شادی در پی خواهد داشت.
6وقتی از امنیّت برخوردار بودم به خود گفتم:
«من هرگز شکست نمی‌خورم.»
7خداوندا، تو بر من لطف داشتی
و از من مانند کوهی استوار پشتیبانی نمودی،
امّا وقتی رویت را از من پنهان کردی
پریشان گشتم.
8ای خداوند، به درگاه تو، زاری کردم
و به حضورت نالیدم،
9گفتم: «از مرگ من چه سودی به تو می‌رسد؟
و اگر من به گور بروم چه نفعی برای تو خواهد داشت؟
آیا مردگان می‌توانند تو را ستایش کنند
و احسانهای تو را بیان نمایند؟»
10خداوندا، به من گوش بده
و بر من رحمت نما و مددکار من باش.
11تو غم مرا به رقص و شادی تبدیل نمودی.
لباس ماتم را از تنم بیرون آوردی
و لباس شادی بر من پوشاندی.
12بنابراین سکوت نخواهم کرد
و سرود تشکّر برای تو خواهم سرایید.
ای خداوند، ای خدای من،
تو را تا به ابد ستایش خواهم نمود.

اکنون انتخاب شده:

مزامیر 30: TPV

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید

YouVersion از کوکی ها برای شخصی سازی تجربه شما استفاده می کند. با استفاده از وب سایت ما، استفاده ما از کوکی ها را همانطور که در خط مشی رازداریتوضیح داده شده است، می پذیرید