مزامیر 107
107
در ستایش مهربانی خدا
1خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیكوست
و محبّت او پایدار و ابدی است.
2آنانی که به وسیلهٔ خداوند نجات یافته‌اند بگویند،
که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است
3و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب،
از سرزمینهای بیگانه بازگردانیده است.
4بعضی‌ها در بیابان آواره و سرگردان بودند
و شهری نداشتند تا در آن سکونت نمایند.
5گرسنه و تشنه بودند
و جانشان به لبشان رسیده بود.
6در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند،
و او آنها را از پریشانی نجات داد.
7سپس آنها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کرد
که بتوانند در آن ساکن گردند.
8آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.
9او تشنگان را سیراب می‌کند
و گرسنگان را با خوراکهای نیکو سیر می‌گرداند.
10برخی در تاریکی و ظلمت،
در زندان، در غُل و زنجیر به سر می‌برند.
11زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند
و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاوردند.
12زیر بار کار و زحمت، پشت آنها خم شده، از پای افتاده بودند
و کسی به کمكشان نرسید.
13در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند
و او آنها را از پریشانی نجات داد.
14آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد
و از غُل و زنجیر اسارت آزاد کرد.
15آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.
16زیرا او دروازه‌های برنزی
و میلههای آهنین را درهم شکسته است.
17بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند
و به سبب شرارتهای خویش در عذاب بودند.
18اشتهای خود را از دست داده
و پایشان به لب گور رسیده بود.
19در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند
و او آنها را از پریشانی نجات داد.
20او با کلامش آنها را شفا داده
از مرگ رهانید.
21پس آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارش
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکر کنند.
22برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند
و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!
23بعضی با کشتی به دریا رفته،
به تجارت مشغول شدند.
24آنها کارهای خداوند و کارهای عجیب او را
در عمق دریاها مشاهده کردند.
25به فرمان او بادی شدید برخاست
و امواج دریا را متلاطم ساخت.
26کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدند
و گاهی به اعماق آب فرو می‌رفتند
و سرنشینان آنها از ترس، نیمه‌جان شده بودند.
27مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردند
و عقل خود را از دست داده بودند.
28در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند
و او آنها را از پریشانی نجات داد.
29توفان را آرام کرد
و امواج دریا ساکت شد.
30آنها از آرامی خوشحال شدند
و خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.
31آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.
32عظمت و جلال او را در میان مردم بیان کنند
و او را در حضور رهبران ستایش نمایند.
33خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کند
و چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.
34زمینهای حاصلخیز را به‌خاطر ساکنان شریر آن
به شوره‌زار مبدّل می‌نماید.
35بیابانها را به برکه‌های آب،
و زمینهای خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.
36مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازد
تا برای خود شهری بسازند.
37در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنند
و حاصل آن را برمی‌چینند.
38قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساخت
و نگذاشت که گلّهها و رمههای ایشان کم شوند.
39چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنان
شکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،
40خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیل
و در ویرانهها آواره ساخت.
41امّا نیازمندان را از رنج رهانید
و تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّهها زیاد کرد.
42مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند،
امّا شریران خاموش می‌گردند.
43خردمندان به اینها دقّت کنند
و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.
اکنون انتخاب شده:
مزامیر 107: TPV
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.