آیات محبوب کتاب مقدس از لوقا 14

به اشتراک گذاشتن

«هَرکَ پهلو مه بیاد و اَ بَپُ مُمِش، زنی، چوکُش، و کاکائُش و دادائُش و حتی اَ جُنُ خو نَگذرَه، ناتون شاگرد مه بَشِت.

هَرکَ صلیبُ خو نَسِت و دُمبال مه نیاد، ناتون شاگرد مه بَشِت.

چون هَرکَ به خویی گَپ بِگینِت، کوچِک اِبو و هَرکَ افتاده بَشِت سربلند اِبو.»

و همیطو، هیچِتا اَ شما، تا اَ تَمُنی اُنچه که ایشَه دَس نَکِشِت، ناتون شاگرد مه بَشِت.

اَ شما کِن که کَصد ایبَشِت برج بِسازِت ولی اَوِّل نانینگِه حساب و کتاب ناکُن که بیگینه اِتون برجُ کامل درست بُکنت یا نه؟ چون اگه شالدِه بِکَنت ولی نَتونت کاملی بُکنت، هَرکَ بیگینه، رِشخَندِش اَکُنتُ، اَگِت: ”ایی آدم شروع وا درست کِردِن ایکه، ولی اینِتونِست تَمُنی بُکنت!“

ولی وختی دعوتی اَدِی، به فَخیرُ، فلجُ، لَنگُ و کورُن دعوت بُکن و خیر اَگینی؛ چون اُشُ چیزی شُنی که به تو پس هادَن، و بِی هِمی خاطر تو عوضِ کارِت توو روزی اَگیری که آدموی عادل زنده اَبِن.»

«نِمِک خُبِن، ولی اگه مِزَه خو اَ دَس هادِه دگه چطو اِبو سوری بُکنی؟ دگه نه به دردِ خاک اَخارِه و نه اِتون کود بَشِت؛ فَکَه بایه در بریزی. هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت!»