آیات محبوب کتاب مقدس از Маркус 5

به اشتراک گذاشتن

– Ҡыҙым! Һине ышаныуың һауыҡтырҙы. Бар, имен йөрө, сиреңдән ҡотолдоң, – тине уға Ғайса.

Араларында ун ике йыл буйы ҡан китеүҙән яфаланған бер ҡатын бар ине. Ул, бар мөлкәтен исрафлап бөтөп, мең ғазап сигеп, күп табиптарҙа дауаланып ҡараһа ла, бер файҙаһын да күрмәгән, хәле насарлана ғына барған.

Ҡан ағыуы шунда уҡ туҡтаны, ҡатын һауыҡҡанын тойҙо.

Баланың ҡулынан тотоп: – Талиҫа, кум! – тине. Бының тәржемәһе: «Ҡыҙыҡай, һиңә әйтәм, тор!»

Ул ошо һүҙҙәрҙе әйткән саҡта, ғибәҙәтхана башлығы Яйростың өйөнән килеүселәр башлыҡҡа: – Ҡыҙың үлде. Ниңә Остазды мәшәҡәтләп торорға? – тинеләр. Әммә Ғайса был һүҙҙәрҙе ишетеү менән башлыҡҡа: – Ҡурҡма, бары ышан ғына! – тине.

Сөнки Ғайса яуыз рухҡа ул кешенән сығырға бойорғайны. – Исемең кем? – тип һораны унан Ғайса. – Исемем Ғәскәр, сөнки беҙ күмәк, – тип яуапланы теге