Dod o hyd i HeddwchSampl

Byw Gyda Edifeirwch

Dw i'n cofio dod â galwad ffôn i ben a gydag ochebnaid ddofn dweud, "Wel... mae e wedi digwydd."

Cyfreithiwr oedd ar ben srall y ffôn, oedd yn dweud bod fy ngwraig wedi dechrau y broses i ysgaru.

Roeddwn wedi byw efo bygythiadau o ysgaru am flynyd- Roedd doedd. 4eto, cefais fy synnu gan y newyddion ges i.

Dross y dyddiau nesaf roedd fy emosiynau dros bob man, gyda theimladau yn troi a throsi yn y meddwl a'r galon. Doeddwn i ddim eisua ysgariad. Doeddwn i ddim yn siŵr sut y byddai'r bwrdd rheol yn ymateb. Ar y pryd, yr un ig sicrwydd oedd gen i oedd, y pwysau o orfod paratoi pregeth y Sul ganlynol.

Htd yn oed wrth i'r meddwl rasio filiwn o filltiroedd yr eiliad, gwyddwn o'm mewn y gwirioneddau canlynol:

Doedd Duw ddim yn synnu yr hyn oedd wedi digwydd yn fy erbyn.

Roedd Duw yn rheoli fy mywyd - Roedd e wedi caniatáu i hyn ddigwydd i gyflawni ei gynllun a'i bwrpas ar fy nghyfer.

Reodd e wedi addo yn ei Air i fyth fy ngadael, na chefnu arna i. Roedd wedi addo sefyll ochr yn ochr â fi, ac felly, byddai popeth er fy lles dragwyddol, dim ond imi barhau i'w drystio yng gyfan gwbl.

Fe wnaeth ffeithiau'r sefyllfa, ar y pryd, greu cynnwrf. Fe wnaeth y gwirionedd digyfnewid am Dduw greu heddwch.

Bron i wyth mlynedd ar ôl galwad y cyfreithiwr, caniatawyd yn gyfreithiol yr ysgariad roedd fy ngwraig wedi'i ddymuno ganddi

Yn y blynyddoedd ddilynodd mae pobl wedi dweud wrtha i: "Mae'n gŵr siŵr dy fod yn difaru bod y briodas wedi dod i ben... dy fod wedi methu arbed y briodas... fod dy holl ymdrechion i arbed y briuodas wedi methu."

Yn allanol tawel oedd fy ateb.
yn fewnol, fy ymateb i sylwadau o'r fath yw, Wedi'i fy nhristau, do. Difaru, na.

Tra mod i'n drist fod y briodas wdi dod i ben gydag ysgariad, dydw i ddim yn byw gyda synnwyr arhosol o ddifaru. Pam? Achos gwraidd difaru yw euogrwydd he