یوحَنّا 5

فصلِ پنجُم

عیسیٰ یگ آدمِ شَل ره دَ روزِ عِید شفا مِیدیه

1بعد ازی چِیزا یگ عِیدِ یهُودیا اَمَد و عیسیٰ دَ اورُشَلیم رفت.

2دَ اورُشَلیم نزدِیکِ درگِه گوسپندو یگ حَوض بُود که دَ زِبونِ عِبرانی اُو ره «بَیتِ حِسدا»#۵‏:۲ «بَیت حِسدا» یعنی «خانِه رَحمت.» مُوگُفت. دَ گِردِ امزُو حَوض پَنج بَرَنده بُود. 3دَمزُو بَرَنده ها غَدر آدمای ناجور، کور، لَنگ و فَلج خاو مُوکد [و معطلِ شور خوردونِ آوِ حَوض مِیشِشت، 4چُون دَ وختای مُعیَن یگ ملایکِه خُداوند تاه میمَد و آو ره شور مِیدَد. هر نفری که بعد از شور خوردونِ آو اوّل دَ مَنِه حَوض مورفت، از هر ناجوری که دَشت شَفا پَیدا مُوکد.]#۵‏:۴ بعضی نُسخه ها مَتنِ داخِلِ قَوس ره دَ اَصلِ مَتن شامِل نَمُوکُنه. 5دَ اُونجی یگ آدم مَوجُود بُود که سی و هشت سال مُوشُد مرِیض بُود. 6وختی عیسیٰ اُو ره دِید که دَ اُونجی خاو اَسته و پَی بُرد که از غَدر دیر ناجور اَسته، دَزُو گُفت: ”میخاهی که جور شُنی؟“ 7آدمِ ناجور دَ جواب شی گُفت: ”صاحِب، کسی ره نَدرُم که دَ وختِ شور خوردونِ آو مَره دَ مَنِه حَوض بِندَزه؛ امی که ما حَرکت مُونُم، یَگو کسِ دِیگه از مه پیش دَ مَنِه آو مِیرَسه.“ 8عیسیٰ دَزُو گُفت: ”باله شُو، جاگِه خُو ره جَم کُو و بورُو.“ 9امُو آدم فَوراً جور شُد و جاگِه خُو ره جَم کده رَیی شُد.

امُو روز، روزِ آرام#۵‏:۹ یعنی «روزِ شَمبِه.» بُود. 10پس یهُودیا دَمزُو آدم که جور شُدُد گُفت: ”اِمروز، روزِ آرام اَسته و دَمزی روز بَلدِه تُو رَوا نِییه که بِسترِه خُو ره گِرِفته بُبری!“ 11مگم اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”امُو کس که مَره شفا دَد، دَز مه گُفت، ’بِسترِه خُو ره جَم کده بورُو.‘“ 12اُونا از شی پُرسان کد: ”کِی اَسته امُو نفر که دَز تُو گُفته، ’بِسترِه خُو ره جَم کده بورُو؟‘“ 13مگم اُو آدمِ که شَفا پَیدا کدُد، نَمِیدَنِست که اُو کِی بُود، چُون دَ اُونجی مردُم غَدر بُود و عیسیٰ دَ بَینِ ازوا گُم شُدُد. 14بعد ازُو عیسیٰ اُو ره دَ خانِه خُدا پَیدا کد و دَزشی گُفت: ”اینه، تُو جور شُدے؛ دِیگه گُناه نَکُو تاکه گِرِفتارِ چِیزِ بَدتَر ازی نَشُنی.“ 15اوخته امُو آدم رفته دَ یهُودیا خبر دَده گُفت: ”کسی که مَره شفا دَد، عیسیٰ یَه.“ 16امزی خاطر کٹه‌کَلونای یهُودی عیسیٰ ره آزار-و-اَذیَت مُوکد، چراکه امی چِیزا ره اُو دَ روزِ آرام انجام مِیدَد.

17مگم عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”رقمِیکه آتِه#۵‏:۱۷ مقصدِ عیسیٰ مسیح از «آته» دَ اِینجی «خُدا» اَسته. هر وختی که عیسیٰ مسیح دَ بارِه «آتِه خُو» گپ مِیزَنه، مقصد شی خُدا اَسته. مه تا هنوز کار مُونه، ما ام کار مُونُم.“ 18دَمزی دَلِیل یهُودیا کَلوتر دَ قَصدِ کُشتونِ ازُو بُر شُد، چراکه اُو نَه تنها روزِ آرام ره نادِیده مِیگِرِفت، بَلکِه خُدا ره ام آتِه خُو مُوگُفت و امی رقم خود خُو ره برابرِ خُدا جور مُوکد.

مقام و اِختیاراتِ عیسیٰ مسیح

19پس عیسیٰ دَ جوابِ یهُودیا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، باچه از پیشِ خود خُو هیچ کار نَمِیتنه، بَلکِه امُو کارا ره مُونه که از آتِه خُو مِینگره. هر کاری که آته مُوکُنه، باچه ام رقمِ ازُو وَری مُونه. 20چُون آته باچِه خُو ره دوست دَره و هر کاری که مُونه دَ باچِه خُو نِشو مِیدیه و ازی کده کارای بُزُرگتَر ام دَزُو نِشو مِیدیه تاکه شُمو حَیرو بُمَنِید. 21چُون امُو رقمِیکه آتِه آسمانی مُرده ها ره از قبر باله کده زِنده مُونه، باچِه شی ام امُو رقم دَ هر کسی که دِل شی شُنه، زِندگی مِیدیه. 22امچُنان، آتِه آسمانی هیچ کس ره قضاوَت نَمُونه، بَلکِه اِختیارِ قضاوَت کدو ره دَ دِست باچِه خُو دَده، 23تا پگِ مردُم باچه ره اِحترام کُنه، امُو رقم که اُونا دَ آتِه آسمانی اِحترام مُونه. کسی که دَ باچه بےاِحتِرامی کُنه، اُو دَ آتِه که اُو ره رَیی کده، ام بےاِحتِرامی مُونه.

24ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: کسی که دَ کلامِ ازمه گوش بِدیه و دَ امزُو که مَره رَیی کده ایمان بیره، زِندگی اَبَدی نصِیب شی مُوشه. اُو ملامَت-و-محکُوم نَمُوشه، بَلکِه از مَرگ نِجات پَیدا کده دَ زِندگی اَبَدی مِیرَسه. 25ما دَز شُمو راست مُوگُم: یگ زمان مییه، بَلکِه اُو زمان امی آلی رسِیده که مُرده ها آوازِ باچِه خُدا ره مِیشنَوه و اُونای که قبُول کنه، زِنده مُوشه. 26چُون امُو رقم که آتِه آسمانی سرچشمِه زِندگی یَه، امُو رقم اُو دَ باچِه خُو ام قُدرت دَده تا سرچشمِه زِندگی بَشه 27و دَزُو اِختیار دَده که قضاوَت کنه، چراکه اُو «باچِه اِنسان»#۵‏:۲۷ دَ بارِه «باچِه اِنسان» دَ کِتابِ دانیال دَ فصل ۷، آیه های ۱۳ و ۱۴ رُجوع کُنِید. اَسته. 28دَزی تورا تعجُب نَکُنِید؛ زمانی مییه که پگِ مُرده ها دَ قبرِستو آوازِ «باچِه اِنسان» ره مِیشنَوه 29و از قبر بُر مُوشه: اُونای که نیکُوکار بُوده بَلدِه زِندگی اَبَدی بَرخاست مُونه و آدمای بَدکار بَرخاست مُونه تاکه دَ جَزای خُدا گِرِفتار شُنه.

30ما از پیشِ خود خُو هیچ کار نَمیتَنُم، بَلکِه امُو رقم که مِیشنَوُم، امُو رقم قضاوَت مُونُم و قضاوَت مه عادِلانه اَسته، چراکه ما دَ فِکرِ رِضایَتِ خود خُو نِییُم، بَلکِه دَ فِکرِ رِضایَتِ امزُو اَستُم که مَره رَیی کده.

31اگه ما دَ بارِه خود خُو شاهِدی بِدُم، شاهِدی مه راست نِییه. 32لیکِن یَگو کسِ دِیگه اَسته که دَ بارِه ازمه شاهِدی مِیدیه، و ما مِیدَنُم شاهِدی که اُو دَ بارِه ازمه مِیدیه، راس اَسته. 33شُمو نفرا ره دَ پیشِ یحییٰ رَیی کدِید و اُو دَ بارِه حقِیقت شاهِدی دَد. 34اِیطور نِییه که ما دَ شاهِدی یَگو اِنسان ضرُورَت دَرُم؛ بَلکِه اِی توره ره بَلدِه ازی مُوگیُم تاکه شُمو نِجات پَیدا کنِید. 35یحییٰ رقمِ یگ چِراغ اَلّی بُود که مُوسوخت و روشنی مِیدَد و شُمو خاستِید که چند وخت ره دَ نُورِ ازُو خوش تیر کنِید.

36مگم شاهِدی که ما مِیدُم از شاهِدی یحییٰ کده بُزُرگتَر اَسته، چُون کارای ره که آتِه آسمانی دَ گَردون مه ایشته تا تَکمِیل کنُم، امُو کارا ره که انجام مِیدیُم خودون شی دَ بارِه مه شاهِدی مِیدیه که مَره آتِه آسمانی رَیی کده. 37و آتِه آسمانی که مَره رَیی کده، خود شی دَ بارِه ازمه شاهِدی دَده. شُمو هرگِز نَه آواز شی ره شِنِیدید و نَه شکل شی ره دِیدید 38و نَه ام کلامِ ازُو دَ دِل شُمو جای مِیگِیره، چُون امُو کس ره که آتِه آسمانی رَیی کده شُمو دَزشی ایمان نَمیرِید. 39شُمو نوِشته های مُقَدَّس ره خُوب مُطالِعه مُونِید، چُون فِکر مُونِید که دَ وسِیلِه ازوا شُمو مِیتنِید زِندگی اَبَدی پَیدا کُنِید، دَ حالِیکه امُو نوِشته ها دَ بارِه ازمه شاهِدی مِیدیه. 40باوجُودِ ازی ام شُمو نَمیخاهِید که پیشِ ازمه بیِید تا زِندگی اَبَدی ره پَیدا کُنِید.

41ما دَ فِکرِ پَیدا کدونِ عِزَت-و-اِحترام از مردُم نِییُم. 42علاوِه ازی، ما شُمو ره مینَخشُم و مِیدَنُم که مُحَبَتِ خُدا دَ دِل شُمو نِییه. 43ما که دَ نامِ آتِه خُو اَمَدیم، شُمو مَره قبُول نَمُونِید؛ لیکِن اگه یَگو آدمِ دِیگه دَ نامِ خود خُو بییه، شُمو اُو ره قبُول مُونِید. 44چِطور شُمو مِیتنِید که ایمان بیرِید دَ حالِیکه از یگدِیگِه خُو عِزَت-و-اِحترام میخاهِید، ولے دَ طلبِ عِزَت-و-اِحترامی که از خُدای یکتا مییه نِیَستِید.

45فِکر نَکُنِید که ما شُمو ره پیشِ آتِه آسمانی ملامَت مُونُم؛ ملامَت کُنِندِه شُمو مُوسیٰ یَه، کسی که شُمو اُمِید خُو ره دَزُو بسته کدِید. 46اگه شُمو دَ مُوسیٰ ایمان مِیدَشتِید، دَز مه ام ایمان میوُردِید، چراکه اُو دَ بارِه ازمه نوِشته کده. 47لیکِن اگه شُمو دَ نوِشته های ازُو باوَر نَدَشته بَشِید، دَ تورای ازمه چِطور باوَر مُونِید؟“

Currently Selected:

یوحَنّا 5: HAZ

Highlight

Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

Text of this book may be quoted in any form (written, visual, electronic or audio) up to and inclusive of five hundred (500) verses without express written permission of the publisher, provided the verses quoted do not amount to a complete book of the Bible nor do the verses quoted account for 25% of the total text of the work in which they are quoted. Notice of copyright must appear on the copyright page of the work as follows:

Scripture taken from Hazaragi Bible.

Learn More About Hazaragi Bible