یوحَنّا 4

فصلِ چارُم

تورِه عیسیٰ قد خاتُونِ سامِری

1وختی مَولا عیسیٰ فامِید که فرِیسیا خبر شُده که اُو از یحییٰ کده کَلو پَیرَو پَیدا کده و غُسلِ تعمِید مِیدیه، 2- اگرچِه عیسیٰ خود شی غُسلِ تعمِید نَمِیدَد، بَلکِه یارای شی مِیدَد - 3عیسیٰ یهُودیه ره ایله کده پس دَ جلِیلیه رفت.

4دَزی سَفر لازِم بُود که از منطقِه سامِره تیر شُنه. 5اُو دَ یگ شارِ سامِره دَ نامِ سوخار رسِید، دَ نزدِیکِ امزُو پَٹی زمی که یعقُوب دَ باچِه خُو یوسُف دَده بُود. 6چاهِ یعقُوب ام دَ اُونجی بُود و عیسیٰ که از زورِ راه رفتو مَنده و زِلّه شُدُد، دَ لبِ امزُو چاه شِشت؛ وخت ساعتِ شَشُمِ روز#۴‏:۶ یعنی چاشت بُود. بُود. 7دَمزُو غَیت یگ خاتُونِ سامِری اَمَد تا از چاه آو بِکشه. عیسیٰ دَزُو گُفت: ”کم وَری آو دَز مه بِدی،“ 8چُون یارای شی دَمزُو وخت بَلدِه نان خرِیدو دَ شار رفتُد. 9خاتُونِ سامِری دَزُو گُفت: ”تُو که یگ یهُودی اَستی و ما یگ خاتُونِ سامِری، چِطور شُد که از مه آو طلب مُونی؟“ امی ره گُفت از خاطری که یهُودیا قد سامِری ها شِشت و برخاست نَمُوکد. 10عیسیٰ دَ جوابِ ازُو گُفت: ”اگه تُو بخشِشِ خُدا ره مِیدَنِستی و مُوفامِیدی که کِی اَسته که از تُو آو طلب مُونه، تُو ازُو طلب مُوکدی و اُو دَز تُو آبِ حَیات مُوبخشِید.“ 11خاتُو دَزُو گُفت: ”صاحِب، تُو ڈوله نَدَری و چاه ام چُقُور اَسته. پس امُو آبِ حَیات ره از کُجا مُونی؟ 12آیا از بابه‌کَلون مو یعقُوب که امی چاه ره دَز مو دَد و از آوِ امزی چاه خود شی و باچه های شی، گلّه و رَمِه شی خورد، تُو بُزُرگتَر اَستی؟“ 13عیسیٰ دَزُو گُفت: ”هر کسی که ازی چاه آو وُچی کنه، بسم تُشنه مُوشه، 14مگم هر کسی که امزُو آوِ که ما دَز شی مِیدُم وُچی کنه، اُو دِیگه هرگِز تُشنه نَمُوشه. چُون امُو آو ره که ما دَزُو مِیدُم دَ وجُود شی یگ چشمِه آبِ حَیات جور مُوشه که تا زِندگی اَبَدی بُلبُلاغ مُونه.“ 15خاتُو دَزُو گُفت: ”صاحِب، دَز مه امزُو آو بِدی تاکه دِیگه تُشنه نَشُنُم و تمامِ راه تا اِینجی پُشتِ آو نَیُم.“ 16عیسیٰ دَزُو گُفت: ”بورُو، شُوی خُو ره کُوی کده اِینجی بیَر.“ 17خاتُو دَ جوابِ ازُو گُفت: ”ما شُوی نَدَرُم.“ عیسیٰ گُفت: ”امی تورِه تُو راست اَسته که گُفتی: ’ما شُوی نَدَرُم.‘ 18پَنج دفعه تُو شُوی کدے و امُو مردی ره که آلی دَری اُو شُوی تُو نِییه. اِی گب تُو راسه.“ 19خاتُو دَزُو گُفت: ”صاحِب، ما فِکر مُونُم که تُو پَیغمبر اَستی. 20بابه کَلونای مو دَمزی کوه عِبادت مُوکد و شُمو مردُم مُوگِید، جای که باید دَزشی عِبادت شُنه دَ اورُشَلیم اَسته.“ 21عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اَی خاتُو، دَز مه باوَر کُو، زمانی مییه که مردُم آتِه آسمانی ره نَه دَ اِی کوه عِبادت مُونه و نَه ام دَ اورُشَلیم. 22شُمو سامِری ها چِیزی ره عِبادت مُونِید که نَمِینَخشِید؛ مگم مو امُو ره عِبادت مُونی که مینَخشی، چراکه نِجاتِ بَشر دَ وسِیلِه قَومِ یهُود مییه. 23یگ زمان مییه، بَلکِه اُو زمان اَمِیالی اَمَده که عِبادت کُنِنده های حقِیقی آتِه آسمانی ره دَ روح و راستی عِبادت مُونه، چراکه آتِه آسمانی امُو رقم عِبادت کُنِنده ها ره میخایه. 24خُدا روح اَسته و کسای که اُو ره عِبادت مُونه باید دَ روح و راستی عِبادت کُنه.“ 25خاتُو دَزُو گُفت: ”ما مِیدَنُم که مسیح#۴‏:۲۵ مسیح یعنی «اِنتِخاب شُدِه خُدا.» مییه؛ غَیتِیکه اُو بییه، اُو مو ره از تمام چِیزا با خبر مُونه.“ 26عیسیٰ دَزُو گُفت: ”ما که قد تُو توره مُوگُم، امُو اَستُم.“#۴‏:۲۶ بَلدِه فامِیدونِ «ما ... امُو اَستُم» دَ کِتابِ خرُوج فصل۳ آیِه ۱۴ رُجوع کُنِید.

27دَمزُو غَیت یارای شی اَمَد و تعجُب کد که اُو قد یگ خاتُو توره مُوگیه، مگم هیچ کس نَگُفت که ”چی کار دَشتی؟“ یا ”چرا قد ازُو خاتُو توره مُوگُفتی؟“ 28پس امُو خاتُو کُوزِه خُو ره دَ اُونجی ایله کد و دَ شار رفته دَ مردُم گُفت: 29”بیِید یگ آدم ره بِنگرِید، هر کاری ره که ما ازی پیش کدُدُم، دَز مه گُفت. آیا اُو مسیح نِییه، یا اَسته؟“ 30اُونا از شار بُر شُده دَ دِیرِ عیسیٰ اَمَد.

31دَمزُو غَیت یارای عیسیٰ دَرَو مُوگُفت: ”اُستاد، نان نوشِ جان کُو.“ 32مگم اُو دَزوا گُفت: ”ما نانی بَلدِه خوردو دَرُم که شُمو دَ بارِه ازُو خبر نَدَرِید.“ 33پس یارای شی قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”آیا یَگو کس دَزُو نان اَوُرده بَشه؟“ 34عیسیٰ دَزوا گُفت: ”نانِ ازمه امی اَسته که خاستِ امزُو ره که مَره رَیی کده، دَ جای بیرُم و کارای شی ره تَکمِیل کنُم. 35آیا شُمو نَمُوگِید که تا وختِ دِرَو چار ماهِ دِیگه مَنده؟ ولے ما دَز شُمو مُوگُم که سر#۴‏:۳۵ دَ جای «سر» دَ زِبونِ یونانی «چِیما» نوِشته یَه. خُو ره باله کده کِشت ها ره توخ کُنِید که زَرد شُده و وختِ دِرَو شی امی‌آلی اَسته. 36کسی که دِرَو مُونه مُزد خُو ره مِیگِیره و بَلدِه زِندگی اَبَدی ثَمر جَم مُونه. دَمزی رقم کِشت کُنِنده و دِرَوگر هر دُو یگ جای خوشحال مُوشه. 37دَ اِینجی امُو مَثَل راس اَسته که مُوگه: ’یگ نفر کِشت مُونه و دِیگه کس دِرَو.‘ 38ما شُمو ره رَیی کدُم تا امُو کِشت ره دِرَو کنِید که شُمو بَلدِه ازُو زَحمت نَکشِیدِید. دِیگرو زَحمتِ ازُو ره کشِید و شُمو دَ حاصِلِ زَحمتِ ازوا شرِیگ شُدِید.“

39غَدر مردُمِ سامِری دَمزُو شار بخاطرِ شاهِدی امزُو خاتُو دَ عیسیٰ ایمان اَوُرد که گُفتُد: ”هر کاری که کدُدُم، تمام شی ره دَز مه گُفت.“ 40پس وختِیکه سامِری ها دَ دِیرِ عیسیٰ اَمَد، اُونا اُو ره شَلّه شُد که قد ازوا بُمَنه و عیسیٰ دُو روز قد ازوا مَند 41و غَدر مردُمِ دِیگه از خاطرِ کلامِ خود شی، دَزُو ایمان اَوُرد. 42اُونا دَمزُو خاتُو گُفت: ”از آلی، دِیگه از خاطرِ گپای ازتُو نِییه که مو دَزُو ایمان دَری، بَلکِه خودون مو شِنِیدے و آلی مُوفامی که اینَمی آدم واقعاً نِجات دِهِندِه دُنیا اَسته.“

43بعد امزُو دُو روز، عیسیٰ ازُونجی سُونِ جلِیلیه رفت، 44چُون خود شی گُفتُد: ”پَیغمبر دَ منطقِه خود خُو#۴‏:۴۴ اِمکان دَره که مقصدِ عیسیٰ دَ بارِه «مُلکِ خود خُو» منطقِه یهُودیه بَشه، چُون اُو دَ شارِ بَیت-لَحَمِ یهُودیه تَوَلُد شُدُد. امچُنان دَ لُوقا فصلِ ۲ رُجوع کُنِید. قدر نَدره.“ 45مگم وختِیکه اُو دَ جلِیلیه رسِید، مردُمِ جلِیلیه غَدر اُو ره خوشامد و پیشامد کد، چُون تمامِ کارای ره که دَ اورُشَلیم دَ روزِ عِید کدُد، اُونا دِیدُد، چراکه اُونا ام دَ وختِ عِید دَ اُونجی رفتُد.

46پس عیسیٰ بسم دَ قانای جلِیلیه اَمَد، دَمزُو جای که آو ره دَ شرابِ انگُور تَبدِیل کدُد.

دَمزُو غَیت دَ کَفرناحُوم باچِه یگ کارمَندِ حُکُومت سخت ناجور بُود. 47وختی امُو کارمَند شِنِید که عیسیٰ از یهُودیه دَ جلِیلیه اَمَده، اُو پیش شی رفت و خاهِش کد که اَمَده باچِه شی ره که دَ حالِ مُردو یَه، شفا بِدیه. 48عیسیٰ دَزُو گُفت: ”تا شُمو مُعجزه ها و چِیزای عجِیب نَنگرِید، ایمان نَمیرِید.“ 49کارمَندِ حُکُومت دَزُو گُفت: ”صاحِب، پیش ازی که باچِه مه بُمُره بیه که بوری.“ 50عیسیٰ دَزُو گُفت: ”بورُو، باچِه تُو زِنده مُومَنه.“ امُو آدم دَ کلامِ عیسیٰ اِعتبار کد و سُون خانِه خُو رَیی شُد. 51دَ حالِیکه سُون خانِه خُو مورفت، غُلامای شی دَ دَمِ راهِ ازُو اَمَد و گُفت: ”باچِه تُو زِنده یَه.“ 52کارمَندِ حُکُومت ازوا پُرسان کد: ”چی غَیت و دَ کُدَم ساعت باچه خُوب شُد؟“ اُونا دَزُو گُفت: ”دِیروز ساعتِ یگ بَجِه بعد از چاشت تَو اُو ره ایله کد.“ 53اوخته آتِه باچه پَی بُرد که دَمزُو ساعت عیسیٰ گُفتُد: ”باچِه تُو زِنده مُومَنه.“ پس خودِ امزُو آدم و پگِ خانَوار شی ایمان اَوُرد. 54و اِی مُعجزِه دوّمِ عیسیٰ بعد از اَمَدون شی از یهُودیه دَ جلِیلیه بُود.

Currently Selected:

یوحَنّا 4: HAZ

Highlight

Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

Text of this book may be quoted in any form (written, visual, electronic or audio) up to and inclusive of five hundred (500) verses without express written permission of the publisher, provided the verses quoted do not amount to a complete book of the Bible nor do the verses quoted account for 25% of the total text of the work in which they are quoted. Notice of copyright must appear on the copyright page of the work as follows:

Scripture taken from Hazaragi Bible.

Learn More About Hazaragi Bible