انجیل متی 24

آخره زمانه نشانان

1وقتی که عیسی معبدنه بَرشه، و شیرده، شاگردش چوه وَر بامنده تا معبده بناآن اَوه آماننده. 2امّا عیسی اَوان نه باتشه: «همه‌ی اِم بنایان ویندرا؟ حقیقتا، شاما نه واجم، دَ سِگی سِگ سرک نمانه، بلکم همه اَربی و ویرانَه بی.»

3وختی عیسی زیتونه کوه سر نشته به، چوه شاگرده خلوتکی چه وَر بامنده و باتشانه: «آما نه باجه کینی اِم اتفاقه دگننده و اِشته آمیینه نشانه و آخر زمانه آمینه نشانه چیه؟» 4عیسی جواو بدا: «ویراجین ببا که گمراه مَبا. 5چون پر کسه چِمن نامه نه آینده و واجنده، ”از مسیح موعود اِسم“ و پر آدمان گمراه کرنده. 6شاما جنگان خبر اَشنَوا و جنگان شایعات شاما گوش آرَسه. ویراجین ببا تشویش آمبا، چون اِنجوره گَه بیبی، ولی اِم حلا آخر دنیا نی. 7قومی علوده قومه سر و مملکتی علوده مملکت سر جنگ کرنده. و قحطی و دیمَه لَرزه مختلف یاگا آنک آیه. 8امّا اِمه همه فقط زندَنه داجه شروعه که داجان فاصله کمتر و کمتر بینده.

9«اَدمی شاما دشمنان تسلیم کَرنده تا عذاب بینا، و شاما کوشنده. همه‌ی قومه چِمن نامه واسنه شاماک متنفر بینده. 10اَ روجانک خیلی اِشتن ایمانک آگردنده، و هَندیگره خیانت کَرِنده و هندیگرک متنفر آبینده. 11پر دروعین پیغمبران آیِنده و خیلیان گمراه کرنده. 12بدی پر آبیینه واسنه، پر آدمان محبت کم آبی. 13امّا هر کسی تا آخر تُو بوعره، نجات پیدا کره. 14و خدا پادشاهی شاده خبر تمام دنیاک اعلام بی تا همه‌ی قومان را شهادتی بیبی. اَدمی دنیا آخِر آرَسه.

15«پس وقتی اَ ’ویرانه کرار زشت و نجسه‘ که دانیال پیغمبره چَوه دربارش نیویشته،‌ بینا که مقدس یاگاک نییَشانا، 16اَ موقع اَوه ای که یهودیَک اِسنده، کوهان را دوَزنده؛ 17و اَ کسی که کییه بانه سرک بیبی، چیی اَکَتَنه را، جیر ماییه؛ 18و اَ کسی که زَمین سرک بیبی، اِشتن قبا اَکَتَنه را آمگرده کییه. 19وای به حال زلیانی که اَ روجانک اِوِرنده و اَ زلیانی که خوردن شت دینده! 20دعا بِکَراه که شاما دِوَشتَن زمسانک یا مقدسه شنبه روجک مَبی. 21چون اَدَمی ایزه پیله مصیبتی اتفاق دگنه که چه شوار دنیا شروع بیننه تا اِسا اتفاق دگسَه نی، و هرگزین اتفاق دنگنه. 22اگم خدا اَ روجان کوتاه مَکَره، هیچ بشری جان سالم بدر نبره. امّا خدا اِشتن انتخاب آبییاران واسنه اَ روجان کوتاه کَره.

23«اَ دمیک، اگم کسی شاما نه باجه، ”دیسا، مسیح موعود اِنگارکه!“ یا ”مسیح موعود اَگارکه!“ باور مکرا. 24چون دروعین مسیحان و دروعین پیغَمبره هِیزنده و عجیب کاران و پیله معجزاتی کرنده ایزه که اگم تانسشانه، انتخاب بیاران نی گمراه کردشانه. 25دیَسا، پَران تر شاما نه باتِمه. 26پس اگم شامانه باجنده دیَسا، ”مسیح موعود بیابانکه“ اَگا مشا؛ و اگم باجنده دیسا، ”مسیح موعود اتاق دلکه،“ باور مکرا. 27چون اَجوره که اِردِلم آسمانه شرقک بی و چوه نور تا غرب آرسه، انسانه زا آمیین نی ایزه بی. 28هر یاگاک که لاشه‌ای بیبی، لاشخوره اَگا بیدا آبینده.

29«اَلبَحَل، اَ مصیبته روجان پَش

«اُفتوعه تاریک آبییه

و مانگ نی د نور ندییه؛

آستارَه آسمانک جیگیننده،

و اَ قدرتانی که آسمانش محکم نییا داشتنده لرزنده.

30اَدمی انسانه زا نشانه آسمانک ظاهر بییَه و همه‌ی دنیا قبیله اِشتن سینه سرک اَرَکوعنده، و انسانه زا ویننده که قدرت و پره جلالنه، آسمانه اَبران سرک آیه. 31و انسان زا اِشتن فرشته ان شیپوره بلنده صَصنه خرسانه و فرشته ان چه انتخاب آبیاران دنیا چهار گوشَه نه، آسمانه اِم سرنه تا اَ سر بیدا آگیرنده.

32«اِسا، انجیله دارک اِم درسه بیگیرا: هر وقت چه لاخهان تیشه بیزی، لیو آدینده، زانا که توسانه نزدیکا. 33ایزه نی، وقتی که همه‌ی اِم چیه ران بینده بزانا که انسان زا نزدیکه، بَره بنکه. 34حقیقتا، شامانه واجم، تا همه‌ی اِم چیه اتفاق دمگننده، اِم نسل اَز بین نیشی. 35آسمان و زمین از بین شینده، امّا چِمن لاوَان هرگز از بین نیشینده.

هیچکس اَ روج و ساعته نزانه

36«هیچکس اَ روج و ساعته نزانه جز آسمانیه په؛ حتی آسمانه فرشته و زا نی اَوه نزاننده. 37انسانه زا آمیین زمان، نوح پیغمبره زمانه شوار بی. 38اَ روجانک، تا اَ روجی که نوح پیغمبر کشتی دله دیشی، یعنی پیش از اِم که سیل بایه، مردمه خَردَردِه و آخَرَدرده، زنشان بَردرده و شو شسنده 39و نزانسردشانه چه اتفاقی گه دگنه. تا اِم که سیل بامه و اَوش همبلنه اِشتن نه ببردنده. انسانه زا آمیین نی ایزه بی. 40اَ روجانک دو گله مردکی که زمی سرک اِسنده، اییه بَرنده و اَدَرینه وا نَیینده. 41و دو گله زلی که گندمه دسه آسیا کَرِدرنده، اییه بَرنده و اَدَرینه وا نَینده. 42پس آگا ببا، چون نِزانا شاما خداوند چه روجی آیه. 43اِمه بِزانا که اگم کییه صاحاب زانسِشه دزد چه ساعتی شوک آیه، آگا مانده و نَشتِشِه چه کییک دزدی بکرنده. 44پس شاما نی آماده ببا، چون انسان زا، ساعتی را آیه که شاما چه انتظاره ندارا.

45«پس اَ نوکر امین و دانا کیه که، چه ارباب اَوه اِشتن کییه آدمان سرپرست کردشه تا چوان غذا وقتنه آدَیه؟ 46خَسه اَ نوکری ببا که وقتی چوه اَرباب آگَرده، اَوه کاره سر بینه. 47یقین بزانا که چَه ارباب اَوه اِشتن همه‌ی دارایی سرپرست کره. 48امّا اَگم اَ نوکر، شرور بیبی و اِشتن نه فکر بکره که ”چِمن ارباب اَره تر آیه“ 49و علوده نوکران بزنه و عرق آخَران نه بخره و آخَره، 50اَ موقع که چه ارباب اَ روج و ساعتی که اَ اَوک خبر دار نی آیه 51اَوه وسطنه اَوزارنه، و اَوه دودیمان یاگاک درَنه، اَ یاگایی که برَمنده و دندان دندانان سرک سخ دینده.

Currently Selected:

انجیل متی 24: TIT

Highlight

Copy