نامَه رومِنیا 8
8
زندگی تِی روح خدا
1پَ اَلَه اَسِی آنایاکِه تِی مسیحْ عیسی هِت، هیچ محکومیتی نی، 2اَسِی که تِی مسیحْ عیسی، شریعتِ روح زندگی، اُ شما از کانون گناه و مرگ آزاد اُشکِردِ؛ 3اَسِی که خدا کَریا اَنجوم اُشدَدِ که شریعت وَخاطر جسم ضعیف، اُشنِشابو اَنجوم هادَ، خدا اُ پُسُش وَ شَکل جسم گُنَهکار و اَسِی گناه اُشفِرِستَ و آنا گناها تِی جسم محکوم اُشکِه، 4تا مِ چِی‌یَی وَلمی که شریعت شَئِست، تِی اَما اُ اَنجوم بِرَسِه، تِی اَمایی که طِبک روح خدا رفتار اَکنِم نِه طِبک جسم.
5اَسِی که کسِی که طِبک جسم زندگی اَکنِت فکریاشو لِی چِی‌یَی جسمانیه، ولی کسِی که طِبک روح خدا زندگی اَکنِت فکریاشو لِی چِی‌یَی روحانیه. 6آخر عاکبت دل بَستَه اُ چِی‌یَی جسمانی، مرگِه و آخر عاکبت پیروی از چِی‌یَی روحانی، زندگی و صلح و سلامتیه. 7اَسِی که فکری که لِی جسم نَدَ بُدِ، خاد خدا دشمنی اَکو، اَسِی که از شریعت خدا اطاعت ناکو، که واکعاً هم اُشناشابِه اطاعت بِکو، 8کسِی که زِرِ سلطَهِ جسم هِت، شُناشابِه خدائا خشنود بِکنِت.
9با اِکِه شما زِرِ سلطَهِ جسم نِهی، بلکه زِرِ سلطَهِ روح خدا هی، البته اَگَه روح خدا تِی شما آمودِ. هرکَه روح مسیحا اُشنی، آنا مال مسیح نی. 10ولی اَگَه مسیح تِی وجودتوئِه، با اِ حالا که بَدنتو وَخاطر گناه مُردِه، ولی وَخاطر صالح اُ حساب اُندَتو، روح خدا اَسِی شما زندگیه. 11اَگَه روح آناکِه اُ عیسی از مُردَیّا زندَه شاکِه تِک شما آمودِ، آناکِه مسیح عیسی‌ئا از مُردَیّا زندَه شاکِه، اُ واسطَهِ روح خوش که تِک شما آمودِ، اُ بَدَنِی فانِنِ شما هم زندگی اَدَ.
12پَ اَی کاکَیّا، اَما زِرِ دِینِم، ولی نِه زِرِ دِین جسم، تا طِبک جسم زندگی بِکنِم. 13اَسِی که اَگَه طِبک جسم زندگی بِکنی اَمِری؛ ولی اَگَه اُ واسطَهِ روح خدا، کَرِی بَدَنا بِکشی، زندگی اَکنی. 14اَسِی که هَمَهِ آنایاکِه اُ واسطَهِ روح خدا هدایت اَبِت، پُسِی خدا هِت. 15اَسِی که روح بَردگی اُ شما دَدَ نِبُدِ تا دَفَیدو تِی تِرس بِفتی، بلکه تِی مَکام پُسیا، روح فرزندخوندگی اُ شما دَدَ بُدِ که اُ واسطَهِ آنا جار اَزنِم: «اَبّا، با.» 16روح خدا خوش خاد روح اَما شهادت اَدَ که اَما اولادِی خدا هِم. 17و اَگَه اولادیا هِم، پَ وارث هم هِم، یعنی وارثِی خدا و هم‌ارث خاد مسیح. وَ شرطی که اَما هم خاد آنا عذاب بِکَشِم، تا اَما هم تِی جلالُش شریک بِم.
شکوه و جلال آیندَه
18اَسِی که وَ نظرُم، عذابِی که تِی اِ زَمونائِه، خاد جلالی که کَرارِ اَسِی اَما آشکار بِبِه، کابِل مکایسَه نی. 19اَسِی که خلکت وَ بُری شوک و ذوک منتظر آشکار بُدَئِه پُسِی خدائِه. 20اَسِی که خلکت مطیع بطالت بو، نِه وَ خواستَهِ خوش بلکه وَخاطر مِ کسی که اُ آنا مطیع اُشکِه، وَ اِ امیدا که 21خلکت خوش از اسارتُش اُ فساد خلاص اَدَبِه، و تِی آزادِنِ پُر جلال اولادِی خدا شریک اَبِه.
22اَسِی که اَما اَدانِم که تَموم خلکت تا هَمِ آلَه اُمرَییَه تِی یَک دردی چُن درد زایمون نالِش اَکو. 23و نِه فَکَط خلکت، بلکه اَما خومو هم که ثَمَرَهِ اوّل روح خدائا مُهَه، هَموناکِه وَ شوک و ذوک منتظر اِ هِم که تِی مَکام پُسیا، اُ فرزندخوندگی کَبول بِبِم، یعنی آزادی از بَدَنیامو، تِی وجودمو نالِش اَکنِم. 24اَسِی که وَ اِ امیدا نجات پیدا مُکِه. اَلَه امیدی که دِدَ اَبِه، دِگَه امید نی. اَسِی که کِی که اُ مِ چِی که دِدای امید اُشبِه؟ 25ولی اَگَه اُ چِی امید مُهَه که نابِنِم، وَ صبر چَش انتظارُش هِم.
26و هَمینا هم روح خدا تِی ضعفمو کُمَکمو اَکو، اَسِی که اَما نادانِم اَسِی چه چِی باید دعا بِکنِم. ولی روح خدا خوش وَ نالِشِی که وَ کلمَه‌یّا نابِه بِگائِش، اَسِی اَما شفاعت اَکو. 27آناکِه دلیائا اَدَکاوِ، فکر روحا اَدو، اَسِی که روح طِبک اِرادَهِ خدا اَسِی آنایایی که اُ مسیح ایمون شُهَه شفاعت اَکو.
28و اَما اَدانِم که در حَک آنایایی که خاطر خدائا شُئِه و طِبک اِرادَهِ خدا دعوت بُدِستِت، هَمَهِ چِی‌یا اُمرَییَه اَسِی خیریتشو کَر اَکو. 29اَسِی که خدا اُ آنایایی که از کَبل اُششِناسی، اُ آنایا از کَبل هم معین اُشکِه تا وَ شَکل پُسُش بِت، تا اینا پُسُش بین بُری از کاکَیّا، پُس اوّل بِه. 30و اُ آنایایی که از کَبل معین اُشکِه، دعوت هم اُشکِه؛ و اُ آنایایی که دعوت اُشکِه، صالح هم شُ حساب اَئو؛ و اُ آنایایی که صالح شُ حساب اَئو، عزّت هم اُشدَ.
31پَ اُ اِ چِی‌یا چه ماشابِه بِگائِم؟ اَگَه خدا خاد اَمائِه، کِی که اُشبِشابِه وَ ضد اَما بِه؟ 32آناکِه پُسُش مُضایقَه اُشنِکِه، بلکه اُ آنا تِی رَهِ هَمَهِ اَما تسلیم اُشکِه، چینا خاد آنا هم، مَچیا وَ دست و دلوازی اُ اَما نادَ؟ 33کِی که شَشابِه اُ انتخاب بُدَئِی خدا تهمت بِزاد؟ خدائِه که اُ آنایا صالح اُ حساب دارِ! 34کِی که محکومشو بِکو؟ مسیحْ عیسی که مُرد، وَ نِه فَکَط اِ بلکه زندَه آبو. آناکِه اُ دست راست خدائِه، آنائِه که واکعاً اَسِی اَما شفاعت اَکو! 35کِی کِه اُ اَما از محبت مسیح جدا بِکو؟ مصیبت یا پریشونی یا آزار و اذیت یا کَحطی یا لُختی یا خطر یا شمشیر؟ 36هَموناکِه تِی کتاب زَبور داوود نوشتَه بُدِ:
«اَما وَخاطر تو کُل راز، خاد مرگ روبَرو هِم،
اُ اَما چُن کَهرِی چَش اَکنِت که اَسِی اُ کارد دَدَ شُبُردات.»
37نَه، اَما تِی هَمَهِ اِ چِی‌یا، از آنایایی که پیروز اَبِت هم سَرتَه هِم، اُ واسطَهِ آناکِه اُ اَما محبت اُشکِه. 38اَسِی که مطمئنام که نِه مرگ و نِه زندگی، نِه فرشتَه‌یّا و نِه حاکمیا، نِه چِی‌یَی زَمون آلَه و نِه چِی‌یَی که اِلا مِم بعد اَدا، نِه کُدرتیا، 39نِه بلندی و نِه بُدوری، و نِه هیچ چِیدو تِی تَموم خلکت، اُشناشابِه اُ اَما از محبت خدا که تِی خداوندمو مسیحْ عیسائِه، جدا بِکو.
Currently Selected:
نامَه رومِنیا 8: LAB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
نامَه رومِنیا 8
8
زندگی تِی روح خدا
1پَ اَلَه اَسِی آنایاکِه تِی مسیحْ عیسی هِت، هیچ محکومیتی نی، 2اَسِی که تِی مسیحْ عیسی، شریعتِ روح زندگی، اُ شما از کانون گناه و مرگ آزاد اُشکِردِ؛ 3اَسِی که خدا کَریا اَنجوم اُشدَدِ که شریعت وَخاطر جسم ضعیف، اُشنِشابو اَنجوم هادَ، خدا اُ پُسُش وَ شَکل جسم گُنَهکار و اَسِی گناه اُشفِرِستَ و آنا گناها تِی جسم محکوم اُشکِه، 4تا مِ چِی‌یَی وَلمی که شریعت شَئِست، تِی اَما اُ اَنجوم بِرَسِه، تِی اَمایی که طِبک روح خدا رفتار اَکنِم نِه طِبک جسم.
5اَسِی که کسِی که طِبک جسم زندگی اَکنِت فکریاشو لِی چِی‌یَی جسمانیه، ولی کسِی که طِبک روح خدا زندگی اَکنِت فکریاشو لِی چِی‌یَی روحانیه. 6آخر عاکبت دل بَستَه اُ چِی‌یَی جسمانی، مرگِه و آخر عاکبت پیروی از چِی‌یَی روحانی، زندگی و صلح و سلامتیه. 7اَسِی که فکری که لِی جسم نَدَ بُدِ، خاد خدا دشمنی اَکو، اَسِی که از شریعت خدا اطاعت ناکو، که واکعاً هم اُشناشابِه اطاعت بِکو، 8کسِی که زِرِ سلطَهِ جسم هِت، شُناشابِه خدائا خشنود بِکنِت.
9با اِکِه شما زِرِ سلطَهِ جسم نِهی، بلکه زِرِ سلطَهِ روح خدا هی، البته اَگَه روح خدا تِی شما آمودِ. هرکَه روح مسیحا اُشنی، آنا مال مسیح نی. 10ولی اَگَه مسیح تِی وجودتوئِه، با اِ حالا که بَدنتو وَخاطر گناه مُردِه، ولی وَخاطر صالح اُ حساب اُندَتو، روح خدا اَسِی شما زندگیه. 11اَگَه روح آناکِه اُ عیسی از مُردَیّا زندَه شاکِه تِک شما آمودِ، آناکِه مسیح عیسی‌ئا از مُردَیّا زندَه شاکِه، اُ واسطَهِ روح خوش که تِک شما آمودِ، اُ بَدَنِی فانِنِ شما هم زندگی اَدَ.
12پَ اَی کاکَیّا، اَما زِرِ دِینِم، ولی نِه زِرِ دِین جسم، تا طِبک جسم زندگی بِکنِم. 13اَسِی که اَگَه طِبک جسم زندگی بِکنی اَمِری؛ ولی اَگَه اُ واسطَهِ روح خدا، کَرِی بَدَنا بِکشی، زندگی اَکنی. 14اَسِی که هَمَهِ آنایاکِه اُ واسطَهِ روح خدا هدایت اَبِت، پُسِی خدا هِت. 15اَسِی که روح بَردگی اُ شما دَدَ نِبُدِ تا دَفَیدو تِی تِرس بِفتی، بلکه تِی مَکام پُسیا، روح فرزندخوندگی اُ شما دَدَ بُدِ که اُ واسطَهِ آنا جار اَزنِم: «اَبّا، با.» 16روح خدا خوش خاد روح اَما شهادت اَدَ که اَما اولادِی خدا هِم. 17و اَگَه اولادیا هِم، پَ وارث هم هِم، یعنی وارثِی خدا و هم‌ارث خاد مسیح. وَ شرطی که اَما هم خاد آنا عذاب بِکَشِم، تا اَما هم تِی جلالُش شریک بِم.
شکوه و جلال آیندَه
18اَسِی که وَ نظرُم، عذابِی که تِی اِ زَمونائِه، خاد جلالی که کَرارِ اَسِی اَما آشکار بِبِه، کابِل مکایسَه نی. 19اَسِی که خلکت وَ بُری شوک و ذوک منتظر آشکار بُدَئِه پُسِی خدائِه. 20اَسِی که خلکت مطیع بطالت بو، نِه وَ خواستَهِ خوش بلکه وَخاطر مِ کسی که اُ آنا مطیع اُشکِه، وَ اِ امیدا که 21خلکت خوش از اسارتُش اُ فساد خلاص اَدَبِه، و تِی آزادِنِ پُر جلال اولادِی خدا شریک اَبِه.
22اَسِی که اَما اَدانِم که تَموم خلکت تا هَمِ آلَه اُمرَییَه تِی یَک دردی چُن درد زایمون نالِش اَکو. 23و نِه فَکَط خلکت، بلکه اَما خومو هم که ثَمَرَهِ اوّل روح خدائا مُهَه، هَموناکِه وَ شوک و ذوک منتظر اِ هِم که تِی مَکام پُسیا، اُ فرزندخوندگی کَبول بِبِم، یعنی آزادی از بَدَنیامو، تِی وجودمو نالِش اَکنِم. 24اَسِی که وَ اِ امیدا نجات پیدا مُکِه. اَلَه امیدی که دِدَ اَبِه، دِگَه امید نی. اَسِی که کِی که اُ مِ چِی که دِدای امید اُشبِه؟ 25ولی اَگَه اُ چِی امید مُهَه که نابِنِم، وَ صبر چَش انتظارُش هِم.
26و هَمینا هم روح خدا تِی ضعفمو کُمَکمو اَکو، اَسِی که اَما نادانِم اَسِی چه چِی باید دعا بِکنِم. ولی روح خدا خوش وَ نالِشِی که وَ کلمَه‌یّا نابِه بِگائِش، اَسِی اَما شفاعت اَکو. 27آناکِه دلیائا اَدَکاوِ، فکر روحا اَدو، اَسِی که روح طِبک اِرادَهِ خدا اَسِی آنایایی که اُ مسیح ایمون شُهَه شفاعت اَکو.
28و اَما اَدانِم که در حَک آنایایی که خاطر خدائا شُئِه و طِبک اِرادَهِ خدا دعوت بُدِستِت، هَمَهِ چِی‌یا اُمرَییَه اَسِی خیریتشو کَر اَکو. 29اَسِی که خدا اُ آنایایی که از کَبل اُششِناسی، اُ آنایا از کَبل هم معین اُشکِه تا وَ شَکل پُسُش بِت، تا اینا پُسُش بین بُری از کاکَیّا، پُس اوّل بِه. 30و اُ آنایایی که از کَبل معین اُشکِه، دعوت هم اُشکِه؛ و اُ آنایایی که دعوت اُشکِه، صالح هم شُ حساب اَئو؛ و اُ آنایایی که صالح شُ حساب اَئو، عزّت هم اُشدَ.
31پَ اُ اِ چِی‌یا چه ماشابِه بِگائِم؟ اَگَه خدا خاد اَمائِه، کِی که اُشبِشابِه وَ ضد اَما بِه؟ 32آناکِه پُسُش مُضایقَه اُشنِکِه، بلکه اُ آنا تِی رَهِ هَمَهِ اَما تسلیم اُشکِه، چینا خاد آنا هم، مَچیا وَ دست و دلوازی اُ اَما نادَ؟ 33کِی که شَشابِه اُ انتخاب بُدَئِی خدا تهمت بِزاد؟ خدائِه که اُ آنایا صالح اُ حساب دارِ! 34کِی که محکومشو بِکو؟ مسیحْ عیسی که مُرد، وَ نِه فَکَط اِ بلکه زندَه آبو. آناکِه اُ دست راست خدائِه، آنائِه که واکعاً اَسِی اَما شفاعت اَکو! 35کِی کِه اُ اَما از محبت مسیح جدا بِکو؟ مصیبت یا پریشونی یا آزار و اذیت یا کَحطی یا لُختی یا خطر یا شمشیر؟ 36هَموناکِه تِی کتاب زَبور داوود نوشتَه بُدِ:
«اَما وَخاطر تو کُل راز، خاد مرگ روبَرو هِم،
اُ اَما چُن کَهرِی چَش اَکنِت که اَسِی اُ کارد دَدَ شُبُردات.»
37نَه، اَما تِی هَمَهِ اِ چِی‌یا، از آنایایی که پیروز اَبِت هم سَرتَه هِم، اُ واسطَهِ آناکِه اُ اَما محبت اُشکِه. 38اَسِی که مطمئنام که نِه مرگ و نِه زندگی، نِه فرشتَه‌یّا و نِه حاکمیا، نِه چِی‌یَی زَمون آلَه و نِه چِی‌یَی که اِلا مِم بعد اَدا، نِه کُدرتیا، 39نِه بلندی و نِه بُدوری، و نِه هیچ چِیدو تِی تَموم خلکت، اُشناشابِه اُ اَما از محبت خدا که تِی خداوندمو مسیحْ عیسائِه، جدا بِکو.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company