کَرِی حَوارِنیا 2
2
اُندَهِ روح کدّوس خدا
1وَختی رازِ پِنتیکاست رَسی، آنایا هَمَه اُمرَییَه یَکجا جمع هادِت 2که یَکدَفَه صدایی چُنِ صدای طیفو از آسِمو اُمَ و مِ صدائا خونَهای که شُ تِک اُداستادِت، پُر اُشکِه. 3و هَلَمَکِی چُنِ هَلَمَک تَش شُدی که تکسیم بو و لِی هر یَکشو کَرار اُشگِرِت. 4آنایا هَمَه از روح کدّوس خدا پُر بُدِت و هَموناکِه روح خدا شُ آنایا کُدرت حرف زادَ دَ، وَ زابُنِی دِگَه شروع اُ حرف زادَ شُکِه.
5تِی مِ رازیا، یهودِنِی دیندار، از هَمَهِ ملتِی زِرِ آسِمو، تِی شهر اورشلیم زندگی شواَکِه. 6وَختی اِ صدائا اُمَ، تعداد زیادی جمع آبُدِت و حیرون بُدِت، اَسِی که هر یَکشو شواَشُنُفت که مِ ایمونداریا وَ زابُنِ مِ آداما حرف زَتات. 7آنایا تعجب شُکِه و هُشکشو اُشزاد، شواَگُت: «مَ اِیا که حرف زَتات هَمَشو مال منطکَهِ جلیل نِهِت؟ 8پَ چینائِه که هر یَکمو شُنُفتائِم که اِیا وَ زابُنِ مِ جَی حرف زَتات که اَما آنکا اُ دنیا اُندِستِم؟ 9پارتیا و مادیا و عیلامِنِیا، مردم بینالنهرین، یهودیَه، کاپادوکیَه، پونتوس و آسیا 10و فْریجیه، پامفیلیَه، سرزمین مصر و کِسمتِی از لیبی که اُ قیرَوان وصل هاد و مسافرِی رومی 11چه یهودی و چه آنایایی که یهودی آبُدِستادِت؛ و هَمینا هم مردم کْرِت و عربستان - شُنُفتائِم که اِیا وَ زابُنِ اَما کَرِی پُر کُدرت خدائا گُتات.» 12پَ هَمَه حیرون و تَپَتور شُن یَکُدو اَگُت: «اِ چه مَعنِنی اُشَه؟»
13ولی مُشتی هم رِشخاند شواَکِه و شواَگُت: «اِیا مَست شراب هِت!»
پیغوم پِطرُس
14ولی پِطرُس خاد مِ یازدَه تا شاگرد آپابو و وَ صدای بلند شُ مردم گُت: «اَی یهودِنیا و اَی هَمَهِ کسِی که تِی اورشلیم زندگی کِردای، اِئا بِدانی و گاش کَر بِکنی چه مَئِه بِگام! 15اِ آدامیا، بَرعکس مِ چِی که شما فکر کِردای مَست نِهِت، اَسِی که تازَه ساعت نُه صبحِه! 16بلکه اِ مِ حرفیه که اُ واسطَهِ یوئیل پیغامبر گُتَه بُدِ:
17«”خدا اَگِه: تِی رازِی آخر
روح خوم اُ لِی تَموم آدامیزادیا اَلِزام.
پُسیا و دُتیاتو نبوّت اَکنِت،
جَوونیاتو رؤیائیا اَبِنِت
و پیریاتو خاوِیا اَبِنِت.
18تِی مِ رازیا،
حتی لِی نوکریا و لِی کنیزیام هم،
روح خوم اَلِزام
و آنایا نبوّت اَکنِت.
19بَرا، تِی آسِمونیا، چِییَی عجیب،
و زیر، لِی زِمی، نِشونَهئِی ظاهر اَکنام،
از خون و تَش و دود غلیظ.
20کَبل از اُندَهِ مِ رازِ گات و با شکوه خداوند،
خورشید تاریک اَدَبِه و ماه
آ خون اَبِه.
21مِ موکَوا هرکَه اسم خداوندا جار بِزاد، نجات پیدا اَکو.“
22«اَی مَردِی اسرائیل، اِ حرفیَهوا بِشناوی: هَموناکِه خوتو اَدانی، عیسای ناصری یَک مردی هاد که خدا وَ کَرِی عجیب و معجزهیّا و نِشونَهئِی که اُ واسطَهِ آنا، بینتو اَنجوم اُشدَ، شهادت اُشدَ که آنا حَکِه. 23خدا طِبک نَکشَه حَتمِنِ خوش، و طِبک اِکِه مَچیا وَ جلو اَدو، اِ عیسیئا تسلیم اُشکِه و شما اُ آنا وَ دست آدامِی شریر تُن صلیب کَشی، و تُکُشت. 24خدا اُ آنا از دردِی مرگ آزاد اُشکِه و زندَه شاکِه، اَسِی که محال هاد مرگ اُشبِشابِه اُ عیسی تِی چَنگُش نِگَه بِکو. 25اَسِی که داوود پادشاه دربارَهِ آنا اَگِه:
«”اُ خداوند همیشَه جلووِ لوم اُمدِدِ،
اَسِی که آنا اُ دست راست مائِه تَ تَکون نِخرام.
26وَخاطر هَمِ دل خَشام و زابوم خارامِه،
و بَدنُم هم تِی امید اَدَمانِه.
27اَسِی که تو، جونُم تِی تَهِه جَهَنام وِل ناکنِش،
و ناهِرِش انتخاب بُدَت بِپوسِئی.
28تو رَهِی زندگیا تُ یاد دَدِستام،
تو وَ حضورُت اُ ما پُر از خارامی اَکنِش.“
29«اَی کاکَیّا، مَشابِه وَ اطمینان دربارَهِ جَدمو داوود اُ شما بِگام که مُرد و دفنُش شُکِه و مَکبَرَش تا وَ اِراز هَم اِکا مُنحَدِ. 30ولی داوود یَک پیغامبر هاد و شَدانِست خدا اَسِی آنا کَسام شاخَردِ که اُ یَک نفر از نَسل داوود خوش لِی تخت پادشاهِنِ آنا هُنِسِه. 31داوود زندَه آبُدَئِه مسیح موعودا وَ جلو اُشدی و دربارَهاش اُشگُت که آنا نِه تِی تَهِه جَهَنام وِل بو و نِه بَدنُش پوسِئِست. 32خدا هَمِ عیسیئا زندَه شاکِه و هَمَهِ اَما شاهدیاش هِم. 33پَ، عیسی اُ بَرا بُردَ بو تَ اُ دست راست خدا هُنی، و روح کدّوس خدائا که وعدَهاش دَدَ بُدِستاد، از بای آسِمونی اُشگِرِت، و آنا اِ روحا هَموناکِه خوتو دِدای و شُنُفتای، شُ لِی اَما لِتِه. 34اَسِی که داوود اُ آسِمونیا بَرا نِچو، ولی خوش اُشگُت:
«”خداوند شُ خداوند ما گُت:
’اُ دست راست ما هُنی
35تا وَختی که دشمنیات تُ زِرِ پا هُبیام.“‘
36«پَ بِهِری تَ هَمَهِ کوم اسرائیل، از اِ مطمئن بِبِت که خدا، اِ عیسیئا که شما تُن صلیب کَشی، هم خداوند و هم مسیح اُشکِردِ.»
37آنایا وَختی اِئا شُشُنُفت، اُنگار یَک خَنجَری شُن تِک دل چو، و شُن پِطرُس و بَکیَه حَوارِنیا گُت: «اَی کاکَیّا، اَما چه بِکنِم؟»
38پِطرُس شُ آنایا گُت: «توبَه بِکنی و هر یَکتو اَسِی بَخشِدَ بُدَئِه گناهیاتو وَ اسم عیسی مسیح غُسل تعمید بِگِری، که عطای روح کدّوس خدائا اَگِری. 39اَسِی که اِ وعدَه وا اَسِی شما و اولادیاتو و هَمَهِ کَسِیه که دورِت، یعنی هرکَه که خداوندْ خدای اَما اُ آنا، حَدِ خوش دعوت بِکو.»
40پِطرُس وَ بُری حرفِی دِگَه شهادت اُشدَ. آنا تشویکشو شَکِه، شَگُت: «اُ خوتو از اِ نَسل ناخَلف نجات هاتی!» 41پَ آنایاکِه حرف پِطرُسا کَبول شُکِه، تعمید شُگِرِت. تِی مِ رازا تقریبا سه هزار نفر اُ جمعشو اضافَه بو.
مشارکت ایمونداریا اُمرَییَه
42آنایا اُ خوشو وَکف تعلیم گِرِتَه از حَوارِنیا و مشارکت و تِکَه کِردَهِ نو و دعا شُکِه. 43آنایا هَمَشو دِلشو تِرَکئِستِستاد و بُری معجزهیّا و نِشونَهیّا اُ واسطَهِ حَوارِنیا اَنجوم اَبو. 44هَمَهِ کسِی که اُ عیسی ایمون شُهاد اُمرَییَه هادِت و تِی مَچی اُمرَییَه شریک هادِت. 45آنایا مِلک و املاک و مال و مِنالشو شواَفِرَت و پولُش طِبک نیاز هرکَه بین هَمَه تکسیم شواَکِه. 46آنایا هر راز، یَکدل تِک معبد دوریَه جمع اَدَبُدِت و تِی خونَهیّاشو نو تِکَه شواَکِه و وَ خارامی و دل خَش اُمرَییَه خوراک شواَخَه. 47آنایا اُ خدا حمد و ستایش شواَکِه و حَدِ هَمَهِ مردم عزیز هادِت؛ خداوند هر راز آنایایی که نجات پیدا شواَکِه اُ جمعشو اضافَه شَکِه.
Currently Selected:
کَرِی حَوارِنیا 2: LAB
Highlight
Share
Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company