مَرقُس 6
6
بی‌ایمُنی مردم ناصره
1عیسی اَ اُجا در بو و به شهر خوش هُند. شاگردُنی هم دُمبالی رَوُنه بودَن. 2روز شنبه مقدّس، عیسی شروع وا تعلیم دادن تو عبادتگاه یهودیُن ایکه. خیلیُ که گَپُن اُ رو شُشنُت ماتِشُ ایزَه. و شاگو: «ایی مَرد ایی چیزُئو اَ کا یاد ایگِفتِن؟ ایی چه حکمتین که به اُ داده بودِن؟ ایی چه معجزه ئُوین که اُ اَنجُم اَدِت؟ 3مگه ایی آدم همو نَجّارو نَن؟ مگه پُس میریَم نَن؟ مگه کاکای یَعکوب، یوشا، یهودا و شَمعون نَن؟ مگه دادائُش همی جا، میونِ ما زندگی ناکُنِن؟» پَ اَ گَپوی عیسی خاشِشُ نَهُند. 4عیسی به اُشُ ایگو: «یه پیغُمبَر همه جا حرمت ایشَه، جز توو شهر خو و میونِ کومودون خو و خانوادۀ خوش!» 5عیسی اُجا اینِتونِست هیچ معجزه‌ای اَنجُم هادَه، جز ایکه دَس خو رو چَن تا مریض ایناها و به اُشُ شفا ایدا. 6عیسی اَ بی‌ایمُنی اُشُ بُهتِشُ ایزَدَه.
پَ، عیسی بالاشهرویِ اطراف شَگَشت، و تعلیم شَدا.
عیسی دوازده حَواریُنُ اَفِرِستِه
7عیسی به دوازده تا شاگرد خو صدا ایکه تا پهلوش بیان و به اُشُ جفت جفت ایفِرِستا و بهشُ کُدرَت و اقتدار ایدا تا روحوی ناپاکُ اَ آدمُ در بُکنِن. 8به اُشُ فَرمُن ایدا که: به سفر، وا خو چیزی جُلَ یه تا دار نَسَن؛ نه نُن بِسَن، و نه کوله بار و پول هم توو کمربندُ خو نَنوسِن. 9جوتی پا بُکنِن، ولی جِمه اضافی گَر خو نَکُنِن. 10و عیسی به اُشُ ایگو: «وختی به یه لَهَری اَرِی، تا موکعی که اُجایین، توو اُ لَهَر بُمونی. 11اگه یه جایی به شما کبول شُنَکِه، یا به گَپتُ گوش شُنَدا، وختی که اَ اُجا در اِبین، دولغ اَ پائُوتُ بِتَکونی، تا به ضدّ اُشُ شهادتی بَشِت که خدا مجازاتشُ اَکُنت.» 12پَ اُشُ رفتِن، و اعلام شُکِه که مردم بایه توبه بُکنِن. 13اُشُ زاروی زیادی اَ آدمُ در شُکِه و مریضُوی زیادیُ با روغن مسح شُکِه، و شفا شُدا.
کَتل یحیای تعمیددهنده
14هیرودیس پادشاه اَ ایی جریانُ واخبر بو، چونکه نُم عیسی سر زَبُنُ کَفتَه. بعضیُ شاگو: «ایی یحیای تعمیددهندَن که اَ مُردَئُن زنده بودِن و وا خاطر همین که ایی معجزه ئُو رو اَنجُم اَدِت.» 15بعضی هم شاگُفتَه: «الیاس پیغُمبَرِن.» یه عده هم شاگو: «یه پیغُمبَرِن مثه پیغُمبَرُن کِدیم.» 16ولی موکعی که هیرودیس اییُ شِشنُت، ایگو: «ایی همو یحیان که مه سری اَ تِنی جدا اُمکه و حالا زنده بودِن!»
17چون هیرودیسَ که دستور ایدا به یحیی بِگِرِن و ایبُبَندِن و توو زندون ایبِکَردُنِن. هیرودیس ایی کارُ وا خاطر هیرودیا ایکِردَه. هیرودیا زن فیلیپُسَ، که حالا هیرودیس به اُ زِنو ایگِفتَه. هیرودیس و فیلیپُس کاکا هَستَرِن. 18چون یحیی به هیرودیس ایگُفتَه: «حلال نین که تو به زن کاکات بگیری.» 19پَ هیرودیا اَ یحیی کینه وا دل ایگِتَه و شَواستَه به اُ بُکُشِه، ولی ایناتونِست. 20چونکه هیرودیس اَ یحیی شَتِرسی، به چه که شَدونِست یحیی یه مَرد صالح و مقدّسِن، به هِمی خاطر واسارشَ. هروَه هیرودیس گَپوی یحیائو شَشنُت، خیلی پریشون شِبو. ولی بازم، وا ذوک به گَپُنی گوش شَدا. 21بالأخره هیرودیا یه فرصت خُبی گیر ایوا. هیرودیس روز تولد خو یه دعوتی ایگِه و به درباریُ و فرمانده ئُوی نظامی خو و گَپوی منطکه جلیل دعوت ایکه. 22دُهت هیرودیا سر جشن هُند و چِمَک ایکه و به هیرودیس و مهمونُش شاد ایکه. اُغایه پادشاه به دُهتو ایگو: «هرچه تَوا اَ مه درخواست بُکن که مه به تو اَدَم.» 23اُ بِی دُهتو کَسَم ایخا، و ایگو: «هر چه تَوا به تو اَدَم، حتی نصف مملکتُم.» 24دُهتو در بو و به مُم خو ایگو: «چه بُخوام؟» مُمِش جواب ایدا: «سر یحیای تعمیددهنده ئو بُخواه.» 25دُهت همو موکَع وا شتاب پهلو پادشاه برگشت و ایگو: «اَ تو مَوات همی حالا سر یحیای تعمیددهنده ئو توو مَجمَع به مه هادِی.» 26پادشاه خیلی ناراحت بو، ولی وا خاطر کَسَمی که ایخاردَه و وا خاطر مهمونُش اینَخواست زیر حرف خو بِزَنت. 27پادشاه همو موکَع یه جلاد ایفِرِستا و فَرمُن ایدا سر یحیی ئو بیارِن. اُ رَه، و تو زندون سر یحیی ئو ایزَه 28و سری توو مَجمَع ایناها و به دُهتو ایدا. دُهتو هم به مُم خو ایدا. 29وختی شاگردُنِ یحیی اییُ شُشنُت، هُندِن جنازه ئو شُبُرد و دفنی شُکِه.
جیره دادن به پنج هزار نُفر
30حَواریُن پهلو عیسی برگشتِن و هر چه که اَنجُم شُدادَه و تعلیم شُدادَه به عیسی شُگُو. 31عیسی به اُشُ ایگو: «بیِی وا مه به یه جای که کسی نِبو بِرِیم تا یه خو استراحت بُکنی.» چون رفت وآمد مردم ایکَک زیادَه که اُشُ حتی وخت نُن خاردِن هم شُنَهَستَه. 32پَ اُشُ تهنا، وا مَنشوبَه به یه جای خلوتی رفتِن. 33ولی موکعی که شارَه، یه عدۀ زیادی به اُشُ شُدی و شُشناخت. پَ مردم اَ همۀ شهرُ با پای پیاده دو شُزَه اُجا و کَبل اَ اُشُ اُجا رسیدِن. 34وختی عیسی اَ مَنشوبَه زیر بو، جمعیت زیادی ایدی و دلی به اُشُ درد ایکه، چونکه مثه کَهروی بی سالار هَستَرِن. پَ به اُشُ چیزُی زیادی یاد ایدا. 35نِزیک زرد شُم، شاگردُن پهلو عیسی هُندِن و شُگُفت: «ایجا جای پرتین، شُو اِبودِن. 36به مردم بفرست تا به بالاشهرُ و سر زمینوی دور و ور بِرِن و به خو جیره بِگِرِن.» 37ولی عیسی جواب ایدا: «شما خوتُ بهشُ جیره هادِین.» اُشُ شُگُفت: «تو تَوا ما بِرِیم کَدِ دویست دینار بهشُ نُن بخریم و به اُشُ هادِیم تا بُخارِن؟» 38عیسی ایگو: «چِن تا نُن تُهَستِن؟ بِرِینُ نگاه بُکنی.» پَ جُست شُکِه و شُگُو: «پنج تا نُن و دو تا مُئی.» 39اُغایه عیسی به شاگردُنِ خو فَرمُن ایدا تا به همۀ مردم بگن گُرو گُرو رو چمنُ بِنینگِن. 40پَ مردم توو گروهوی صد نُفری، و پنجاه نُفری رو زمین نِشتَن. 41اُغایه عیسی اُ پنج تا نُن و دو تا مُئیُ ایسِی، و به آسَمُن نگاه ایکه، و برکت ایدا. بعد نُنُ ئُو پَرک ایکه و به شاگردُن خو ایدا تا جلو مردم بُنوسِن؛ دو تا مُئیُ هم میونِ همشُ بَش ایکه. 42همه شُخا و سیر بودِن، 43شاگردُ اَ خُردَه ئُوی نُن و مُئی، دوازده تا گیفیرِ پُر، جمع شُکِه. 44جمعیت مَردونی که نُن شُخا پنج هزار نُفر هَستَه.
عیسی رو هُوو راه اَرِه
45عیسی درجا به شاگردُن خو بلند ایکه تا همیطو که خوش به مردم مرخص شَکِه، اُشُ سوار مَنشوبَه بَشِنُ و کَبل اَ عیسی به اُ پِل دریاچه به شهر بِیت‌صِیْدا بِرَن. 46بعد اَ ایکه عیسی به مردم رَوُنه ایکه، خویی رَه بالا کوه تا دعا بُکنت.
47شُو که بو، مَنشوبَه وسط دریاچه ئَه و عیسی تو خشکی تهنا هَستَه. 48عیسی ایدی که شاگردُن وا زحمت رَستَه اَزدِن، چون باد نعشی شَهُند. تقریباً ساعت سه شُو، عیسی همیطو که روی دریاچه راه شَرَه طَرَه اُشُ رَه و شَواستَه اَ پهلوشُ رد بُکنت. 49ولی وختی شاگردُن به عیسی شُدی که رو دریاچه راه نَرفتِن، گَمون شُکِه روحِن. و غار شُزَه، 50به چه که اُشُ همه اَ دیدن اُ خیلی تِرسیدرِن. ولی عیسی همو موکَع وا اُشُ گَپ ایزَه و ایگو: «دلتُ کایُم بُبوت، مه اَم. مَتِرسی!» 51پَ عیسی پهلو اُشُ داخل مَنشوبَه رَه و باد کَ. اُشُ اَ تعجب خشکشُ ایزَدَه 52چونکه معجزۀ نُنُ ئُو درک شُنَکِردَه، بلکه دلشُ سنگ بودَه.
شفای مریضُ توو جِنیسارِت
53وختی اُشُ به اُ طَرَه دریاچه رسیدِن، به منطکه جِنیسارِت هُندِن و اُجا پاوِرَه شُکَردُن. 54اَ مَنشوبَه که زیر بودِن، مردم درجا به عیسی شُشناخت 55و وا دو به تَمُن اُ منطکه رفتِن و به مریضُ وا جاگَه شو، هر جا که شاشنُوتَ عیسی اُجان، شابُرد. 56عیسی داخل هر داهات یا شهر یا سر زمینویی که شَرَه، مردم به مریضُ خو توی میدونُ شاناها و اُشُ اَ عیسی خواهش شاکِه بُواله تا مریضُ فَکَه به بُشِ جِمه اَش دَس بِزَنِن؛ و هَرکَ دَس شَزَه، شفا شَگِه.
Currently Selected:
مَرقُس 6: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَرقُس 6
6
بی‌ایمُنی مردم ناصره
1عیسی اَ اُجا در بو و به شهر خوش هُند. شاگردُنی هم دُمبالی رَوُنه بودَن. 2روز شنبه مقدّس، عیسی شروع وا تعلیم دادن تو عبادتگاه یهودیُن ایکه. خیلیُ که گَپُن اُ رو شُشنُت ماتِشُ ایزَه. و شاگو: «ایی مَرد ایی چیزُئو اَ کا یاد ایگِفتِن؟ ایی چه حکمتین که به اُ داده بودِن؟ ایی چه معجزه ئُوین که اُ اَنجُم اَدِت؟ 3مگه ایی آدم همو نَجّارو نَن؟ مگه پُس میریَم نَن؟ مگه کاکای یَعکوب، یوشا، یهودا و شَمعون نَن؟ مگه دادائُش همی جا، میونِ ما زندگی ناکُنِن؟» پَ اَ گَپوی عیسی خاشِشُ نَهُند. 4عیسی به اُشُ ایگو: «یه پیغُمبَر همه جا حرمت ایشَه، جز توو شهر خو و میونِ کومودون خو و خانوادۀ خوش!» 5عیسی اُجا اینِتونِست هیچ معجزه‌ای اَنجُم هادَه، جز ایکه دَس خو رو چَن تا مریض ایناها و به اُشُ شفا ایدا. 6عیسی اَ بی‌ایمُنی اُشُ بُهتِشُ ایزَدَه.
پَ، عیسی بالاشهرویِ اطراف شَگَشت، و تعلیم شَدا.
عیسی دوازده حَواریُنُ اَفِرِستِه
7عیسی به دوازده تا شاگرد خو صدا ایکه تا پهلوش بیان و به اُشُ جفت جفت ایفِرِستا و بهشُ کُدرَت و اقتدار ایدا تا روحوی ناپاکُ اَ آدمُ در بُکنِن. 8به اُشُ فَرمُن ایدا که: به سفر، وا خو چیزی جُلَ یه تا دار نَسَن؛ نه نُن بِسَن، و نه کوله بار و پول هم توو کمربندُ خو نَنوسِن. 9جوتی پا بُکنِن، ولی جِمه اضافی گَر خو نَکُنِن. 10و عیسی به اُشُ ایگو: «وختی به یه لَهَری اَرِی، تا موکعی که اُجایین، توو اُ لَهَر بُمونی. 11اگه یه جایی به شما کبول شُنَکِه، یا به گَپتُ گوش شُنَدا، وختی که اَ اُجا در اِبین، دولغ اَ پائُوتُ بِتَکونی، تا به ضدّ اُشُ شهادتی بَشِت که خدا مجازاتشُ اَکُنت.» 12پَ اُشُ رفتِن، و اعلام شُکِه که مردم بایه توبه بُکنِن. 13اُشُ زاروی زیادی اَ آدمُ در شُکِه و مریضُوی زیادیُ با روغن مسح شُکِه، و شفا شُدا.
کَتل یحیای تعمیددهنده
14هیرودیس پادشاه اَ ایی جریانُ واخبر بو، چونکه نُم عیسی سر زَبُنُ کَفتَه. بعضیُ شاگو: «ایی یحیای تعمیددهندَن که اَ مُردَئُن زنده بودِن و وا خاطر همین که ایی معجزه ئُو رو اَنجُم اَدِت.» 15بعضی هم شاگُفتَه: «الیاس پیغُمبَرِن.» یه عده هم شاگو: «یه پیغُمبَرِن مثه پیغُمبَرُن کِدیم.» 16ولی موکعی که هیرودیس اییُ شِشنُت، ایگو: «ایی همو یحیان که مه سری اَ تِنی جدا اُمکه و حالا زنده بودِن!»
17چون هیرودیسَ که دستور ایدا به یحیی بِگِرِن و ایبُبَندِن و توو زندون ایبِکَردُنِن. هیرودیس ایی کارُ وا خاطر هیرودیا ایکِردَه. هیرودیا زن فیلیپُسَ، که حالا هیرودیس به اُ زِنو ایگِفتَه. هیرودیس و فیلیپُس کاکا هَستَرِن. 18چون یحیی به هیرودیس ایگُفتَه: «حلال نین که تو به زن کاکات بگیری.» 19پَ هیرودیا اَ یحیی کینه وا دل ایگِتَه و شَواستَه به اُ بُکُشِه، ولی ایناتونِست. 20چونکه هیرودیس اَ یحیی شَتِرسی، به چه که شَدونِست یحیی یه مَرد صالح و مقدّسِن، به هِمی خاطر واسارشَ. هروَه هیرودیس گَپوی یحیائو شَشنُت، خیلی پریشون شِبو. ولی بازم، وا ذوک به گَپُنی گوش شَدا. 21بالأخره هیرودیا یه فرصت خُبی گیر ایوا. هیرودیس روز تولد خو یه دعوتی ایگِه و به درباریُ و فرمانده ئُوی نظامی خو و گَپوی منطکه جلیل دعوت ایکه. 22دُهت هیرودیا سر جشن هُند و چِمَک ایکه و به هیرودیس و مهمونُش شاد ایکه. اُغایه پادشاه به دُهتو ایگو: «هرچه تَوا اَ مه درخواست بُکن که مه به تو اَدَم.» 23اُ بِی دُهتو کَسَم ایخا، و ایگو: «هر چه تَوا به تو اَدَم، حتی نصف مملکتُم.» 24دُهتو در بو و به مُم خو ایگو: «چه بُخوام؟» مُمِش جواب ایدا: «سر یحیای تعمیددهنده ئو بُخواه.» 25دُهت همو موکَع وا شتاب پهلو پادشاه برگشت و ایگو: «اَ تو مَوات همی حالا سر یحیای تعمیددهنده ئو توو مَجمَع به مه هادِی.» 26پادشاه خیلی ناراحت بو، ولی وا خاطر کَسَمی که ایخاردَه و وا خاطر مهمونُش اینَخواست زیر حرف خو بِزَنت. 27پادشاه همو موکَع یه جلاد ایفِرِستا و فَرمُن ایدا سر یحیی ئو بیارِن. اُ رَه، و تو زندون سر یحیی ئو ایزَه 28و سری توو مَجمَع ایناها و به دُهتو ایدا. دُهتو هم به مُم خو ایدا. 29وختی شاگردُنِ یحیی اییُ شُشنُت، هُندِن جنازه ئو شُبُرد و دفنی شُکِه.
جیره دادن به پنج هزار نُفر
30حَواریُن پهلو عیسی برگشتِن و هر چه که اَنجُم شُدادَه و تعلیم شُدادَه به عیسی شُگُو. 31عیسی به اُشُ ایگو: «بیِی وا مه به یه جای که کسی نِبو بِرِیم تا یه خو استراحت بُکنی.» چون رفت وآمد مردم ایکَک زیادَه که اُشُ حتی وخت نُن خاردِن هم شُنَهَستَه. 32پَ اُشُ تهنا، وا مَنشوبَه به یه جای خلوتی رفتِن. 33ولی موکعی که شارَه، یه عدۀ زیادی به اُشُ شُدی و شُشناخت. پَ مردم اَ همۀ شهرُ با پای پیاده دو شُزَه اُجا و کَبل اَ اُشُ اُجا رسیدِن. 34وختی عیسی اَ مَنشوبَه زیر بو، جمعیت زیادی ایدی و دلی به اُشُ درد ایکه، چونکه مثه کَهروی بی سالار هَستَرِن. پَ به اُشُ چیزُی زیادی یاد ایدا. 35نِزیک زرد شُم، شاگردُن پهلو عیسی هُندِن و شُگُفت: «ایجا جای پرتین، شُو اِبودِن. 36به مردم بفرست تا به بالاشهرُ و سر زمینوی دور و ور بِرِن و به خو جیره بِگِرِن.» 37ولی عیسی جواب ایدا: «شما خوتُ بهشُ جیره هادِین.» اُشُ شُگُفت: «تو تَوا ما بِرِیم کَدِ دویست دینار بهشُ نُن بخریم و به اُشُ هادِیم تا بُخارِن؟» 38عیسی ایگو: «چِن تا نُن تُهَستِن؟ بِرِینُ نگاه بُکنی.» پَ جُست شُکِه و شُگُو: «پنج تا نُن و دو تا مُئی.» 39اُغایه عیسی به شاگردُنِ خو فَرمُن ایدا تا به همۀ مردم بگن گُرو گُرو رو چمنُ بِنینگِن. 40پَ مردم توو گروهوی صد نُفری، و پنجاه نُفری رو زمین نِشتَن. 41اُغایه عیسی اُ پنج تا نُن و دو تا مُئیُ ایسِی، و به آسَمُن نگاه ایکه، و برکت ایدا. بعد نُنُ ئُو پَرک ایکه و به شاگردُن خو ایدا تا جلو مردم بُنوسِن؛ دو تا مُئیُ هم میونِ همشُ بَش ایکه. 42همه شُخا و سیر بودِن، 43شاگردُ اَ خُردَه ئُوی نُن و مُئی، دوازده تا گیفیرِ پُر، جمع شُکِه. 44جمعیت مَردونی که نُن شُخا پنج هزار نُفر هَستَه.
عیسی رو هُوو راه اَرِه
45عیسی درجا به شاگردُن خو بلند ایکه تا همیطو که خوش به مردم مرخص شَکِه، اُشُ سوار مَنشوبَه بَشِنُ و کَبل اَ عیسی به اُ پِل دریاچه به شهر بِیت‌صِیْدا بِرَن. 46بعد اَ ایکه عیسی به مردم رَوُنه ایکه، خویی رَه بالا کوه تا دعا بُکنت.
47شُو که بو، مَنشوبَه وسط دریاچه ئَه و عیسی تو خشکی تهنا هَستَه. 48عیسی ایدی که شاگردُن وا زحمت رَستَه اَزدِن، چون باد نعشی شَهُند. تقریباً ساعت سه شُو، عیسی همیطو که روی دریاچه راه شَرَه طَرَه اُشُ رَه و شَواستَه اَ پهلوشُ رد بُکنت. 49ولی وختی شاگردُن به عیسی شُدی که رو دریاچه راه نَرفتِن، گَمون شُکِه روحِن. و غار شُزَه، 50به چه که اُشُ همه اَ دیدن اُ خیلی تِرسیدرِن. ولی عیسی همو موکَع وا اُشُ گَپ ایزَه و ایگو: «دلتُ کایُم بُبوت، مه اَم. مَتِرسی!» 51پَ عیسی پهلو اُشُ داخل مَنشوبَه رَه و باد کَ. اُشُ اَ تعجب خشکشُ ایزَدَه 52چونکه معجزۀ نُنُ ئُو درک شُنَکِردَه، بلکه دلشُ سنگ بودَه.
شفای مریضُ توو جِنیسارِت
53وختی اُشُ به اُ طَرَه دریاچه رسیدِن، به منطکه جِنیسارِت هُندِن و اُجا پاوِرَه شُکَردُن. 54اَ مَنشوبَه که زیر بودِن، مردم درجا به عیسی شُشناخت 55و وا دو به تَمُن اُ منطکه رفتِن و به مریضُ وا جاگَه شو، هر جا که شاشنُوتَ عیسی اُجان، شابُرد. 56عیسی داخل هر داهات یا شهر یا سر زمینویی که شَرَه، مردم به مریضُ خو توی میدونُ شاناها و اُشُ اَ عیسی خواهش شاکِه بُواله تا مریضُ فَکَه به بُشِ جِمه اَش دَس بِزَنِن؛ و هَرکَ دَس شَزَه، شفا شَگِه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company