مَرقُس 5
5
عیسی به یه مَرد زاری شفا اَدِت
1اُشُ به اُ پِل دریاچه رفتِن، طَرَه منطکه جِراسیان. 2هِمیکه عیسی اَ مَنشوبَه زیر بو، یه مَردی که روح ناپاک ایشَستَه، اَ کَبرستون در هُند و با عیسی رو وا رو بو. 3اُ مَردو میونِ کَبرُ زندگی شَکِه. و دگه کسی ایناتونِست بِی اُ حتی وا زنجیل ایبُبَندِه. 4چون چَن بار به اُ غُل و زنجیل شُکِردَه، ولی اُ زنجیلُ خو پاره ایکِردَه و غُلُیی که وا پاش شُبَستَه ئو شِشکَختَه. هیچکَ زورش ایناکه ایبُگنارِه. 5شُو و رو میون کَبرون و رو تَلُ دادُ غار شَکِه و وا سنگ بِی خوش خونین و مالی شَکِه. 6موکعی که به عیسی اَ دور ایدی، دو ایزَه و به پای عیسی کَفت، 7وا صدای بلند جار ایزَه: «عیسی، ای پُس خدای متعال، تو با مه چه کار اِتهَستِن؟ به خدا کَسَمت اَدَم که عذابُم نَدِی!» 8به چه که عیسی به اُ شَگُو: «ای روح ناپاک، اَ ایی مَرد در بُدو!» 9عیسی اَزی ایپُرسی: «نُمِت چِن؟» جواب ایدا: «نُمُم لشکرِن؛ چونکه تعدادمُ زیادِن.» 10و به عیسی خیلی التماس ایکه که به اُشُ اَ اُ منطکه در نَکُن. 11رو تَلُوی اُ دور و ور، یه گَلّه گِپی اَ خوکُن مشغول خوراک خاردِن ئَرِن. 12روحوی ناپاک به عیسی التماس شُکِه، و شُگُو: «بِی ما توو جُنِ خوکُ بفرست؛ بُوال داخل جُنِ اُشُ بَشیم.» 13عیسی هم ایواشت. پَ روحوی ناپاک اَ اُ مَردو در هُندِن و توو جُن خوکُ رفتِن. گَلّه‌ای که تعدادشُ تقریباً دو هزار تا خوکَ، اَ رو تَل سرازیر دریاچه بودِن و توو دریاچه غَرک بودَن.
14سالاروی خوکُ فرار شُکِه و ایی اِتفاکُ توو شهر و بالاشهر جار شُزَه، مردم هُندِن تا اُچه که اِتفاک کَفتَه ئو، بیگینِن. 15مردم حد عیسی هُندِن و وختی شُدی اُ مَرد زاری همو که پِشتِه گرفتار اُ لشکرَ، الان جِمه گَرُ خو ایکِردِن و عاکل اُجا نِشتِن، تِرسیدِن. 16کسوئی که ایی کضیه ئو وا چِهم خو شُدیدَه، اُنچه که به ایی مَرد زاری و خوکُ اِتفاک کَفتَه، بِی مردم نَکل شُکِه. 17اُغایه مردم به عیسی التماس شُکِه که اَ منطکه اُشُ بِرِت.
18وختی عیسی سوار مَنشوبَه شِبو، همو مَردی که پِشتِرُن زار ایشَستَه، به عیسی التماس ایکه که واکِلی بِرِت. 19ولی عیسی اینَواشت بلکه بهش ایگو: «به لَهَر، حد دوست و رفیکُ خو بِرَه و بهشُ بِگَه که خداوند بِی تو چی ایکِردِن و چطو رحم اِت ایکِردِن.» 20پَ اُ مَرد رَه و توی منطکه دِکاپولیس، اُ کاری که عیسی بهش ایکِردَه، اعلام ایکه، و مردم همه بُهتِشُ شَزَه.
عیسی به یه زن و به دُهت یایروس شفا اَدِت
21وختی عیسی یه بار دگه وا مَنشوبَه به اُ طَرَه دریاچه رَه. جمعیت زیادی لُو دریاچه، دوری جمع بودَن. 22بعد یه تا اَ رئیسوی عبادتگاه یهودیُ که نُمی یایروسَ اُجا هُند و به عیسی ایدی و به پاش کَفت 23و با التماس زیاد ایگو: «دُهت کوکِلُم نَمُردِن. بُدو، دَس خو روش بُنوس تا خُبی بُبوت و زنده بُمونِت.» 24پَ عیسی وا اُ رَه.
جمعیت گِپی هم دُمبال عیسی راه کَفتَن. اُشُ اَ هر طَرَه به عیسی فشار شاوا. 25اُجا، یه زنَ که دوازده سالَ خونریزی ایشَستَه. 26اُ زن پهلو دکتروی زیادی رَفتَه، زیر دَسِشُ خیلی عذاب ایکِشیدَه و همۀ مال و مِنال خو خرج ایکِردَه؛ ولی بِهتِه که نِبودَه هیچ، بدته هم بودَه. 27اُ زن که دربارۀ عیسی یه چیزُیی شِشنُتَ، اَ میونِ جمعیت هُند و اَ پشت سر عیسی به جِمه اُ دَس ایزَه. 28چونکه اُ زِنو وا خوش ایگُفتَه: «حتی اگه به جِمه اَش دَس بِزَنُم، خُب اَبُم.» 29درجا خونریزیش بَن هُند و توو جُن خو احساس ایکه اَ مریضی خو شفا ایگِفتِن. 30همو لحظه عیسی ایفَهمی که نیرویی اَ اُ در بودِن. پَ برگشت توو جمعیت به دور و ور خو نگاه ایکه و ایگو: «کِ به جِمه مه دَس ایزَه؟» 31شاگردُش جواب شُدا: «اَدیدِی که جمعیت اَ هر طَرَه بهت فشار اَواردَن؛ هِنو اَپُرسیدِی، ”کِ به مه دَس ایزَه؟“» 32عیسی به دور و ور خو نگاه شَکِه تا بیگینه کِ ایی کارُ ایکِردِن. 33پَ اُ زِنو که شَدونِست چه اِتفاکی بهش کَفتِن، وا تِرس و لِرز هُند، و به پای عیسی کَفت و همۀ حکیکت به اُ ایگو. 34عیسی بهش ایگُفت: «ای دُهت، ایمُنِت شفات ایدادِن. به سلامت بِرَه و اَ مریضی خو شفا بِگِه!»
35عیسی هِنو گَپ شَزَه که یه عده اَ لَهَر رئیس عبادتگاه، هُندِن و شُگُو: «دُهتِت مُرد! دگه به چه به استاد زحمت اَدادِی؟» 36ولی عیسی وختی گَپ اُشُ شِشنُت، به رئیس عبادتگاه ایگُفت: «مَتِرس! فَکَه ایمُن اِتبَشِت.» 37و اینَواشت جُلَ پطرس و یَعکوب و کاکای یَعکوب، یوحنا، کسی دگه دُمبالی بِرِت. 38وختی اُشُ به لَهَر رئیس عبادتگاه رسیدِن، عیسی ایدی که غوغان و مردم وا صدای بلند گیریک و غار نَکِردَن. 39پَ عیسی داخل بو و بهشُ ایگو: «به چه نَگیریکی و ایی همه غوغا نَکِردِی؟ دُهت نَمُردِن، بلکه خوافتِن.» 40وازش خنده شُکِه. ولی عیسی به همۀ اُشُ اَ اُجا در ایکه و بَپ و مُم دُهت و شاگردُنی که باهاش ئَرِن، وا خو ایسِی و داخل جائی که دُهتوئَه، بو. 41عیسی دَس دُهتُ ایگِه و به اُ ایگو: «تالیتا، کُومی!» یعنی: «ای دُهت، به تو اَگَم هُرُس!» 42اُ دُهتو درجا ووستا و شروع به راه رفتِن ایکه. اُ دُهتو دوازده سالِشَه. اُشُ اَ ایی اِتفاک بُهتِشُ ایزَدَه. 43عیسی به اُشُ خیلی سفارش ایکه نوالِن کسی اَ ایی اِتفاک واخبر بَشِت، و ایگو چیزی به اُ دُهتو هادِن تا بُخارِت.
Currently Selected:
مَرقُس 5: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَرقُس 5
5
عیسی به یه مَرد زاری شفا اَدِت
1اُشُ به اُ پِل دریاچه رفتِن، طَرَه منطکه جِراسیان. 2هِمیکه عیسی اَ مَنشوبَه زیر بو، یه مَردی که روح ناپاک ایشَستَه، اَ کَبرستون در هُند و با عیسی رو وا رو بو. 3اُ مَردو میونِ کَبرُ زندگی شَکِه. و دگه کسی ایناتونِست بِی اُ حتی وا زنجیل ایبُبَندِه. 4چون چَن بار به اُ غُل و زنجیل شُکِردَه، ولی اُ زنجیلُ خو پاره ایکِردَه و غُلُیی که وا پاش شُبَستَه ئو شِشکَختَه. هیچکَ زورش ایناکه ایبُگنارِه. 5شُو و رو میون کَبرون و رو تَلُ دادُ غار شَکِه و وا سنگ بِی خوش خونین و مالی شَکِه. 6موکعی که به عیسی اَ دور ایدی، دو ایزَه و به پای عیسی کَفت، 7وا صدای بلند جار ایزَه: «عیسی، ای پُس خدای متعال، تو با مه چه کار اِتهَستِن؟ به خدا کَسَمت اَدَم که عذابُم نَدِی!» 8به چه که عیسی به اُ شَگُو: «ای روح ناپاک، اَ ایی مَرد در بُدو!» 9عیسی اَزی ایپُرسی: «نُمِت چِن؟» جواب ایدا: «نُمُم لشکرِن؛ چونکه تعدادمُ زیادِن.» 10و به عیسی خیلی التماس ایکه که به اُشُ اَ اُ منطکه در نَکُن. 11رو تَلُوی اُ دور و ور، یه گَلّه گِپی اَ خوکُن مشغول خوراک خاردِن ئَرِن. 12روحوی ناپاک به عیسی التماس شُکِه، و شُگُو: «بِی ما توو جُنِ خوکُ بفرست؛ بُوال داخل جُنِ اُشُ بَشیم.» 13عیسی هم ایواشت. پَ روحوی ناپاک اَ اُ مَردو در هُندِن و توو جُن خوکُ رفتِن. گَلّه‌ای که تعدادشُ تقریباً دو هزار تا خوکَ، اَ رو تَل سرازیر دریاچه بودِن و توو دریاچه غَرک بودَن.
14سالاروی خوکُ فرار شُکِه و ایی اِتفاکُ توو شهر و بالاشهر جار شُزَه، مردم هُندِن تا اُچه که اِتفاک کَفتَه ئو، بیگینِن. 15مردم حد عیسی هُندِن و وختی شُدی اُ مَرد زاری همو که پِشتِه گرفتار اُ لشکرَ، الان جِمه گَرُ خو ایکِردِن و عاکل اُجا نِشتِن، تِرسیدِن. 16کسوئی که ایی کضیه ئو وا چِهم خو شُدیدَه، اُنچه که به ایی مَرد زاری و خوکُ اِتفاک کَفتَه، بِی مردم نَکل شُکِه. 17اُغایه مردم به عیسی التماس شُکِه که اَ منطکه اُشُ بِرِت.
18وختی عیسی سوار مَنشوبَه شِبو، همو مَردی که پِشتِرُن زار ایشَستَه، به عیسی التماس ایکه که واکِلی بِرِت. 19ولی عیسی اینَواشت بلکه بهش ایگو: «به لَهَر، حد دوست و رفیکُ خو بِرَه و بهشُ بِگَه که خداوند بِی تو چی ایکِردِن و چطو رحم اِت ایکِردِن.» 20پَ اُ مَرد رَه و توی منطکه دِکاپولیس، اُ کاری که عیسی بهش ایکِردَه، اعلام ایکه، و مردم همه بُهتِشُ شَزَه.
عیسی به یه زن و به دُهت یایروس شفا اَدِت
21وختی عیسی یه بار دگه وا مَنشوبَه به اُ طَرَه دریاچه رَه. جمعیت زیادی لُو دریاچه، دوری جمع بودَن. 22بعد یه تا اَ رئیسوی عبادتگاه یهودیُ که نُمی یایروسَ اُجا هُند و به عیسی ایدی و به پاش کَفت 23و با التماس زیاد ایگو: «دُهت کوکِلُم نَمُردِن. بُدو، دَس خو روش بُنوس تا خُبی بُبوت و زنده بُمونِت.» 24پَ عیسی وا اُ رَه.
جمعیت گِپی هم دُمبال عیسی راه کَفتَن. اُشُ اَ هر طَرَه به عیسی فشار شاوا. 25اُجا، یه زنَ که دوازده سالَ خونریزی ایشَستَه. 26اُ زن پهلو دکتروی زیادی رَفتَه، زیر دَسِشُ خیلی عذاب ایکِشیدَه و همۀ مال و مِنال خو خرج ایکِردَه؛ ولی بِهتِه که نِبودَه هیچ، بدته هم بودَه. 27اُ زن که دربارۀ عیسی یه چیزُیی شِشنُتَ، اَ میونِ جمعیت هُند و اَ پشت سر عیسی به جِمه اُ دَس ایزَه. 28چونکه اُ زِنو وا خوش ایگُفتَه: «حتی اگه به جِمه اَش دَس بِزَنُم، خُب اَبُم.» 29درجا خونریزیش بَن هُند و توو جُن خو احساس ایکه اَ مریضی خو شفا ایگِفتِن. 30همو لحظه عیسی ایفَهمی که نیرویی اَ اُ در بودِن. پَ برگشت توو جمعیت به دور و ور خو نگاه ایکه و ایگو: «کِ به جِمه مه دَس ایزَه؟» 31شاگردُش جواب شُدا: «اَدیدِی که جمعیت اَ هر طَرَه بهت فشار اَواردَن؛ هِنو اَپُرسیدِی، ”کِ به مه دَس ایزَه؟“» 32عیسی به دور و ور خو نگاه شَکِه تا بیگینه کِ ایی کارُ ایکِردِن. 33پَ اُ زِنو که شَدونِست چه اِتفاکی بهش کَفتِن، وا تِرس و لِرز هُند، و به پای عیسی کَفت و همۀ حکیکت به اُ ایگو. 34عیسی بهش ایگُفت: «ای دُهت، ایمُنِت شفات ایدادِن. به سلامت بِرَه و اَ مریضی خو شفا بِگِه!»
35عیسی هِنو گَپ شَزَه که یه عده اَ لَهَر رئیس عبادتگاه، هُندِن و شُگُو: «دُهتِت مُرد! دگه به چه به استاد زحمت اَدادِی؟» 36ولی عیسی وختی گَپ اُشُ شِشنُت، به رئیس عبادتگاه ایگُفت: «مَتِرس! فَکَه ایمُن اِتبَشِت.» 37و اینَواشت جُلَ پطرس و یَعکوب و کاکای یَعکوب، یوحنا، کسی دگه دُمبالی بِرِت. 38وختی اُشُ به لَهَر رئیس عبادتگاه رسیدِن، عیسی ایدی که غوغان و مردم وا صدای بلند گیریک و غار نَکِردَن. 39پَ عیسی داخل بو و بهشُ ایگو: «به چه نَگیریکی و ایی همه غوغا نَکِردِی؟ دُهت نَمُردِن، بلکه خوافتِن.» 40وازش خنده شُکِه. ولی عیسی به همۀ اُشُ اَ اُجا در ایکه و بَپ و مُم دُهت و شاگردُنی که باهاش ئَرِن، وا خو ایسِی و داخل جائی که دُهتوئَه، بو. 41عیسی دَس دُهتُ ایگِه و به اُ ایگو: «تالیتا، کُومی!» یعنی: «ای دُهت، به تو اَگَم هُرُس!» 42اُ دُهتو درجا ووستا و شروع به راه رفتِن ایکه. اُ دُهتو دوازده سالِشَه. اُشُ اَ ایی اِتفاک بُهتِشُ ایزَدَه. 43عیسی به اُشُ خیلی سفارش ایکه نوالِن کسی اَ ایی اِتفاک واخبر بَشِت، و ایگو چیزی به اُ دُهتو هادِن تا بُخارِت.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company