مَرقُس 4
4
مَثَل برزگر
1یه بار دگه عیسی لُو دریاچه شروع وا تعلیم دادن ایکه. جمعیت گِپی دوری جمع بودَرِن طوریکه سوار مَنشوبَه ایی که توو هُووَ بو، و داخلی ایگِه نِشت، جمعیت همه لُوِ دریاچه توو خشکی ووستادَرِن. 2عیسی وا مَثَلُ، خیلی چیزُ به اُشُ یاد ایدا. اُ توو تعلیم خو به اُشُ ایگُفت: 3«گوش هادِین! یه برزگری به پاشوندن بذر در بو. 4وختی بذر شَپاشی، بعضی اَ بذرُ تو راه کَفتِن و پرندئُن هُندِن و اُشُ رو شُخا. 5بعضی اَ بذرُ رو زمین سنگی کَفتِن که خاک زیادی اینَهَه. پَ زود سوز بودِن، به چه که خاکش عمق اینَهَستَه. 6ولی وختی اَفتُو در هُند، سُختِن و چون ریشه شُنَهَستَه، خشک بودِن. 7بعضی دگه اَ بذرُ میونِ پِچائُو کَفتِن. پِچائُو رشد شُکِه، به بذرُ خفه شُکِه و ثمری شُنَدا. 8ولی بکیه بذرُ روی خاک وَلم کَفتِن و چِغ شُزَه، رشد شُکِه و بَر شُدا، زیاد بودِن، بعضی سی برابر، بعضیُشُ شصت برابر و بعضی صد برابر.» 9بعد عیسی ایگو: «هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت.»
10موکعی که عیسی تهنائَه، اُ دوازده تا شاگرد و کسوئی که دورش هَستَرِن، دربارۀ مَثَلُ اَزی سؤال شُکِه. 11عیسی بهشُ ایگو: «راز پادشاهی خدا بِی شما داده بودِن، ولی بِی مردمی که صَرائَن، همه چی با مَثَلون؛ 12تا:
«”حکیکتاً نگاه بُکنِن، ولی درک نَکُنِن،
حکیکتاً بِشنُوِن، ولی نفهمن،
نَکه یه وَه بَربِگَردِن و بخشیده بَشِن!“»
13اُغایه بهشُ ایگو: «ایی مَثَلُ نافهمین؟ پَ چطو تاوا مَثَلوی دگه ئو بُفَهمین؟ 14برزگر کَلُم خدائو اَکارِه. 15بعضی اَ مردم مثه بذروییَن که توو راه رِختِن، هموجا که کَلُم خدا کاشته اِبو؛ همی که کَلُم خدائو اَشنُوِن، شِیطُن اَتات و کَلُمی که توو دلشُ شُکاشتِن، اَچِرکُنت. 16بعضی دگه اَ مردم، مثه بذروی کاشته بودَه تو زمین سنگییَن؛ اُشُ وختی کَلُم خدائو اَشنُوِن، درجا وا شادی کبول اَکُنِن، 17ولی چون ریشه شو عمقی اینین، فَکَه یه مدت کمی دَووم اَتارِن. غایه ای که وا خاطر کَلُم خدا، سختی اَگینِن یا اذیت اَبِن، درجا اَ ایمُن اَکِن. 18یه عده دگه، مثه بذرویی اَن که میونِ پِچائُو کاشته بودَن؛ اُشُ کَلُم خدائو اَشنُوِن، 19ولی نِگرونی ئُوی ایی دنیا و گول مال دنیائو خاردِن و هوس چیزُنه دگه توو دلشُ اَکِت و بِی کَلُم خدا خفهُ، بی‌بَرِش اَکُنت. 20بعضی دگه اَ مردم، مثه بذرویی اَن که توو خاک وَلم کاشته بودَن؛ اُشُ کَلُم خدائو اَشنُوِن، کبول اَکُنِن و سی برابر، شصت برابر و صد برابر بَر اَدِن.»
مَثَل چراغ
21عیسی به اُشُ ایگو: «مگه چراغُ اَتارین تا روش سر پوش یا زیر جاگَه بُنوسین؟ مگه چراغُ رو چراغدُن نانوسین؟ 22چون هیچ چیز پِنهونی نین که معلوم نَبَشِت، و هیچ چیز زَفتکایی نین که رو نَبَشِت. 23هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت.» 24بعد عیسی به اُشُ ایگو: «اُ چیزی که اَشنُوتینُ، گوش بِکِشین. با همو کِیلَه که اندازه اَگیری، با همو کِیلَه هم بهتُ اندازه اَگیرن، و بلکه بِشتِه بهتُ داده اِبو. 25چون به اُ کسی که ایشَه، بِشتِه بهش اَدِن، و اُ کِ اینی حتی همو چیزی اَم که ایشَه اَ بارش اَگِرَن.»
مَثَل بذری که گَپ اِبو
26عیسی ایگو: «پادشاهی خدا مثه مَردین که رو زمین بذر اَپاشِه. 27شُو و رو، اُ مَرد چه توو خُو بَشِتُ چه توو بیداری، دُنه چِغ اَزَنت و گَپ اِبو. ولی برزگر نادونه چطوکا. 28زمین خود وا خود ثمر اَدِت: اَوِّل ساقه در اَتا، بعد خوشه سوز اِبو و بعدی خوشه پُر اَ دُنه اِبو. 29ولی وختی دُنه رِسی، برزگر درجا داسُ اَسِت، چون فصل دِرُو هُندِن.»
مَثَل دُنه خَندَل
30عیسی ایگو: «پادشاهی خدائو وا چه اِتونیم تشبیه بُکنیم، یا وا چه مَثَلی اِتونیم توضیح هادِیم؟ 31پادشاهی خدا مثه دُنه خَندَلن. خَندَل، کوچِکترین دُنه ایین که تو زمین اَکارِن، 32با ایی حال وختی کاشته اِبو، رشد اَکُنت و گَپتِه اَ همۀ گیاهُن باغ اِبو، دُول و گَرگِش گَپ اِبو، طوری که پرندئُن آسَمُن اِتونِن توو سایه اَش کلودنگ درست بُکنِن.»
33عیسی با ایطو مَثَلوی زیادی، تا جایی که شاتونست درک اُکُنِن، کَلُم خدائو بهشُ شَگُو. 34عیسی همه چیزُ با مَثَل به مردم شَگُو؛ ولی موکعی که وا شاگردُ خو تهنائَه، همه چیُ بهشُ توضیح شَدا.
عیسی به توفُن آرُم اَکُنت
35اُ رو زرد شُم، عیسی به شاگردُنُ خو ایگو: «بیِی تا وا اُ طَرَه دریاچه بِرِیم.» 36اُشُ به جمعیت ول شُکِه و به عیسی با همو مَنشوبَه ای که توشَ، شُسیُ، وا خو شُبُرد. چَن تا مَنشوبَه دگه هم واگَرشوئَه. 37توو دریاچه توفُن شدیدی بو. موجُن طوری به مَنشوبَه شاخا که نِزیک هَستَه مَنشوبَه پُر اَ هُوو بَشِت. 38ولی عیسی تَه مَنشوبَه، سر خو روی بالشی ایناهادَه و خوافته. شاگردُنی بیداری شُکِه و شُگُفت: «استاد، بهت مهم نی که هلاک اِبودِیم؟» 39عیسی پا بو و به باد نهیب ایدا و به دریاچه ایگو: «آرُم بِگِه! خاهر بَش!» اُغایه باد کَ و همه جا کاملاً آرُم بو. 40عیسی به شاگردُن خو ایگو: «به چه اَتِرسیدِین؟ هِنوزا ایمُن تُنی؟» 41اُشُ خیلی تِرسیدرِن، وا همدگه شاگو: «ایی کِن که حتی باد و دریاچه هم اَزی فَرمُن اَبَرِن!»
Currently Selected:
مَرقُس 4: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَرقُس 4
4
مَثَل برزگر
1یه بار دگه عیسی لُو دریاچه شروع وا تعلیم دادن ایکه. جمعیت گِپی دوری جمع بودَرِن طوریکه سوار مَنشوبَه ایی که توو هُووَ بو، و داخلی ایگِه نِشت، جمعیت همه لُوِ دریاچه توو خشکی ووستادَرِن. 2عیسی وا مَثَلُ، خیلی چیزُ به اُشُ یاد ایدا. اُ توو تعلیم خو به اُشُ ایگُفت: 3«گوش هادِین! یه برزگری به پاشوندن بذر در بو. 4وختی بذر شَپاشی، بعضی اَ بذرُ تو راه کَفتِن و پرندئُن هُندِن و اُشُ رو شُخا. 5بعضی اَ بذرُ رو زمین سنگی کَفتِن که خاک زیادی اینَهَه. پَ زود سوز بودِن، به چه که خاکش عمق اینَهَستَه. 6ولی وختی اَفتُو در هُند، سُختِن و چون ریشه شُنَهَستَه، خشک بودِن. 7بعضی دگه اَ بذرُ میونِ پِچائُو کَفتِن. پِچائُو رشد شُکِه، به بذرُ خفه شُکِه و ثمری شُنَدا. 8ولی بکیه بذرُ روی خاک وَلم کَفتِن و چِغ شُزَه، رشد شُکِه و بَر شُدا، زیاد بودِن، بعضی سی برابر، بعضیُشُ شصت برابر و بعضی صد برابر.» 9بعد عیسی ایگو: «هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت.»
10موکعی که عیسی تهنائَه، اُ دوازده تا شاگرد و کسوئی که دورش هَستَرِن، دربارۀ مَثَلُ اَزی سؤال شُکِه. 11عیسی بهشُ ایگو: «راز پادشاهی خدا بِی شما داده بودِن، ولی بِی مردمی که صَرائَن، همه چی با مَثَلون؛ 12تا:
«”حکیکتاً نگاه بُکنِن، ولی درک نَکُنِن،
حکیکتاً بِشنُوِن، ولی نفهمن،
نَکه یه وَه بَربِگَردِن و بخشیده بَشِن!“»
13اُغایه بهشُ ایگو: «ایی مَثَلُ نافهمین؟ پَ چطو تاوا مَثَلوی دگه ئو بُفَهمین؟ 14برزگر کَلُم خدائو اَکارِه. 15بعضی اَ مردم مثه بذروییَن که توو راه رِختِن، هموجا که کَلُم خدا کاشته اِبو؛ همی که کَلُم خدائو اَشنُوِن، شِیطُن اَتات و کَلُمی که توو دلشُ شُکاشتِن، اَچِرکُنت. 16بعضی دگه اَ مردم، مثه بذروی کاشته بودَه تو زمین سنگییَن؛ اُشُ وختی کَلُم خدائو اَشنُوِن، درجا وا شادی کبول اَکُنِن، 17ولی چون ریشه شو عمقی اینین، فَکَه یه مدت کمی دَووم اَتارِن. غایه ای که وا خاطر کَلُم خدا، سختی اَگینِن یا اذیت اَبِن، درجا اَ ایمُن اَکِن. 18یه عده دگه، مثه بذرویی اَن که میونِ پِچائُو کاشته بودَن؛ اُشُ کَلُم خدائو اَشنُوِن، 19ولی نِگرونی ئُوی ایی دنیا و گول مال دنیائو خاردِن و هوس چیزُنه دگه توو دلشُ اَکِت و بِی کَلُم خدا خفهُ، بی‌بَرِش اَکُنت. 20بعضی دگه اَ مردم، مثه بذرویی اَن که توو خاک وَلم کاشته بودَن؛ اُشُ کَلُم خدائو اَشنُوِن، کبول اَکُنِن و سی برابر، شصت برابر و صد برابر بَر اَدِن.»
مَثَل چراغ
21عیسی به اُشُ ایگو: «مگه چراغُ اَتارین تا روش سر پوش یا زیر جاگَه بُنوسین؟ مگه چراغُ رو چراغدُن نانوسین؟ 22چون هیچ چیز پِنهونی نین که معلوم نَبَشِت، و هیچ چیز زَفتکایی نین که رو نَبَشِت. 23هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت.» 24بعد عیسی به اُشُ ایگو: «اُ چیزی که اَشنُوتینُ، گوش بِکِشین. با همو کِیلَه که اندازه اَگیری، با همو کِیلَه هم بهتُ اندازه اَگیرن، و بلکه بِشتِه بهتُ داده اِبو. 25چون به اُ کسی که ایشَه، بِشتِه بهش اَدِن، و اُ کِ اینی حتی همو چیزی اَم که ایشَه اَ بارش اَگِرَن.»
مَثَل بذری که گَپ اِبو
26عیسی ایگو: «پادشاهی خدا مثه مَردین که رو زمین بذر اَپاشِه. 27شُو و رو، اُ مَرد چه توو خُو بَشِتُ چه توو بیداری، دُنه چِغ اَزَنت و گَپ اِبو. ولی برزگر نادونه چطوکا. 28زمین خود وا خود ثمر اَدِت: اَوِّل ساقه در اَتا، بعد خوشه سوز اِبو و بعدی خوشه پُر اَ دُنه اِبو. 29ولی وختی دُنه رِسی، برزگر درجا داسُ اَسِت، چون فصل دِرُو هُندِن.»
مَثَل دُنه خَندَل
30عیسی ایگو: «پادشاهی خدائو وا چه اِتونیم تشبیه بُکنیم، یا وا چه مَثَلی اِتونیم توضیح هادِیم؟ 31پادشاهی خدا مثه دُنه خَندَلن. خَندَل، کوچِکترین دُنه ایین که تو زمین اَکارِن، 32با ایی حال وختی کاشته اِبو، رشد اَکُنت و گَپتِه اَ همۀ گیاهُن باغ اِبو، دُول و گَرگِش گَپ اِبو، طوری که پرندئُن آسَمُن اِتونِن توو سایه اَش کلودنگ درست بُکنِن.»
33عیسی با ایطو مَثَلوی زیادی، تا جایی که شاتونست درک اُکُنِن، کَلُم خدائو بهشُ شَگُو. 34عیسی همه چیزُ با مَثَل به مردم شَگُو؛ ولی موکعی که وا شاگردُ خو تهنائَه، همه چیُ بهشُ توضیح شَدا.
عیسی به توفُن آرُم اَکُنت
35اُ رو زرد شُم، عیسی به شاگردُنُ خو ایگو: «بیِی تا وا اُ طَرَه دریاچه بِرِیم.» 36اُشُ به جمعیت ول شُکِه و به عیسی با همو مَنشوبَه ای که توشَ، شُسیُ، وا خو شُبُرد. چَن تا مَنشوبَه دگه هم واگَرشوئَه. 37توو دریاچه توفُن شدیدی بو. موجُن طوری به مَنشوبَه شاخا که نِزیک هَستَه مَنشوبَه پُر اَ هُوو بَشِت. 38ولی عیسی تَه مَنشوبَه، سر خو روی بالشی ایناهادَه و خوافته. شاگردُنی بیداری شُکِه و شُگُفت: «استاد، بهت مهم نی که هلاک اِبودِیم؟» 39عیسی پا بو و به باد نهیب ایدا و به دریاچه ایگو: «آرُم بِگِه! خاهر بَش!» اُغایه باد کَ و همه جا کاملاً آرُم بو. 40عیسی به شاگردُن خو ایگو: «به چه اَتِرسیدِین؟ هِنوزا ایمُن تُنی؟» 41اُشُ خیلی تِرسیدرِن، وا همدگه شاگو: «ایی کِن که حتی باد و دریاچه هم اَزی فَرمُن اَبَرِن!»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company