مَرقُس 10

تعلیم دربارۀ ازدواج و طِلاک

1عیسی اَ اُجا در بو و به منطکه یهودیه و به اُ پِل رود اُردن رَه. جماعت دومرتبه دور اُ جمع بودِن، و عیسی دوبارَه طِبکِ عادت خو، بهشُ تعلیم ایدا.

2عالموی فرقۀ فَریسی پهلو عیسی هُندِن و وا خاطریکه امتحانی بُکنِن اَزی شُپُرسی: «شرعاً روان که مَرد به زن خو طِلاک هادِه؟» 3عیسی جواب ایدا: «موسی پیغُمبَر چه حکمی بهتُ ایدادِن؟» 4اُشُ شُگُو: «موسی ایواشتِن که مَرد طِلاک نومه‌ای بنویسه و به زن خو ول بُکنت.» 5عیسی بهشُ ایگو: «اَ بس که دلتُ سنگَ موسی ایی حکمُ بهتُ اینِوشت. 6ولی اَ شروع خلکت، ”خدا به اُشُ مَرد و زن خَلک ایکه.“ 7و ”وا خاطر همی اَم، مَرد اَ بَپُ و مُم خو جدا اِبو، به زن خو اَپِیوَندِه، 8و اُ دو نُفر یَک تَن اَبِن.“ پَ، دگه اُشُ دو تَن نَهَن، بلکه یَک تَنَن. 9پَ اُچه که خدا به هم پیوند ایدادِن، انسان جدا نَکُنت.»

10وختی داخل لَهَر هَستَرِن، شاگردُن دوبارَه دربارۀ ایی موضوع اَ عیسی سؤال شُکِه. 11عیسی ایگو: «هَر‌کَ به زنُ خو طِلاک هادِه و یه زنِ دگه بِگِنت، در حَک زن خو زنا اَکُنت. 12و اگه زنی اَ شو خو طِلاک بِگِنت و یه شو دگه بِگِنت، زنا اَکُنت.»

بُوالی چولنگُ حد مه بیان

13مردم به چولنگُ حد عیسی شاوا تا روشُ دَس بُنوسِه. ولی شاگردُن به مردم نهیب شُدا. 14عیسی وختی اییُ ایدی، جَهلی بو و به شاگردُنِ خو ایگو: «بُوالی چولنگُ حد مه بیان؛ جلوشُ مگیری، چون پادشاهی خدا مالِ ایطو کسونِن. 15حکیکتاً، بهتُ اَگَم، هَرکَ که پادشاهی خدائو مثه یه چولنگ کبول نَکُنت، داخلی نابو.» 16عیسی به چولنگُ تو بغل خو ایگِه، و روشُ دَس ایناها بهشُ برکت ایدا.

جَوُن پولدار

17وختی عیسی راه کَ، یه مَرد وا دُو هُند، جلو عیسی زانو ایزَه و ایپُرسی: «استاد خُب، چه بایه بُکنُم تا زندگی ابدیُ به ارث بُبَرُم؟» 18عیسی به اُ جواب ایدا: «به چه به مه اَگُفتی خُب؟ هیچکَ خُب نین، جُلَ خدا 19حکم ئُو اَدونی: ”کَتل مَکُن، زنا مَکُن، دُزی مَکُن، گواهی دورو مَدَه، فریبکاری مَکُن، به بَپ و مُم خو احترام بُنوس.“» 20اُ مَرد جواب ایدا: «استاد، همۀ ایشُ اَ وختی چولنگَرُم اَنجُم اُمدادِن.» 21عیسی با محبت به اُ مَرد نگاه ایکه، بهش ایگو: «تو توو کارِت یه چیزی کَمِن؛ بِرَه هرچه که اِتهَستِن بُفروش و به فَخیرُ هادَه و توو آسَمُن گنج وا دَس اَتاری. اُغایه بُدو و اَ مه پیروی بُکن.» 22مَرد اَ ایی گَپ عیسی دلسرد بو وا غُصَته اَ اُجا رَه، چون خیلی مال و مِنال ایشَستَه.

23عیسی به دور و ور خو نگاه ایکه، به شاگردُنِ خو ایگو: «چِکَک سختِن داخل بودِنِ پولدارُ به پادشاهی خدا!» 24شاگردُن اَ گَپُن عیسی تعجب شُکِه. ولی عیسی دو مَرتُبه بهشُ ایگو: «ای چوکُن، داخل بودِن به پادشاهی خدا چِکَک سختِن! 25رد بودِنِ اُشتُر اَ سولاخ سوزن راحت تِه اَ ایین که یه آدم پولدار داخل پادشاهی خدا بَشِت.» 26شاگردُن که خیلی بُهتِشُ ایزَدَه به عیسی شُگُو: «پَ کِ اِتون نجات پیدا بُکنت؟» 27عیسی بهشُ نگاه ایکه و ایگو: «ایی کار به آدمیزاد غیرممکنِن، ولی به خدا ایطو نَن؛ چونکه به خدا همه چی ممکنِن.» 28اُغایه پطرس به عیسی ایگو: «بیگین ما همه چیُ ول مُکِردِن و دُمبال تو هُندِیم.» 29عیسی ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، کسی نین که وا خاطر مه و وا خاطر انجیل، لَهَر خو یا کاکائُو یا دادائُو یا مُم یا بَپ یا چوکُ خو یا زمینُ خو ول ایکِردَه بَشِت، 30و توو ایی دنیا، صد برابر بِشتِه، لَهَرُن و کاکائُو دادائُو و مُمُ و چوکُن و زمینُ و واکل اُ اذیت و آزارُ به دَس نیاره و توو اُ دنیا، زندگی ابدی نصیبش نِبو. 31ولی خیلیُ که اَوِّلین آخِر اَبِن، و آخِریُ اَوِّل اَبِن!»

سوّمین پیشگویی عیسی دربارۀ مرگ و زنده بودِنی

32اُشُ توو راه اورشلیم هَستَرِن و عیسی جلوته اَ اُشُ شَرَه. شاگردُن تعجب شُکِردَه و کسوئی که دُمبالشُ شارَه، تِرسیدرِن. عیسی دوبارَه به دوازده تا شاگردُ خو کنار ایکِشی و دربارۀ چیزی که بایه بهش اِتفاک بِکِت، بهشُ ایگُفت. 33عیسی ایگو: «بیگینی، به شهر اورشلیم اَرِیم. به پُس انسان تحویل کاهنوی گَپ و معلّموی تورات اَدِن، اُشُ به پُس انسان محکوم به مرگ اَکُنِن و تحویل غیریهودیُ شَدَن. 34اُشُ رشخندش اَکُنِن، تُفکه روش اَکَردُنِن و به اُ شلاق اَزَنِن، شَکُشِن. و اُ بعد اَ سه رو زنده اِبو.»

درخواست یَعکوب و یوحنا

35یَعکوب و یوحنا پُسُوی زِبِدی پهلوی عیسی هُندِن و شُگُفت: «استاد، خواهش اَکُنیم اُ چیزی که ازت ماوات، بهمُ اَنجُم هادِی!» 36عیسی بهشُ ایگو: «چه تاوات بهتُ بُکنُم؟» 37اُشُ شُگُو: «بُوال که توو جلال تو، یه تامو طَرَه راستِت و یه تامو طَرَه چپِت بِنینگیم.» 38عیسی بهشُ ایگو: «شما نادونین چه تاوا. اِتونین اَ اُ پیاله عذابی که مه سر اَکشُم، سر بِکِشین و اُ غسل تعمیدی که مه اَگِرُم، شما بگیرین؟» 39اُشُ شُگُو: «بله، اِتونیم.» عیسی ایگو: «شما هم اَ پیاله ای که مه سر اَکشُم، سر اَکِشی و تعمیدی که مه اَگیروم، شما هم اَگیری. 40ولی اختیاری دَس مه نین که بگم، کِ طَرَه راست و کِ طَرَه چپ مه بِنینگِت. ایی جائُو مال کسونین که بهشُ آماده بودِن.»

41وختی ده تا شاگرد دگه ایی موضوعُ شُشنُت، وا یَعکوب و یوحنا جَهل شُگِه. 42عیسی به اُشُ صدا ایکه تا حدی بیان و بهشُ ایگو: «شما اَدونین اُشُویی که حاکموی کوموی دگه به حساب اَتان، بهشُ سروری اَکُنِن، و گَپوی کوم بهشُ حکم اَکُنِن. 43ولی میونِ شما ایطو نَبَشِت. بلکه هَرکَ شَوا میونِ شما گَپ بَشِت، بایه نوکر شما بَشِت. 44و هَرکَ شَوات میونِ شما اَوِّل بَشِت، بایه غُلُم همه بَشِت. 45چونکه حتی پُس انسان نَهُند تا بهش خذمت بُکنِن، بلکه هُند تا خذمت بُکنت و جُنِ خو تو راه آزادی خیلیُ هادِت.»

عیسی به بارتیمائوسِ کور شفا اَدِت

46اُشُ به شهر اَریحا رسیدِن. وختی عیسی با شاگردُنِ خو و یه جماعت گِپی اَ اَریحا در شابو، یه گدایِ کور سر راه نِشتَه. نُم اُ گدا بارتیمائوسَ، که پُس تیمائوسَ. 47وختی بارتیمائوس شِشنُت که عیسای ناصرین که رد اِبودِن، غار ایزَه و ایگو: «ای عیسی، پُس داوود پادشاه، به مه رحم بُکن!» 48خیلیُ به اُ نهیبی شُدا و شُگُو که چُپ بِزَنت، ولی اُ بِشتِه غار ایزَه که: «ای پُس داوود پادشاه، به مه رحم بُکن!» 49عیسی ووستا و ایگو: «به اُ جاری بِزِنی.» اُشُ به اُ مَرد کور جاری شُزَه، و بهش شُگُو: «دلت کایُم بُبوت! هُرُس، جارت اَزدِن.» 50بارتیمائوس عبا خو یه گوشه تُش ایدا، و اَ جا خو جِکی و پهلو عیسی هُند. 51عیسی اَزی ایپُرسی: «تَوا چه بهت بُکنُم؟» اُ مَرد کور جواب ایدا: «استاد، مَوات چِهمُم دو مَرتُبه بیگینه.» 52عیسی به اُ ایگو: «بِرَه که ایمُنِت به تو شفا ایدادِن.» درجا چِهموی اُ مَرد، دوبارَه واز بو و دُمبال عیسی راه کَ.

Currently Selected:

مَرقُس 10: PES

Highlight

Copy